Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pani Swietłana w kolejnej swojej książce oddaje głos różnym świadkom. Im więcej świadectw z różnych perspektyw, tym bardziej zbliżamy się do obiektywnego obrazu tej katastrofy i tragedii. Są tam mieszkańcy ewakuowani ze skażonego terenu na kilka dni, likwidatorzy pracujący ofiarnie i z poświęceniem, naukowcy, żony zmarłych likwidatorów, partyjni dygnitarze i dyrektorzy zakładów, kołchozów. Są wśród nich dobrowolni ochotnicy i osoby wcielane podstępem. Reportaż jest poruszający i przygnębiający. Widać w nim głupotę ludzi sprawujących władzę, dla których liczy się nie człowiek/społeczeństwo, ale bliżej niesprecyzowane dobro publiczne/państwowe. Tym "dobrem" okraszonym tajemnicą państwową można usprawiedliwić wszystko, nieudolność władzy, arbitralne decyzje, zaniechanie pilnego i efektywnego działania, tuszowanie błędów. Taka tragedia musiała się zdarzyć. Było to tylko kwestią czasu. Technologia i wyszukane procedury bezpieczeństwa są nieskuteczne wobec wszechobecnego bałaganu i indolencji w takim kraju jak Związek Radziecki. Myślę, że niewiele zmieniło się w tym kraju po upadku komunizmu.

Pani Swietłana w kolejnej swojej książce oddaje głos różnym świadkom. Im więcej świadectw z różnych perspektyw, tym bardziej zbliżamy się do obiektywnego obrazu tej katastrofy i tragedii. Są tam mieszkańcy ewakuowani ze skażonego terenu na kilka dni, likwidatorzy pracujący ofiarnie i z poświęceniem, naukowcy, żony zmarłych likwidatorów, partyjni dygnitarze i dyrektorzy...

Książka wzruszająca i wstrząsająca. Wielka Wojna Ojczyźniana z 1941 - 1945 pokazana z kobiecej perspektywy. Aleksijewicz zebrała świadectwa bezpośrednich uczestniczek tej wojny, żołnierek Armii Czerwonej różnych formacji, które u boku mężczyzn przeszły cały bojowy szlak aż do Berlina. Obraz wojny widziany przez kobietę BARDZO różni się podejścia męskiego. Książka dla mnie bardzo cenna ze względu na punkt widzenia. Punk widzenia czerwonoarmisty. Audiobook wysłuchałem dzięki lektorowaniu Krystyny Czubówny, mistrzyni świata w czytaniu, zwłaszcza tematów trudnych.

Książka wzruszająca i wstrząsająca. Wielka Wojna Ojczyźniana z 1941 - 1945 pokazana z kobiecej perspektywy. Aleksijewicz zebrała świadectwa bezpośrednich uczestniczek tej wojny, żołnierek Armii Czerwonej różnych formacji, które u boku mężczyzn przeszły cały bojowy szlak aż do Berlina. Obraz wojny widziany przez kobietę BARDZO różni się podejścia męskiego. Książka dla mnie...

Emocjonująca składanka ludzkich świadectw przedstawiająca wojnę w Afganistanie w latach 80., gdzie agresorem był Związek Radziecki. Jak przedstawić prawdę o tej wojnie? Autorka zrobiła to w jeden z najlepszych możliwych sposobów. Zebrać jak najwięcej opowieści jej uczestników i ich bliskich.
Czy żołnierze sowieccy byli bohaterami wypełniającymi internacjonalistyczny obowiązek, czy agresorami, których wojna zamieniła w bestie? Jak wygląda powinność patriotyczna wobec wzniosłych ideałów, w które się szczerze wierzy? Jaka jest odpowiedzialność decydentów, a wykonawców rozkazów? Jak nieuchronnie budzą się w ludziach demony i najdziksze instynkty podzczas każdej wojny, czy to "sprawiedliwej", czy nie?
Czy agresor, zaborca to też człowiek? Oczywiście i oni mają swoje rodziny, które kochają i za nimi czekają. Jak mitologizacji podlega historia? Jak prawda bywa okrutna i nie do przyjęcia? Wiele jeszcze innych kwestii dających do myślenia o człowieku.
Ja moją książkę wysłuchałem dzięki genialnemu lektorowaniu Krystyny Czubównej.

Emocjonująca składanka ludzkich świadectw przedstawiająca wojnę w Afganistanie w latach 80., gdzie agresorem był Związek Radziecki. Jak przedstawić prawdę o tej wojnie? Autorka zrobiła to w jeden z najlepszych możliwych sposobów. Zebrać jak najwięcej opowieści jej uczestników i ich bliskich.
Czy żołnierze sowieccy byli bohaterami wypełniającymi internacjonalistyczny...

Reportaż o wojnie domowej w Rwandzie. Ludobójstwo dokonane na Tutsi przez Hutu w 1994 roku pokazane z perspektywy ofiar i oprawców. Ta książka pokazuje apogeum okrucieństwa i nienawiści. Sądziłem, że o ludobójstwie w Rwandzie wiedziałem sporo, myliłem się. Książka jest tak trudna, że musiałem robić przerwy w czytaniu (słuchaniu). Ciężko jest przejść do porządku dziennego nad tym, o czym się przeczytało. Jej treść musiałem odchorować. W głowie się nie mieści, że bezprecedensowe bestialstwo i zmyślność w upadlaniu drugiego człowieka jest dziełem nie zwyrodnialców i psychopatów, ale zwyczajnych ludzi, przeważnie rolników zmanipulowanych propagandą uprawianą przez polityków. Metodyczne pranie mózgów poprawnością polityczną ma niesamowitą moc, co pokazali Rwandyjczycy i pewnie jeszcze nie raz pokażą inne nacje i narody.

Reportaż o wojnie domowej w Rwandzie. Ludobójstwo dokonane na Tutsi przez Hutu w 1994 roku pokazane z perspektywy ofiar i oprawców. Ta książka pokazuje apogeum okrucieństwa i nienawiści. Sądziłem, że o ludobójstwie w Rwandzie wiedziałem sporo, myliłem się. Książka jest tak trudna, że musiałem robić przerwy w czytaniu (słuchaniu). Ciężko jest przejść do porządku dziennego...