Pod kątem akcji to chyba najlepsza część. Póki co.

Pod kątem akcji to chyba najlepsza część. Póki co.

Największą wadą cyklu jest duża liczba postaci - można się zgubić. Za to największą zaletą cyklu jest duża liczba postaci - pełnokrwistych, głębokich, intrygujących. Dawno postacie książkowe nie wzbudzały we mnie takich emocji. Cały świat - jak z bajki choć brutalnej. Akcja nie pozwala odpocząć. Świetne

Największą wadą cyklu jest duża liczba postaci - można się zgubić. Za to największą zaletą cyklu jest duża liczba postaci - pełnokrwistych, głębokich, intrygujących. Dawno postacie książkowe nie wzbudzały we mnie takich emocji. Cały świat - jak z bajki choć brutalnej. Akcja nie pozwala odpocząć. Świetne

Po co się rozpisywać, świetna jak zwykle.

Po co się rozpisywać, świetna jak zwykle.

Mega! Najbardziej wciągająca dla mnie część. I w końcu bohaterowie zaczynają się zmieniać, w końcu te wydarzenia zaczynają na nich jakoś wpływać

Mega! Najbardziej wciągająca dla mnie część. I w końcu bohaterowie zaczynają się zmieniać, w końcu te wydarzenia zaczynają na nich jakoś wpływać

To jest po prostu iskra geniuszu zeby stworzyc cos takiego.
Wspaniale, madre, GLEBOKIE. Watek Jona, walka Oberyna z Gora, konfrontacja Tyriona z ojcem - brak slow zeby opisac jakie to jest dobre. To jest po prostu EPICKIE. Absolutna perfekcja, dzielo ktore mozna czytac 5x i zawsze znajdziemy cos nowego co nas zaskoczy i zachwyci. 10/10 to za niska ocena, to jest inny poziom. Nigdy nic lepszego nie czytalem i watpie zebym kiedykolwiek przeczytal.

To jest po prostu iskra geniuszu zeby stworzyc cos takiego.
Wspaniale, madre, GLEBOKIE. Watek Jona, walka Oberyna z Gora, konfrontacja Tyriona z ojcem - brak slow zeby opisac jakie to jest dobre. To jest po prostu EPICKIE. Absolutna perfekcja, dzielo ktore mozna czytac 5x i zawsze znajdziemy cos nowego co nas zaskoczy i zachwyci. 10/10 to za niska ocena, to jest inny...

No tu to się działo, a epilog zwala z nóg. A części wydarzeń się można domyślić. Postaci są naprawdę świetnie wykreowane. A to, że nie przewijam scen bitewnych świadczy o tym, że jest to arcydzieło. Wspaniała opowieść. Ani minuty nudy!

No tu to się działo, a epilog zwala z nóg. A części wydarzeń się można domyślić. Postaci są naprawdę świetnie wykreowane. A to, że nie przewijam scen bitewnych świadczy o tym, że jest to arcydzieło. Wspaniała opowieść. Ani minuty nudy!

Ależ akcja się niesamowicie rozwinęła w tej części. Nie było nawet chwili przestoju, cały czas się coś działo. Krwawe gody i zdrada Freyów, powrót do Królewskiej Przystanie bezrękiego Jamiego (chyba moja ulubiona postać w całej sadze),otrucie młodocianego króla Joffreya i oskarżenie Tyriona o morderstwo, niesamowita walka księcia Oberyna z Górą, zabójstwo lorda Tywina, a do tego duży wątek Jona Snow i walki z dzikimi w obronie Muru. Nie można też zapomnieć o dalszych losach Dany, odkryciu zdrady Joraha Mormonta, ucieczka Sansy z przebiegłym Littlefingerem. W zasadzie każdy wątek był ciekawy. Już się nie mogę doczekać kolejnych części.

Ależ akcja się niesamowicie rozwinęła w tej części. Nie było nawet chwili przestoju, cały czas się coś działo. Krwawe gody i zdrada Freyów, powrót do Królewskiej Przystanie bezrękiego Jamiego (chyba moja ulubiona postać w całej sadze),otrucie młodocianego króla Joffreya i oskarżenie Tyriona o morderstwo, niesamowita walka księcia Oberyna z Górą, zabójstwo lorda Tywina, a...

