Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo że kosmici to zdecydowanie nie moja bajka to jestem zachwycona książką. Nie ze względu na wyjątkową treść bo nie oszukujmy się jest nieco szablonowa. Dwoje nastolatków, najpierw nienawiść potem nierozerwalna miłość itd.To co mnie zachwyciło to główni bohaterowie .
On zadufany w sobie, arogancki dupek i ona uparta posiadająca własne zdanie, nie dająca się zdominować. Autorka zaprezentowała nam zupełnie nowe rozwiązanie na romantyczną parę.I najwyraźniej to się sprawdza. Polecam.

Mimo że kosmici to zdecydowanie nie moja bajka to jestem zachwycona książką. Nie ze względu na wyjątkową treść bo nie oszukujmy się jest nieco szablonowa. Dwoje nastolatków, najpierw nienawiść potem nierozerwalna miłość itd.To co mnie zachwyciło to główni bohaterowie .
On zadufany w sobie, arogancki dupek i ona uparta posiadająca własne zdanie, nie dająca się zdominować....

Podoba mi się sposób narracji. Mimo iż to kryminał i trup się ściele czyta się książkę bardzo lekko. Jedyne co mogę zarzucić to to, że po kilku pierwszych rozdziałach byłam wstanie domyślić się zakończenia. Nie mniej jednak i tak uważam , że jest godna polecenia.

Podoba mi się sposób narracji. Mimo iż to kryminał i trup się ściele czyta się książkę bardzo lekko. Jedyne co mogę zarzucić to to, że po kilku pierwszych rozdziałach byłam wstanie domyślić się zakończenia. Nie mniej jednak i tak uważam , że jest godna polecenia.

Czytając pobieżnie entuzjastyczne recenzje innych czytelników, postanowiłam przeczytać Upadłych.Zapowiadała się świetnie.Temat niezły zaczyna się w szkole resocjalizacyjnej pomyślałam że może być ciekawie. Niestety po przeczytaniu serii jestem rozczarowana , książka jest mocno schematyczna.Przeczytałam całość chyba tylko siłą rozpędu.Luci jest mocno nijaka i przynajmniej dwa razy na każdy rozdział czytamy o ty jak to marzy o ustach i ramionach Daniela.Generalnie znudziłam się mocno.

Czytając pobieżnie entuzjastyczne recenzje innych czytelników, postanowiłam przeczytać Upadłych.Zapowiadała się świetnie.Temat niezły zaczyna się w szkole resocjalizacyjnej pomyślałam że może być ciekawie. Niestety po przeczytaniu serii jestem rozczarowana , książka jest mocno schematyczna.Przeczytałam całość chyba tylko siłą rozpędu.Luci jest mocno nijaka i przynajmniej...

Straszna.

Straszna.

Zacznę od tego ,że w ogólnym rozrachunku książka mi się podobała.
Kiedy zaczęłam czytać pierwszy tom przez cały czas czegoś mi brakowało po dwustu stronach dotarło do mnie , że książka prawie całkiem pozbawiona jest opisów. Niemal wszystkiego trzeba się domyślać, począwszy od wyglądu bohaterów o kończąc na opisach miejsc. Trochę tak jakby autorowi przyświecała myśl przewodnia i nie chcąc gubić głównego wątku pominął wszystko inne. Pod tym względem drugi tom jest nieco lepszy, za to do trzeciego naprawdę trudno się przyczepić. No może z jednym wyjątkiem. Akcja kończy się takim wątkiem , który pozostawia niedosyt. Mam nadzieję ze to ,,furtka'' którą pozostawił sobie autor żeby ewentualnie dopisać inne części(na co liczę). Przeszkadzało mi jeszcze , że Brent Weeks zrezygnował z stworzenia własnej mitologi. I tak pojawia się tam Kali, Bóg Jedyny, Serafin , Nephilim. Niemniej jednak książkę naprawdę warto przeczytać.Akcja jest wartka a temat ciekawy.

Zacznę od tego ,że w ogólnym rozrachunku książka mi się podobała.
Kiedy zaczęłam czytać pierwszy tom przez cały czas czegoś mi brakowało po dwustu stronach dotarło do mnie , że książka prawie całkiem pozbawiona jest opisów. Niemal wszystkiego trzeba się domyślać, począwszy od wyglądu bohaterów o kończąc na opisach miejsc. Trochę tak jakby autorowi przyświecała myśl...

