Ręka mistrza

Znacie to uczucie gdy po raz pierwszy kosztujecie jakiś smakołyk (trunek, jeśli wolicie)? Mówiono Wam o nim, że to rarytas więc czekacie z niecierpliwością na pierwszy kęs. A oto nadchodzi upragniona chwila i wreszcie talerzyk z przysmakiem (lub kieliszek) trafia do Waszych rąk a Wy powoli nabieracie łyżeczką kawałeczek, z namaszczeniem wkładacie go do ust i z błogością na twarzy delektujecie się jego długo wyczekiwanym smakiem... Frykas rozpływa się po Waszym języku atakując kubki smakowe gamą doznań tak rozkosznych, że niemal orgiastycznych. To dziwne porównanie przyszło mi do głowy gdy tylko sięgnęłam po "Rękę mistrza" Stephena Kinga. Nie sądziłam, że można "smakować" książkę, rozkoszować się jej treścią i delektować stylem. Bo właściwie niby czym? Z pozoru prosta historia: Edgar Freemantle, właściciel firmy budowlanej zostaje, w starciu z dźwigiem znokautowany w pierwszej rundzie, 1:0 dla dźwigu. Nasz bohater traci rękę, pamięć i żonę, która ma dość jego napadów furii. W zamian Edgar zyskuje talent: maluje genialne obrazy. Robi to w uroczym domu usytuowanym przy plaży na maleńkiej florydzkiej wyspie Duma Key. Słoneczna wyspa nie jest jednak rajem. Edgar będzie zmuszony odkryć wszystkie jej mroczne sekrety i stawić czoło niebezpieczeństwu...
Aż wstyd przyznać ale to moja pierwsza przygoda z twórczością Pana Kinga. Teraz jednak już wiem, że nie będzie ostatnia. Sięgnęłam po tę powieść z ciekawości. Zaintrygował mnie fenomen jakim jest niesłabnąca od lat popularność autora. Sam autor, już na początku książki zdaje się prosto i rzeczowo odpowiadać na moje pytanie: czemu jest tak popularny? Robi to jednym stwierdzeniem: "prawda (diabeł) tkwi w szczegółach".
I ma w 100% rację! W "Ręce mistrza" nie ma znaczenia CO autor chce opisać ale JAK to robi! A robi to w sposób iście mistrzowski dbając o każdy szczegół. Świetnie opisane stany emocjonalne Edgara, jego mozolne dochodzenie do siebie po wypadku, tworzenie obrazów tak plastyczne jakby samemu się je malowało no i opisy Florydy tak realistyczne, że człowiek dosłownie czuje pod stopami piasek "koloru starych kości"...
Wyśmienite połączenie powieści psychologicznej z niezłym dreszczowcem. W skali 1-6 stanowczo zasługuje na 10 :)

Polecam i pozdrawiam

Stephen King w tej książce potwierdził, że jest nie tylko mistrzem grozy ale też znawcą ludzkiej psychiki. "Ręka mistrza" to wspaniały horror a za razem godna polecenia powieść psychologiczna.
Właściciel firmy budowlanej Edgar Freemantle ulega poważnemu wypadkowi na skutek którego traci prawą rękę. Po wyjściu ze szpitala wynajmuje dom z widokiem na morze na wyspie Duma Key i rozpoczyna nowy etap w swoim życiu. Na wyspie odkrywa w sobie nowe umiejętności a nawet niespodziewany talent do malowania. Początkowo są to tylko szkice i rysunki, ale z biegiem czasu jego prace stają się prawdziwymi dziełami sztuki. Edgar jeszcze nie wie,że na wyspie nie znalazł się przypadkiem i będzie miał ważną misję do spełnienia, przyjdzie mu walczyć z nadprzyrodzonymi siłami.
Edgar kontynuuje swoją artystyczną przygodę, nabiera sił i wraca do zdrowia, poznaje Wiremana, mężczyznę, który opiekuje się panią Elizabeth Eastlake, chorą na Alzheimera właścicielką wyspy. Obaj panowie mają problemy ze zdrowiem, życie ich nie rozpieszczało a jak wiadomo podobne doświadczenia zbliżają ludzi. Wspólnie zaczynają odkrywać tajemnice wyspy a Edgar wykorzystuje nadzwyczajne moce swoich obrazów, które już niebawem objawią swe coraz bardziej przerażające i niszczycielskie możliwości.

Stephen King po mistrzowsku buduje napięcie, zmusza czytelnika do myślenia i oczekiwania na dalszy rozwój wydarzeń. "Ręka Mistrza" to powieść dla cierpliwych, autor przez 2/3 książki zapoznaje czytelnika z bohaterami ich tajemnicami, odczuciami i wewnętrznymi rozterkami. Dopiero końcówka utworu nabiera tempa i wtedy wszystkie elementy układanki zaczynają do siebie pasować i już z zapartym tchem nie można oderwać się od czytania aż do końca.
Bardzo polecam mimo, że nie jest to książka na jeden wieczór, cierpliwego czytelnika autor nagrodzi zaskakującym, pełnym grozy zakończeniem.

