Bałem się zakończenia i inie dałem rady doczytać do końca

Bałem się zakończenia i inie dałem rady doczytać do końca

Na książkę trafiłem przypadkiem, dla mnie rewelacja. Obraz człowieka wiecznego kombinatora, oszusta, przestępcy walczącego ze swoimi uczuciami jednak czasami postrzegałem Murka jako osobę bez wyższych uczuć. Zakończenie smutne wywołujące żal za głównym bohaterem. Polecam wszystkim tę książkę...

Na książkę trafiłem przypadkiem, dla mnie rewelacja. Obraz człowieka wiecznego kombinatora, oszusta, przestępcy walczącego ze swoimi uczuciami jednak czasami postrzegałem Murka jako osobę bez wyższych uczuć. Zakończenie smutne wywołujące żal za głównym bohaterem. Polecam wszystkim tę książkę...

Kontynuacja tragedi życia idealisty, dobrze się czyta,pierwsza część bardziej mi się podobała.Pierwsza i druga część przerysowana dla wzmocnienia przekazu celowo.

Kontynuacja tragedi życia idealisty, dobrze się czyta,pierwsza część bardziej mi się podobała.Pierwsza i druga część przerysowana dla wzmocnienia przekazu celowo.

Druga część "przygód" dra Murka to w zasadzie powieść o dziejach łotra. I jak to bywa w utworach o tym profilu, bohaterowi udaje się wydostać z tarapatów, z których wydostać się w realnym życiu prawie niepodobna. Ot, choćby komuniści, do których należy i których kiwa, wyjątkowo długo się z nim certolą. Nawet zostawiają mu 2 dni przed domniemaną egzekucją, żeby spokojnie zdążył zadenuncjować całe kierownictwo. W rzeczywistości człowiek z tak wysokich sfer partyjnych, mający tak dużą wiedzę, nie mógłby raczej sobie tak swobodnie poczynać, zwlaszcza gdyby padły nań zasadne podejrzenia. Dołęga-Mostowicz traktuje jednak bohatera bardzo pobłażliwie i tej "pobłażliwości" udziela oponentom dra Murka.
Od strony psychologicznej też mam kilka zastrzeżeń, ale już nie bedę zdradzał fabuły, jeśli ktoś nie czytał.

Ujawnia się tu ta bardziej popularna, "masowa" strona twórczości Mostowicza, w odróżnieniu od części pierwszej, która jest klasyczną, doskonale wyważoną powieścią realistyczną. O o ile w pierwszej części do samego końca nie znamy kierunku, w jakim się wypadki potoczą, o tyle w drugiej ów kierunek staje się dość szybko przewidywalny, bo widać jak na dłoni, że autor chce pokazać moralne staczanie się człowieka kiedyś zacnego. Mnoży więc jego podłości, żeby "lista była pełna". Do tego dużo dość taniego, koturnowego moralitetu (np. skruszona Nira, która wypiła podłość do dna i ostatecznie jej się nie spodobało...) Dlatego kończylem lekturę bez wielkiego zainteresowania, jakbym miał do czynienia z efekciarskim hollywoodzkim sequelem.

Druga część "przygód" dra Murka to w zasadzie powieść o dziejach łotra. I jak to bywa w utworach o tym profilu, bohaterowi udaje się wydostać z tarapatów, z których wydostać się w realnym życiu prawie niepodobna. Ot, choćby komuniści, do których należy i których kiwa, wyjątkowo długo się z nim certolą. Nawet zostawiają mu 2 dni przed domniemaną egzekucją, żeby spokojnie...

Dołęga-Mostowicz wspiął się w cyklu o Murku na wyżyny swojego talentu i stworzył powieść pozornie popularną, pełną taniej sensacji, jednak tak intrygującą i niestety wciąż aktualną, z tak świetnie ukazaną przemianą bohatera, że zdecydowanie może pretendować tutaj do miana dzieła ambitnego, a może i wybitnego. Zakończenie porażające.

