Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Legenda tej książki sprawiła, że postanowiłem nadrobić zaległości literackie i ją przeczytać. Z powodu objętości a jak się tez później okazało leniwie rozwijającej się akcji i stylu Dostojewskiego, coraz bardziej mnie zniechęcało dlatego jej przeczytanie zajęło mi z przerwami 2 miesiące i sprawiało coraz mniej przyjemności. Niestety nie polecę nikomu znajomemu tej pozycji i zaraz wyjaśnię dlaczego:
1) Długo i powolnie budowana akcja,
2) Liczne wątki poboczne i opisy, które jak się okazało po zakończeniu lektury są całkowicie zbędne i ich brak w żaden sposób nie wpłynąłby na fabułę: wątek życiorysu starca Zosimy, nadmiernie rozbudowany wątek Iliuszy, które nie wnosiły wiele do akcji, a tylko sztucznie powiększają objętość książki.
3)Wątek rywalizacji o Gruszeńkę i postępowanie Dymitra w tej sprawie, jak nie jak dorosłego człowieka, oficera, lecz nastolatka,

Na plus: genialnie napisane mowy prokuratora i obrońcy, rozdział "Wielki Inkwizytor" oraz rozmowa Fiodora Karamazowa ze Smierdiakowem na temat wiary.
Nie spodobało mi się zakończenie książki jeszcze w trakcie akcji, Dostojewski mógł pominąć właśnie niektóre wątki na rzecz zbudowania lepszego zakończenia.

Legenda tej książki sprawiła, że postanowiłem nadrobić zaległości literackie i ją przeczytać. Z powodu objętości a jak się tez później okazało leniwie rozwijającej się akcji i stylu Dostojewskiego, coraz bardziej mnie zniechęcało dlatego jej przeczytanie zajęło mi z przerwami 2 miesiące i sprawiało coraz mniej przyjemności. Niestety nie polecę nikomu znajomemu tej pozycji...