Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"To miała być historia drogi, rozpędzonej autostrady, wiatru, uśmiechów i potu. Ostatnia miłość w wieku niewinności, historia jak z perłowo-złotej płyty dvd, limitowana edycja życia [...]"
Różne są realia w których możemy osadzić powieść. Czasem autorzy bardziej zakotwiczają się w rzeczywistości, a czasem wręcz przeciwnie - starają się na siłę odejść od tego co nas otacza. Żulczyk zaskoczył mnie tym, że stworzył powieść zwykłą- niezwykłą. Bo choć realia są zdecydowanie nasze, choć taka historia mogłaby wydarzyć się gdzieś obok - pozostaje wciąż wyjątkowa i... inna.

Autorowi pogratulować można na pewno lekkiego pióra, nietuzinkowych porównań, użytych środków. Dzięki temu nawet szara rzeczywistość potrafi przemienić się w niesamowity, barwny, pełen różnorodności widok. W takiej scenerii poznajemy Dawida - studenta prawa bez pomysłu na życie, domorosłego filozofa, który nierzadko potrafi wykazać się wyjątkową infantylnością (sam fakt tego, że w razie napotkanych trudności dzwoni do swojej Byłej Kobiety, którą traktuje bardziej jak matkę o tym zdecydowanie poświadcza).

Bohater już na początku zostaje postawiony przed problemem, którego nawet nie potrafi pojąć: uczuciem
„Zakochałem się wczoraj o trzynastej dwadzieścia. Na zewnątrz było jakieś czterdzieści stopni, upał obierał nas ze skóry jak wrzątek pomidory, jak na Golgotę taszczyliśmy do wnętrza domu skrzynki piwa z promocyjnymi otwieraczami, torby prawie nieświeżego, ostrego mięsa, ciepłą wódę, butelki mętnej, barwionej i aromatyzowanej wody, kartony papierosów z promocyjnymi zapalniczkami. Ona była w środku.”
Wszystko byłoby piękne gdyby nie kilka czynników: obiekt zainteresowania jest nieletni, niedługo musi wracać do Paryża, a do tego najgorsze: jest młodszą siostrą najlepszego kumpla Dawida. Tu potwierdza się znowu infantylność mężczyzny: Kaśka była od niego dziesięć lat młodsza i miała zdecydowanie inne aspiracje i cele niż powinien mieć dwudziestopięciolatek. Dawidowi to jednak nie przeszkadzało- właśnie ta dziecinność tak przypadła mu do gustu.

Nie wiadomo, czy uczucie studenta można nazwać miłością- opisałabym to bardziej jako rodzaj ślepej adoracji, podziwu i uwielbienia. Traktował swoją wybrankę jak świętość, którą on pragnie obserwować, a także mieć na własność. Brzmi znajomo? Dawid był dla mnie odbiciem Humberta wielbiącego swoją Lolitę. Kaśka także wykazywała pewne podobieństwo do bohaterki powieści Nabokova- nie odrzucała uczuć zalotnika, lecz będąc niesforną nastolatką bawiła się nimi.

Na kartach swojej książki Żulczyk w bardzo zręczny sposób odnosi się do kultury masowej- gier video, postaci z filmów i komiksów. Przez to "Zrób mi jakąś krzywdę" może nie być w pełni zrozumiałe dla czytelników ze wszystkich grup wiekowych, lecz właśnie to nadaje powieści jej niepowtarzalny charakter.

Podsumowując, książka wywarła na mnie spore wrażenie. Choć cała pisana w zasadzie językiem potocznym i wulgaryzmami, stanowi dla mnie coś wyjątkowego i wartego ponownego przeczytania. Jest w niej coś, co nie pozwala o niej zapomnieć. Gorąco polecam!

"To miała być historia drogi, rozpędzonej autostrady, wiatru, uśmiechów i potu. Ostatnia miłość w wieku niewinności, historia jak z perłowo-złotej płyty dvd, limitowana edycja życia [...]"
Różne są realia w których możemy osadzić powieść. Czasem autorzy bardziej zakotwiczają się w rzeczywistości, a czasem wręcz przeciwnie - starają się na siłę odejść od tego co nas otacza....