Edgar Freemantle, właściciel dobrze prosperującej firmy budowlanej, ulega bardzo ciężkiemu wypadkowi. Na budowie w jego samochód wjeżdża dźwig, który miażdży pojazd. Edgar doznaje wielu obrażeń, traci między innymi prawą rękę, sprawność chodzenia i doznaje dużego uszczerbku umysłowego. Edgar cudem uszedł z życiem, ale jego droga do zdrowia jest długa. Nasz bohater wpada w depresję, męczą go ciągłe bóle głowy, przez które staje się nieznośny, a może nawet niebezpieczny dla otoczenia. Na domiar złego odchodzi od niego żona. Aby uporać się ze wszystkimi problemami, Edgar za namową swojego psychologa postanawia zmienić otoczenie. W tym celu wynajmuje na rok domek na niewielkiej wyspie Duma Key na Florydzie. Tam odkrywa swoją nową pasję – malarstwo, która zaczyna go bardzo pochłaniać. Trans w jakim tworzy jest jednak bardzo dziwny, nienaturalny, jakby coś kierowało jego ręką, jakby Edgar był tylko narzędziem w rękach innego malarza. Natomiast patrząc na jego dzieła, trudno nie dostrzec czegoś niepokojącego. Chociaż Edgar maluje piękne obrazy, to gdzieś w ich głębi kryje się zło...

King umiejętnie dawkuje nam napięcie, którego kulminację mamy w finale. Groza początkowo gdzieś się czai, jest ledwo dostrzegalna, jednak z czasem rośnie w siłę, by w końcu pokazać się nam w całej okazałości. Fabuła książki jest bardzo interesująca, nie ma czasu na nudę. Autor po mistrzowsku prezentuje nam rzeczywistość, dopracowuje każdy najdrobniejszy nawet szczegół. Jego wyobraźnia wznosi się na szczyty, by namalować dla nas bardzo dziwny obraz, bo czy widział ktoś uśmiechniętego konia? Finał książki skojarzył mi się z bajką, ale jest to straszna bajka, której dzieci z pewnością nie powinny oglądać.

"Karty z przeszłości każdy tasuje, jak mu pasuje".

King tworzy też świetne portrety psychologiczne. Bohaterowie książki to osoby po przejściach. Trudne doświadczenia wpłynęły na nich, noszą oni w sobie tajemnice, ból i cierpienia. Po kolei King odkrywa przed nami historię ich życia, zagłębia się w ich psychikę. Jest to też opowieść o przyjaźni, miłości i o relacjach międzyludzkich. Przy okazji poznajemy też proces tworzenia obrazu oraz dowiadujemy się nieco o sztuce. Autor połączył bardzo wiele elementów w spójną całość. Nie mogę też nie wspomnieć o świetnych dialogach, bardzo żywych, często dowcipnych.

Lektura wciąga, pod koniec bardzo ciężko jest się od niej oderwać. Zawsze bardziej do literatury grozy pasowały mi mroźne klimaty, ale okazuje się, że sceneria Florydy też może zmrozić krew w żyłach. Jeżeli doskwiera Wam upał, to zachęcam do tej lektury - z pewnością skutecznie Was ona ochłodzi. A może macie ochotę na świetną lekturę? W takim razie trafiliście idealnie.

Na koniec mam dla Was jeszcze jeden cytat, o którym warto pamiętać w trudnych momentach:

"Każde zmartwienie w końcu się zużywa".

Zapraszam na:
http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2013/07/stephen-king-reka-mistrza.html

Rewelacyjna i przerażająca lektura,która przykuła moją uwagę od pierwszego zdania.
Uwielbiam prozę Stephena Kinga ; można ją smakować,rozkoszować się tym specyficznym,niepowtarzalnym stylem ; tu zwykłe słowa nabierają niepokojącej mocy,wciągają czytelnika w swój świat,a jednocześnie są tak naturalne jak powietrze,którym się oddycha.
Podobnie było i z tą powieścią,prawdziwą symfonią grozy,która pochłania od pierwszych stron i nie daje odetchnąć do samego końca.
Główny bohater,Edgar Freemantle w ciężkim wypadku traci prawą rękę i doznaje poważnego urazu głowy.Wydarzenie to początkuje serię zadziwiających i niesamowitych zdarzeń - za radą swojego psychologa znajduje swój "raj na ziemi" (a w każdym razie tak mu się początkowo wydaje) - wyspę Duma Key u wybrzeży Florydy.Tutaj próbuje odzyskać psychiczną i fizyczną równowagę po tragicznym wypadku,który zmienił całe jego życie i z początku nawet nieźle mu idzie - odkrywa w sobie niezwykły,nieoczekiwany talent malarski,zaprzyjaźnia się z Jeromem Wiremanem (fantastyczna postać,moja ulubiona w tej powieści!) i będącą pod jego opieką staruszką Elizabeth Eastlake...Jednak niepostrzeżenie dla samego bohatera narasta groza,która,jak się wydaje,bierze swój początek w jego niepokojących i mrocznych obrazach.Freemantle będzie musiał stawić czoło nie tylko demonom nękającym jego umysł,ale także tym stojącym za pewną starą,rodzinną tragedią.Lecz siła,którą próbuje pokonać jest pradawna,a co gorsza - nadspodziewanie potężna i groźna...

Jak zwykle u Kinga najbardziej przerażające jest to,co nienazwane i nieokreślone,to,co atakuje człowieka od wewnątrz i zabiera mu to,co dla niego najcenniejsze.Tak właśnie jest i w tej książce,i to w najlepszym wydaniu.
Polecam wszystkim - także ze względu na bezcenne perełki Wiremana.Dają do myślenia,podobnie jak cała lektura ; to nie tylko doskonałe straszydło,ale także świetna i pełna głębi powieść psychologiczna.