Dołęga-Mostowicz wspiął się w cyklu o Murku na wyżyny swojego talentu i stworzył powieść pozornie popularną, pełną taniej sensacji, jednak tak intrygującą i niestety wciąż aktualną, z tak świetnie ukazaną przemianą bohatera, że zdecydowanie może pretendować tutaj do miana dzieła ambitnego, a może i wybitnego. Zakończenie porażające.

Cóż za historia pełna skrajności! Po wyrzuceniu z pracy nieskazitelny dr Murek jest zmuszony przewartościować dotychczasowe życie. Nic już nie jest ani święte, ani piękne; świat jest po prostu potworny i plugawy, ale jakoś trzeba w nim żyć. W procesie staczanie się po równi pochyłej Murek wyzbywa się wszelkich skrupułów i ze zwierzęcą zaciętością walczy o przetrwanie. Los się w końcu do niego uśmiecha, pieniądze płyną strumieniami, lecz to w żaden sposób nie przynosi ukojenia. Wewnętrzna walka, którą bohater toczy sam z sobą i otaczającą go rzeczywistością była dla mnie czytelniczą ucztą.

Cóż za historia pełna skrajności! Po wyrzuceniu z pracy nieskazitelny dr Murek jest zmuszony przewartościować dotychczasowe życie. Nic już nie jest ani święte, ani piękne; świat jest po prostu potworny i plugawy, ale jakoś trzeba w nim żyć. W procesie staczanie się po równi pochyłej Murek wyzbywa się wszelkich skrupułów i ze zwierzęcą zaciętością walczy o przetrwanie. Los...

Jedna z najbardziej wstrząsających książek beletrystycznych, jakie miałem okazję przeczytać w ostatnich latach. Tym bardziej cenna, że wyszła spod pióra rodzimego, wybitnego autora opisującego realia towarzyskie i obyczajowe Polski przedwojennej. Środowisko doktora Murka jest więc środowiskiem dobrze znanym, a przynajmniej intuicyjnym dla każdego Polaka. Degradacja ideałów bohatera jest absolutna. Proces, który doprowadził go do upadku moralnego, bezlitosny i chyba nieunikniony, choć to przecież on dokonywał złego wyboru. W pierwszym tomie można było odczuwać sympatię do dra Murka, do jego nieszczęścia, w drugim już tylko coraz większy wstręt i odrazę do niego, za to, jakim potworem się stał. Zarówno dzieło, jak i bohater nadal na czasie.

Jedna z najbardziej wstrząsających książek beletrystycznych, jakie miałem okazję przeczytać w ostatnich latach. Tym bardziej cenna, że wyszła spod pióra rodzimego, wybitnego autora opisującego realia towarzyskie i obyczajowe Polski przedwojennej. Środowisko doktora Murka jest więc środowiskiem dobrze znanym, a przynajmniej intuicyjnym dla każdego Polaka. Degradacja ideałów...

Fabuła to równia pochyła w dół. Ale warto zostać do końca.

Fabuła to równia pochyła w dół. Ale warto zostać do końca.

Ta książka rozszarpała moją psychikę, szczególnie zakończenie. Doskonale skonstruowana postać głównego bohatera, któremu raz się współczuje, ale za chwilę traci się do niego jakikolwiek szacunek. Zdecydowanie polecam.

Ta książka rozszarpała moją psychikę, szczególnie zakończenie. Doskonale skonstruowana postać głównego bohatera, któremu raz się współczuje, ale za chwilę traci się do niego jakikolwiek szacunek. Zdecydowanie polecam.

Jak zwykle dobrze się czytało Dołęgę. Myślę, że seria z doktorem Murkiem powinna być lekturą szkolną. A to ze względu na przegląd poglądów i zachowań bohaterów. Motywacje, przemiany. Daje do myślenia.

Jak zwykle dobrze się czytało Dołęgę. Myślę, że seria z doktorem Murkiem powinna być lekturą szkolną. A to ze względu na przegląd poglądów i zachowań bohaterów. Motywacje, przemiany. Daje do myślenia.