Zacznijmy od tego że ,,Reguła dziewiątek " nie jest książką którą można od tak przeczytać. Zdecydowanie jest skierowana do osób , które przeczytały serię ,, Miecz prawdy " , inaczej ciężko było by się połapać o co chodzi. Z żalem muszę przyznać ,że książka mnie nie zachwyciła. Autor opisuje wszystko z perspektywy Alexa, brak jakiejkolwiek wzmianki o tym co dzieje się w drugim świecie lub chociaż tego co myśli Jax. Nie jest to książka którą mogę polecić z czystym sumieniem, może jako ciekawostkę lub dopełnienie poprzedniego cyklu

Zacznijmy od tego że ,,Reguła dziewiątek " nie jest książką którą można od tak przeczytać. Zdecydowanie jest skierowana do osób , które przeczytały serię ,, Miecz prawdy " , inaczej ciężko było by się połapać o co chodzi. Z żalem muszę przyznać ,że książka mnie nie zachwyciła. Autor opisuje wszystko z perspektywy Alexa, brak jakiejkolwiek wzmianki o tym co dzieje się w...

Jakimś niepojętym sposobem autorowi udało się sprawić ze drugi tom jest jeszcze lepszy niż pierwszy.Nie mogłam się oderwać i zarwałam kilka nocy.

Jakimś niepojętym sposobem autorowi udało się sprawić ze drugi tom jest jeszcze lepszy niż pierwszy.Nie mogłam się oderwać i zarwałam kilka nocy.

Kilka lat temu z braku lepszych zajęć oglądałam serial ,, Miecz prawdy " Nawet mi się spodobał. Zdałam sobie jednak sprawę z tego, że jak uczy doświadczenie książka jest zawsze lepsza od filmu. I tym razem się nie zawiodłam. Co prawda przez pierwszych kilkadziesiąt stron akcja toczy się dość niemrawo, ale za to później trudno się oderwać.Gorąco polecam.

Kilka lat temu z braku lepszych zajęć oglądałam serial ,, Miecz prawdy " Nawet mi się spodobał. Zdałam sobie jednak sprawę z tego, że jak uczy doświadczenie książka jest zawsze lepsza od filmu. I tym razem się nie zawiodłam. Co prawda przez pierwszych kilkadziesiąt stron akcja toczy się dość niemrawo, ale za to później trudno się oderwać.Gorąco polecam.

gdy zaczęłam ją czytać nieszczególnie mnie wciągnęła , ot takie sobie czytadło.Kiedy dobrnęłam wreszcie do napisu koniec z zamknęłam książkę udało mi się wykrztusić z siebie ,,ŁOŁ". Bo to jest taka książka czytasz i czytasz i czytasz i nic, ale gdy skończysz wszystko staje się wtedy jasną i spójna całością robiąc na czytelniku piorunujące wrażenie.

gdy zaczęłam ją czytać nieszczególnie mnie wciągnęła , ot takie sobie czytadło.Kiedy dobrnęłam wreszcie do napisu koniec z zamknęłam książkę udało mi się wykrztusić z siebie ,,ŁOŁ". Bo to jest taka książka czytasz i czytasz i czytasz i nic, ale gdy skończysz wszystko staje się wtedy jasną i spójna całością robiąc na czytelniku piorunujące wrażenie.

,,Były dwie siostry: Noc i Śmierć,
Śmierć większa, a Noc mniejsza,
Noc była piękna jak sen a Śmierć,
Śmierć była jeszcze piękniejsza"
Kocham poezje Gałczyńskiego i tyle, ale piękne rzeczy łatwo jest kochać

,,Były dwie siostry: Noc i Śmierć,
Śmierć większa, a Noc mniejsza,
Noc była piękna jak sen a Śmierć,
Śmierć była jeszcze piękniejsza"
Kocham poezje Gałczyńskiego i tyle, ale piękne rzeczy łatwo jest kochać

Kiedy zaczęłam czytać swoją pierwsza książkę tego autora pomyślałam że jest fajna. W miarę jak posuwałam się dalej okazała się świetna a na końcu fantastyczna. Zawsze kiedy sięgam po jego książki po prostu wiem że będą mi się podobały.Zafón pisze w taki sposób ,że nigdy nie wiesz gdzie kończy się rzeczywistość a zaczyna bajka.

Kiedy zaczęłam czytać swoją pierwsza książkę tego autora pomyślałam że jest fajna. W miarę jak posuwałam się dalej okazała się świetna a na końcu fantastyczna. Zawsze kiedy sięgam po jego książki po prostu wiem że będą mi się podobały.Zafón pisze w taki sposób ,że nigdy nie wiesz gdzie kończy się rzeczywistość a zaczyna bajka.

To co mnie w tej książce zdumiewa to fakt w jaki sposób Tołstoj opisuje Anne jej zachowanie, myśli, emocje. Nie znam innego autora który jest (faceta)który w tak wnikliwy i prawdziwy sposób opisał kobietę.Chwilami gdy to czytałam miałam wrażenie że książkę napisała kobieta.

