Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niektórzy mówią, że należy obawiać się mężczyzn, bo to oni stanowią większe zagrożenie dla życia innych ludzi. Te panie jednak biją wielu na głowy pod kątem pomysłowości i brutalności swoich morderstw. Jennifer Wright w książce "I że ci (nie) odpuszczę. Najbardziej mordercze kobiety w historii" zapoznaje nas z historiami ponad czterdziestu przedstawicielek "płci pięknej", które okazały się być wyrachowanymi zabójczyniami - od trucicielek, po samurajki. Ich gniew, żądza zemsty, czy pragnienie wzbogacenia się na ubezpieczeniach spowodowały śmierć ogromnej ilości mężczyzn. Książka Pani Wright jest podzielona na dziewięć części. W każdej z nich poznajemy kilka kobiet, których historie są ze sobą powiązane. Mamy chociażby rozdział poświęcony samym trucicielkom. Inny przedstawia nam historie władczyń. Można powiedzieć, że "I że ci (nie) odpuszczę" to swego rodzaju leksykon morderczyń. Każda z nich, jak i ich dokonania, są skondensowane zaledwie w kilku stronach. Z jednej strony jest to plus - mamy to co chcemy, krótko, zwięźle i na temat. Z drugiej natomiast, w przypadku historii niektórych kobiet czułam niedosyt i cieszyłabym się z nieco bardziej rozbudowanej treści na ich temat. No ale nie można mieć wszystkiego. Mimo swojego gatunku, książka jest dosyć prosto napisana. Nie ma żadnego problemu ze zrozumieniem jej treści. Jednak waga zbrodni i ich brutalność sprawiła, że raczej nie polecałabym jej osobom poniżej 16 roku życia. Chociaż każdy czytelnik ma inne podejście do tematu, dlatego jeżeli ktoś jest bardzo zainteresowany takimi historiami, to może śmiało sięgać. Parę z tych historii sprawiło, że czytałam książkę z rozszerzoną buzią. Nawet nie ze względu na sam fakt popełnionych mordów, a motywy, jakimi kierowały się bohaterki. Złapałam się na tym, że w paru przypadkach byłam w stanie zrozumieć ich postępowanie. Niestety, ze względu na swoją skondensowaną formę i zarazem ogrom przedstawionych postaci, prawdopodobnie za dosyć niedługi czas nie będę większości tych historii pamiętać. Może w mojej pamięci zachowają się same okoliczności zbrodni, natomiast imiona i nazwiska odpowiedzialnych za nie kobiet już niekoniecznie. Niemniej jednak książka jest ciekawa i możliwa do przeczytania w jeden wieczór, co jak na książkę popularnonaukową jest rzadko spotykane. Przynajmniej w moim przypadku. Ogólnie bawiłam się przy niej dobrze, ale wątpię żebym w jakikolwiek sposób wspominała to czego się dowiedziałam, bo zwyczajnie o tym zapomnę.