Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zbiór opowiadań, w których plastyczny język przeplata się z onirycznym wszechświatem i umysłem pełnym snów.
Piękne słowa, piękne zdania, piękny sposób prowadzenia narracji.

Czuję niedosyt, bo trafia to w mój gust, a historia kończy się zbyt szybko!

Zbiór opowiadań, w których plastyczny język przeplata się z onirycznym wszechświatem i umysłem pełnym snów.
Piękne słowa, piękne zdania, piękny sposób prowadzenia narracji.

Czuję niedosyt, bo trafia to w mój gust, a historia kończy się zbyt szybko!

Ojca Browna spotkałam po raz pierwszy wiele lat temu w dość osobliwy sposób. Nie było to spotkanie literackie a telewizyjne. Mignął mi przed oczami tęgawy, dobroduszny duszpasterz w czarnej sutannie i czarnym kapeluszu chodzący z parasolką. Ot, i tyle było ze spotkania. Jakiś czas później trafiłam na promocję e-booka „Księga wszystkich spraw…” i jakież było moje zdziwienie, gdy się okazało, że Ojciec Brown miał swój książkowy pierwowzór. Zakupiłam, przeczytałam, a oto moja bardzo krótka refleksja na temat książki.

Historie przedstawione przez autora są niedługie, dlatego czyta się je bardzo szybko i przyjemnie. Umożliwia to też powrót do książki po dłuższej przerwie bez obawy, że pogubimy się w fabule. Co jest istotne to fakt, że rzuca się w oczy negatywny stosunek ówczesnych ludzi do obcokrajowców (często podkreślana jest niechęć do osób o ciemnej karnacji, którzy uważani są za „bestie, dzikusów” oraz do „żółtych twarzy”). Poniekąd odmalowany jest obraz społeczeństwa pełnego podziałów, konwenansów, dumy, pychy oraz głupoty. Tytułowy bohater początkowo odbierany jest przez innych bohaterów jako niezdarny, nieuważany kaznodzieja o głupkowatym wyrazie twarzy, który czai się na uboczu uważnie obserwując i analizując sytuacje. Autor nie opisuje nikogo zbyt szczegółowo, nakreśla tylko charakterystyczne rysy miejsc i postaci, za to nie skąpi dialogów i długich wywodów księdza. W niektórych momentach gubiłam się czytając specyficznie i nieco skomplikowanie wypowiedzi ojca Browna i musiałam je czytać ponownie, żeby zrozumieć o co mu dokładnie chodzi. To też był jeden z powodów dla których rozwiązywanie zagadek kryminalnych przez czytelnika mogło nie przynieść pozytywnych rezultatów. Duchowny bardzo szybko odgadywał w jaki sposób działał, myślał i czym się kierował kryminalista, podczas gdy (nawet) uważny czytelnik nie miał szans na rozwikłanie sprawy, gdyż nie zostały one dostatecznie opowiedziane.

Niezbyt wiele opowieści zapadło mi w pamięć i nie uważam, że to książka, która odmieni czyjeś życie, ale można ją potraktować jako miłe uzupełnienie dnia codziennego.

Ojca Browna spotkałam po raz pierwszy wiele lat temu w dość osobliwy sposób. Nie było to spotkanie literackie a telewizyjne. Mignął mi przed oczami tęgawy, dobroduszny duszpasterz w czarnej sutannie i czarnym kapeluszu chodzący z parasolką. Ot, i tyle było ze spotkania. Jakiś czas później trafiłam na promocję e-booka „Księga wszystkich spraw…” i jakież było moje...

Pierwsze moje spotkanie z panią Małgorzatą Wardą miało miejsce bardzo dawno. W skrócie powiem, iż było to spotkanie bardzo pouczające.
W księgarni przypadkiem trafiłam na "Miasto z lodu". Atrakcyjna cena i fakt, że kojarzę autorkę sprawiły, że od razu dokonałam zakupu. Czy postąpiłam mądrze? Przekonajcie się sami.