To co mnie w tej książce zdumiewa to fakt w jaki sposób Tołstoj opisuje Anne jej zachowanie, myśli, emocje. Nie znam innego autora który jest (faceta)który w tak wnikliwy i prawdziwy sposób opisał kobietę.Chwilami gdy to czytałam miałam wrażenie że książkę napisała kobieta.

Jest to pierwsza książka z gatunku fantasy jaką przeczytałam. Zakochałam się w tej literaturze natychmiast i stała się ona moim ulubionym gatunkiem literackim. Gorąco polecam ją wszystkim tym którzy jeszcze nigdy fantasy nie czytali.Myślę że to dobra pozycja na początek.

Jest to pierwsza książka z gatunku fantasy jaką przeczytałam. Zakochałam się w tej literaturze natychmiast i stała się ona moim ulubionym gatunkiem literackim. Gorąco polecam ją wszystkim tym którzy jeszcze nigdy fantasy nie czytali.Myślę że to dobra pozycja na początek.

Trochę przypomina ,,Pamiętnik narkomanki" ale tylko trochę. Realia w których rozgrywa się fabuła są z goła inne niż rzeczywistość komunistycznej polski. Gorąco polecam, naprawdę warto przeczytać

Trochę przypomina ,,Pamiętnik narkomanki" ale tylko trochę. Realia w których rozgrywa się fabuła są z goła inne niż rzeczywistość komunistycznej polski. Gorąco polecam, naprawdę warto przeczytać

Przeczytałam ją z przyjemnością. To książka która daje nadzieję,że mimo upływu lat można znaleźć swoje miejsce na ziemi i szczęście. Niestety nie mogę tego powiedzieć o innych książkach Whartona, czytając je ciągle mam wrażenie, że czytam jedno i to samo.

Przeczytałam ją z przyjemnością. To książka która daje nadzieję,że mimo upływu lat można znaleźć swoje miejsce na ziemi i szczęście. Niestety nie mogę tego powiedzieć o innych książkach Whartona, czytając je ciągle mam wrażenie, że czytam jedno i to samo.

GENIALNA to słowo ciśnie mi się na usta. Myślę , że każdy kto miał okazję zetknąć się z cyklem ,,Pieśń ognia i lodu" myśli to samo. Cykl jest pasjonujący od początku do końca ze względu na wielowątkowa fabułę ale i dla tego że żadna z opisywanych postaci nie jest traktowana ogólnikowo. Wiemy co czują ,jak myślą po prostu jacy są. Interesujące jest też to, że nikt nie jest tym kim wydaje się być na początku opowieści. Nie mogę się już doczekać następnych tomów.

GENIALNA to słowo ciśnie mi się na usta. Myślę , że każdy kto miał okazję zetknąć się z cyklem ,,Pieśń ognia i lodu" myśli to samo. Cykl jest pasjonujący od początku do końca ze względu na wielowątkowa fabułę ale i dla tego że żadna z opisywanych postaci nie jest traktowana ogólnikowo. Wiemy co czują ,jak myślą po prostu jacy są. Interesujące jest też to, że nikt nie jest...

Dziwna książka. Jedyna o której nie jestem wstanie powiedzieć czy mi się podobała czy nie.

Dziwna książka. Jedyna o której nie jestem wstanie powiedzieć czy mi się podobała czy nie.

Przeczytałam te sagę z dużą przyjemnością . Być może dl tego że mieszkam blisko terenów na których rozrywa się książka i wszystkie miejsca opisane w niej są mi dobrze znane. Pozostał mi jednak pewien niedosyt.Chętnie przeczytała bym o dalszych losach rodziny Lipowskich

Przeczytałam te sagę z dużą przyjemnością . Być może dl tego że mieszkam blisko terenów na których rozrywa się książka i wszystkie miejsca opisane w niej są mi dobrze znane. Pozostał mi jednak pewien niedosyt.Chętnie przeczytała bym o dalszych losach rodziny Lipowskich

Książki Joanny Chmielewskiej to może nie literatura najwyższych lotów ale zawsze wywołują uśmiech na mojej twarzy.

Książki Joanny Chmielewskiej to może nie literatura najwyższych lotów ale zawsze wywołują uśmiech na mojej twarzy.

Książkę przyniósł mi ojciec i kazał przeczytać bo fajna. Na moje pytanie o czym to ? Powiedział ,ze romans.Uśmiałam się że poważny facet czytuje ,,takie" książki,ale taż zaczęłam czytać. Co więcej byłam zachwycona . Historia Tatiany i Aleksandra okazała się nader ciekawa i wciągająca

Książkę przyniósł mi ojciec i kazał przeczytać bo fajna. Na moje pytanie o czym to ? Powiedział ,ze romans.Uśmiałam się że poważny facet czytuje ,,takie" książki,ale taż zaczęłam czytać. Co więcej byłam zachwycona . Historia Tatiany i Aleksandra okazała się nader ciekawa i wciągająca