Ta oraz pierwsza część nawałnicy mieczy to zdecydowanie najlepsze książki jakie kiedykolwiek przeczytałem. A wydanie ilustrowane dodatkowo poprawia przyjemność z czytania.

Ta oraz pierwsza część nawałnicy mieczy to zdecydowanie najlepsze książki jakie kiedykolwiek przeczytałem. A wydanie ilustrowane dodatkowo poprawia przyjemność z czytania.

Martin stworzył świat, który siłą rzeczy, przez rozbudowanie intrygi i wielowątkowość chce się porównywać do Władcy Pierścieni. No nie jest to najlepszy pomysł, ponieważ te dzieła idą w zupełnie inne strony. I nie mam tu na myśli jedynie odmiennych wartości (ich braku?) prezentowanych w obu światach, ale to, z czym zostawiają czytelnika.
Do Śródziemia chce się wracać, odkrywać kolejne miejsca na mapie. Za to wciągnięcie się do tego świata nie należy do najprostszych. Z kolei Westeros jest światem, w którym za nic znaleźć byśmy się nie chcieli, ale forma jego zaprezentowania jest niesamowicie intrygująca, może przez to, że może być eksplorowany na fotelu i z herbatą w dłoni.
Nie chcę ich przez to wartościować, są inne i odpowiadają na inne potrzeby czytelnika.

Martin stworzył świat, który siłą rzeczy, przez rozbudowanie intrygi i wielowątkowość chce się porównywać do Władcy Pierścieni. No nie jest to najlepszy pomysł, ponieważ te dzieła idą w zupełnie inne strony. I nie mam tu na myśli jedynie odmiennych wartości (ich braku?) prezentowanych w obu światach, ale to, z czym zostawiają czytelnika.
Do Śródziemia chce się wracać,...

"Nawałnica mieczy", bez podziału na części, to najlepsza książka jaką czytałam od wielu lat. Nic dziwnego, że sezony 3 i 4 na podstawie tego tomu są powszechnie najbardziej lubiane - red wedding, wątek Nieskalanych, ślub Joffreya, walka Oberyna z Górą, trial Tyriona, rozwój Jamiego i Jona, no samo złoto (i krew, hehe) w jednym miejscu. Nie pamiętam kiedy ostatnio miałam okazję czytać o tak żywych i prawdziwych postaciach w beletrystyce. Trochę się obawiam, czy to nie był peak sagi, biorąc pod uwagę, że Uczta dla wron i Taniec ze smokami dzieją się chronologicznie w jednym momencie, mam wątpliwości czy wątki w tej sytuacji mogły zostać równie dobrze pogodzone. Zacznie się za to fabuła, której serial nie adaptował zbyt dokładnie, więc nie mogę się doczekać aby sprawdzić, jak to wypada. "Nawałnica" w adaptacji została oddana wiernie, jedyne większe różnice, które zauważyłam u Martina to, że sny bohaterów odgrywają większą rolę, a więź młodych Starków (i Snowa) z wilkorami jest znacząco pogłębiona. No i epilog, w którym pojawia się słynna zombie lady Catelyn, skazując jednego z Freyów na śmierć. Fantastyczne, tajemnicze i przyprawiające o dreszcz zakończenie, szkoda, że zaspoilerowałam się na istnieniu tego wątku już wcześniej.

No i najważniejsze - w życiu bym nie pomyślała, że będę się na starość fantastyką jarać!

"Nawałnica mieczy", bez podziału na części, to najlepsza książka jaką czytałam od wielu lat. Nic dziwnego, że sezony 3 i 4 na podstawie tego tomu są powszechnie najbardziej lubiane - red wedding, wątek Nieskalanych, ślub Joffreya, walka Oberyna z Górą, trial Tyriona, rozwój Jamiego i Jona, no samo złoto (i krew, hehe) w jednym miejscu. Nie pamiętam kiedy ostatnio miałam...