Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść ma swoje momenty, np. kilka dialogów między Arnoldem a Gasparem, ale ogólnie to jest w niej wszystko, czyli nic. Nie można się skupić na niczym dłużej, bo Łysiak skacze po tematach do filozoficznych rozważań i dla mnie robią się z tego banały. Trudno mi było wystawić jakąś konkretną ocenę.

Powieść ma swoje momenty, np. kilka dialogów między Arnoldem a Gasparem, ale ogólnie to jest w niej wszystko, czyli nic. Nie można się skupić na niczym dłużej, bo Łysiak skacze po tematach do filozoficznych rozważań i dla mnie robią się z tego banały. Trudno mi było wystawić jakąś konkretną ocenę.

Niestety rozczarowałem się czytając "Opowieści niesamowite". Najbardziej negatywnie zaskoczyła mnie przewidywalność opowiadań. Pierwsze kilka wywoływało u mnie tylko senność. Na szczęście następne (od "Czarnego kota") są już trochę lepsze.
Nie przypadł mi to gustu również język (trudno jednak winić autora, że żył w takiej a nie innej epoce), zwłaszcza opisy konkretnych zjawisk, które zamiast pobudzać moją wyobraźnię, powodowały iż nie mogłem się skupić na fabule.
Niestety moja przygoda z twórczością E. A. Poe dobiegła końca.

Niestety rozczarowałem się czytając "Opowieści niesamowite". Najbardziej negatywnie zaskoczyła mnie przewidywalność opowiadań. Pierwsze kilka wywoływało u mnie tylko senność. Na szczęście następne (od "Czarnego kota") są już trochę lepsze.
Nie przypadł mi to gustu również język (trudno jednak winić autora, że żył w takiej a nie innej epoce), zwłaszcza opisy konkretnych...

Książka N. Gaimana to coś więcej niż powieść fantasy. Przeczytałem w swoim życiu dużo powieści z tego gatunku. Żadna jednak nie dała mi tyle do myślenia w trakcie czytania. Sama wizja bogów - stworzonych przez ludzi i wśród ludzi żyjących - nasuwa wiele pytań o sens religii i jej elementów obrzędowych dla egzystencji człowieka. Dlaczego bogowie postępują zazwyczaj inaczej niż ludzie, mimo że to człowiek nadał im ich cechy? Czy wyrażają się przez to nasze ukryte pragnienia zerwania z ogólnie przyjętymi normami postępowania i stania się naprawdę wolnymi i niezależnymi od nikogo?
Przystępny język i co ważne, dobre dialogi, powodują, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Wstawki na końcu prawie każdego rozdziału o przybyciu poszczególnych bogów do Ameryki tylko jeszcze dodają klimatu powieści.
Jednakże w pewnym momencie książki wydaje się jakby akcja trochę zwalnia i odniosłem wrażenie jakby autor stracił trochę koncepcję. Nie mogę wykluczyć jednak w tym celowości zabiegu. Może to był moment by zastanowić się nad wartościami jakie niesie ze sobą powieść?

Książka N. Gaimana to coś więcej niż powieść fantasy. Przeczytałem w swoim życiu dużo powieści z tego gatunku. Żadna jednak nie dała mi tyle do myślenia w trakcie czytania. Sama wizja bogów - stworzonych przez ludzi i wśród ludzi żyjących - nasuwa wiele pytań o sens religii i jej elementów obrzędowych dla egzystencji człowieka. Dlaczego bogowie postępują zazwyczaj inaczej...