Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety rozczarowałem się czytając "Opowieści niesamowite". Najbardziej negatywnie zaskoczyła mnie przewidywalność opowiadań. Pierwsze kilka wywoływało u mnie tylko senność. Na szczęście następne (od "Czarnego kota") są już trochę lepsze.
Nie przypadł mi to gustu również język (trudno jednak winić autora, że żył w takiej a nie innej epoce), zwłaszcza opisy konkretnych zjawisk, które zamiast pobudzać moją wyobraźnię, powodowały iż nie mogłem się skupić na fabule.
Niestety moja przygoda z twórczością E. A. Poe dobiegła końca.

Niestety rozczarowałem się czytając "Opowieści niesamowite". Najbardziej negatywnie zaskoczyła mnie przewidywalność opowiadań. Pierwsze kilka wywoływało u mnie tylko senność. Na szczęście następne (od "Czarnego kota") są już trochę lepsze.
Nie przypadł mi to gustu również język (trudno jednak winić autora, że żył w takiej a nie innej epoce), zwłaszcza opisy konkretnych...

Interesujące opowiadanie Sci-Fi z domieszką grozy. Bardzo ciekawy pomysł na obcego jako istoty mogącej imitować dowolnych organizm pod względem fizycznym, jak i psychicznym. niestety szkoda, że nie jest to dłuższa powieść, ponieważ w wielu miejscach akcja jest "rwana", i aż się prosiło o jej rozwinięcie, tak jak to miało miejsce w przypadku filmu Carpentera. Trudno jest również odnaleźć się w natłoku postaci. Na szczęście z upływem stron problem ten maleje. Mimo wszystko warto przeczytać.

Interesujące opowiadanie Sci-Fi z domieszką grozy. Bardzo ciekawy pomysł na obcego jako istoty mogącej imitować dowolnych organizm pod względem fizycznym, jak i psychicznym. niestety szkoda, że nie jest to dłuższa powieść, ponieważ w wielu miejscach akcja jest "rwana", i aż się prosiło o jej rozwinięcie, tak jak to miało miejsce w przypadku filmu Carpentera. Trudno jest...

Druga część "Czarnego Wygonu" niestety nie do końca zadowala mnie jako czytelnika. Historia sama w sobie jest bardzo interesująca, jednak w niektórych momentach wydaje się przekombinowana i chaotyczna. Pewne rozwiązania fabularne są jakby wprowadzane "na siłę" i jako czytelnik zastanawiałem się czy nie można było tego zrobić inaczej, prościej itp. Dużym minusem jest również kończenie wielu rozdziałów w ten sam sposób, co w pewnym momencie zaczynało mnie irytować.
Natomiast po stronie plusów należy umieścić język i styl narracji, które pozwalają na szybkie "pochłanianie" kolejnych stron. Do tego dochodzi niewielka objętość i mamy rozrywkę na wieczór.

Druga część "Czarnego Wygonu" niestety nie do końca zadowala mnie jako czytelnika. Historia sama w sobie jest bardzo interesująca, jednak w niektórych momentach wydaje się przekombinowana i chaotyczna. Pewne rozwiązania fabularne są jakby wprowadzane "na siłę" i jako czytelnik zastanawiałem się czy nie można było tego zrobić inaczej, prościej itp. Dużym minusem jest również...