Narracja jest prowadzona z punktu widzenia Agaty. Jest ona wszechwiedzącą narratorką, znającą całe życie matki. Opowieść rozpoczyna się pogonią Teresy za własnym miejscem na ziemi i powoli zmierza do wyjaśnienia tego, w jaki sposób Agata znalazła się w górach. Historia skacze między wydarzeniami z przeszłości Agaty oraz Teresy, a wydarzeniami bieżącymi.

Teresa jest piękna kobietą, świadomą swych wdzięków. To budzi zazdrość kobiet i przyciąga mężczyzn. Wydawać się może, że uroda jest atutem i przepustką do lepszego świata. Takie założenie jest bardzo mylne. Biedna, samotna matka zostanie wykorzystana przez płeć przeciwną, a społeczeństwo ją odtrąci. Pomoc, z pozoru szczera, zamienia się w wyzysk i doprowadzi do wielu nieszczęść.


"Niektóre rzeczy trudno dostrzec, patrząc na nie wprost."


Agata kocha matkę bezwarunkowo. Dziewczynka zaczyna dostrzegać prawdziwą naturę matki, tę kobiecą, ale jest jeszcze na swój sposób dziecinna. Nie odnajduje się w nowym miejscu, ale stara się nie martwić Teresy i samodzielnie stawia czoło nie akceptacji środowiska.

Małgorzata Warda pisze dosadnie i bardzo wyraziście. Za każdym wydarzeniem, słowem, czynem coś się kryje. Przeszłość i warunki w jakich żyliśmy kształtują nas i nigdy nie dają o sobie zapomnieć. Silna więź łącząca matkę z dzieckiem, pomimo olbrzymich różnic charakteru, jest nierozerwalna.

"Miasto z lodu" uwidacznia wady ludzi - zakłamanie, manipulację, brak akceptacji, patologię, przemoc, chorobę, uprzedzenia, gwałtowne emocje, wyzysk, zakłamanie mediów.

Bohaterowie są wielowymiarowi. Szybko zmieniają się na naszych oczach, dlatego trudno jest wyrobić sobie o nich opinię. Uderza ich realność, a za maską uśmiechu może kryć się głęboka rana.

"W różnych sytuacjach ludzie różnie myślą. (..) Nie wszystko da się wyjaśnić. Z boku coś wygląda inaczej, niż jest naprawdę."

Na ostatniej stronie książki znajdują się pytania. Skierowane zostały do czytelnika po to, by ten mógł zatrzymać się nad ważnymi kwestiami, które wymagają chwili zastanowienia. Ciężko jest odpowiedzieć na te zagadnienia od razu.

Zanim napisałam cokolwiek o tej książce musiałam przeczekać kilka dni. Początkowo współczułam Teresie, jednakże z czasem zaczęły przebrzmiewać w mej głowie niektóre jej wypowiedzi. Bardzo mocne wypowiedzi obrazujące jej prawdziwe wnętrze. Na chwilę obecną nie jestem w stanie jednoznacznie powiedzieć czy zostałabym przyjaciółką tej kobiety. Wiem tylko, że na pewno pomogłabym jej i Agacie najlepiej jak umiem.

P.S. O niektórych książka jestem w stanie pisać bez końca, ale "Miasto z lodu" jest zbyt złożone i prawdziwe, by napisać o nim coś konkretnego. Mieszane uczucia i smutek - gwarantowane.

Pierwsze moje spotkanie z panią Małgorzatą Wardą miało miejsce bardzo dawno. W skrócie powiem, iż było to spotkanie bardzo pouczające.
W księgarni przypadkiem trafiłam na "Miasto z lodu". Atrakcyjna cena i fakt, że kojarzę autorkę sprawiły, że od razu dokonałam zakupu. Czy postąpiłam mądrze? Przekonajcie się sami.

Narracja jest prowadzona z punktu widzenia Agaty. Jest ona...