Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie pamiętam żadnej książki... z wielu, które jak dotąd przeczytałam, takiej jak ta. Wstrząsnęła mną, moimi emocjami. Zmieniła moje poglądy i spojrzenie na świat. Odcisnęła na mnie pewnego rodzaju piętno - jednocześnie dobre i złe. Dobre, bo dzięki tej lekturze bardziej doceniam to, co mam, a co równie szybko mogę stracić. Złe, bo zrównała z ziemią moje naiwne złudzenia, które upiększały nasz okrutny świat. "Małe życie" mimo swej konkretnej objętości to opowieść o tym, jak kruche i przewrotne jest życie, jak wiele cierpienia może na nas czekać w każdym "dniu, godzinie, minucie i sekundzie". Przy żadnej książce nie wylałam tak wielu szczerych łez.. czuję się gąbka, z której siłą wyciśnięto ostatnie krople wody i teraz nawet pokrojenie kilograma cebuli nie wywoła u mnie płaczu. Mimo to bohaterzy niejednokrotnie udowadniają nam, jak wielka i pokrzepiająca jest moc prawdziwej przyjaźni i miłości. Słowo "polecam" to zdecydowanie za mało, gdyż chciałoby się krzyknąć: "MUSISZ TO PRZECZYTAĆ!".. i mam nadzieję, że to uczynisz.

Nie pamiętam żadnej książki... z wielu, które jak dotąd przeczytałam, takiej jak ta. Wstrząsnęła mną, moimi emocjami. Zmieniła moje poglądy i spojrzenie na świat. Odcisnęła na mnie pewnego rodzaju piętno - jednocześnie dobre i złe. Dobre, bo dzięki tej lekturze bardziej doceniam to, co mam, a co równie szybko mogę stracić. Złe, bo zrównała z ziemią moje naiwne złudzenia,...

Pierwszy tom za mną. Czekam na moment, by sięgnąć po kolejne tomy.

Pierwszy tom za mną. Czekam na moment, by sięgnąć po kolejne tomy.

Brak mi słów. Zabrałam się za tę książkę dopiero wtedy, gdy od przeczytania poprzedniej części minęło dość sporo czasu. Stąd moja narastająca ciekawość i chęć samego czytania. Jak zawsze w ostatnich rozdziałach dzieje się najwięcej, choć nie byłam aż tak zaskoczona niektórymi wydarzeniami (nienawidzę szczerze wszystkich spoilerów, a najbardziej wtedy gdy się ich kompletnie nie spodziewam). Ta część na pewno nie pobija fenomenalnej "Nawałnicy mieczy", aczkolwiek podsyca moją (i tak już dużą!) ciekawość, co do wciąż niewydanych "Wichrów Zimy". Brakowało mi pewnych postaci, które nie miały swoich rozdziałów albo miały ich mało. Mam nadzieję, że w kolejnych etapach pan Martin o nich wspomni i wyjawi, co się u nich dzieje. Nie mogę się doczekać... Naprawdę.

Brak mi słów. Zabrałam się za tę książkę dopiero wtedy, gdy od przeczytania poprzedniej części minęło dość sporo czasu. Stąd moja narastająca ciekawość i chęć samego czytania. Jak zawsze w ostatnich rozdziałach dzieje się najwięcej, choć nie byłam aż tak zaskoczona niektórymi wydarzeniami (nienawidzę szczerze wszystkich spoilerów, a najbardziej wtedy gdy się ich kompletnie...