Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, którą pokochałam przede wszystkim za styl! Pięknie napisana, wciągająca i wielowątkowa powieść o dzieciach z sanatorium.

Na bazie tej niewielkiej społeczności, do której nie wtrącał się nikt dorosły, dzieci tworzyły swoje prawa, jak i wybierały spośród siebie władzę. Jak można się domyśleć miało to swoje konsekwencje. Kiedy wybrana demokratycznie rada staje się coraz sroższa, w zasadzie nie ma nikogo, kto by się przeciwstawił.

Takiego postępowania kompletnie nie rozumie Marcel, który jest w sanatorium nowy. Fakt, że tyle osób trzęsie portkami przed swoimi kolegami wydaje mu się nie do pojęcia. Jednak okazuje się, że rada na każdego ma krępujące informacje i stosuje przeróżne szantaże.

Dodajmy do tego kłamliwego doktora, który poprzez oszustwa chce wpłynąć na psychikę pacjentów i fakt, że sanatorium jest zbudowane na ruinach buddyjskiego klasztoru, z którym wiąże się pewna tajemnica, niespotykane zjawiska, jakie zachodzą w dolinie, miłość Marcela do dziewczyny, zbytnio przywiązanej do sanatoryjnego doktora, oraz tajemniczą salę 13 i mamy naprawdę interesującą fabułę. W każdej swojej części.

Jedyny mój zarzut drobny jest taki, że powody braku buntu przeciwko radzie były dla mnie zbyt błahe i też trochę nienaturalne.

Książka, którą pokochałam przede wszystkim za styl! Pięknie napisana, wciągająca i wielowątkowa powieść o dzieciach z sanatorium.

Na bazie tej niewielkiej społeczności, do której nie wtrącał się nikt dorosły, dzieci tworzyły swoje prawa, jak i wybierały spośród siebie władzę. Jak można się domyśleć miało to swoje konsekwencje. Kiedy wybrana demokratycznie rada staje się...

Książka świetna, bez przesadyzmu, miło się ją czyta, ale szokuje mnie fakt, że jest na liście lektur szkolnych (w wersji polskiej oczywiście), gdyż w zasadzie cała książka jest o wspaniałym życiu po śmierci, w którym zdarzają się niesamowite przygody i gdzie każdy chce się dostać, a nawet po śmierci można przejść do jeszcze innych krain, wspanialszych, więc czemu by nie popełnić samobójstwa?

Albo dzieci nie rozumieją zbytnio tej książki w tym sensie, albo nie czytają lektur, ale skoro obwiniano pokemony o fale samobójstw i inne bajki, przez które dzieci wierzyły w to, w co nie powinny, to jestem ciekawa jak Ci ludzie wypowiedzieliby się o lekturze szkolnej dla dzieci w wieku 10 lat.

Kawał dobrej fantastyki, ale już wolę światy między peronami, za starą szafą, czy po prostu w innym wymiarze, bo choć dzięki temu książka ma element zaskoczenia to dla mnie bomba, ale nie jako lektura dla dzieci, które jeszcze nie pojmują właściwie śmierci.

Książka świetna, bez przesadyzmu, miło się ją czyta, ale szokuje mnie fakt, że jest na liście lektur szkolnych (w wersji polskiej oczywiście), gdyż w zasadzie cała książka jest o wspaniałym życiu po śmierci, w którym zdarzają się niesamowite przygody i gdzie każdy chce się dostać, a nawet po śmierci można przejść do jeszcze innych krain, wspanialszych, więc czemu by nie...

Ciekawie i pomysłowo opisana analogia tworzących się stosunków społecznych. Na podstawie grupy dzieci, ukazane zostają mechanizmy, które funkcjonują w świecie dorosłych, jak się one tworzą i że mogą prowadzić do katastrofy.

Ciekawie i pomysłowo opisana analogia tworzących się stosunków społecznych. Na podstawie grupy dzieci, ukazane zostają mechanizmy, które funkcjonują w świecie dorosłych, jak się one tworzą i że mogą prowadzić do katastrofy.

Przystępny język, ciekawa problematyka. Lekturę czyta się przyjemnie, choć zmusza też do refleksji.

Przystępny język, ciekawa problematyka. Lekturę czyta się przyjemnie, choć zmusza też do refleksji.

Dobra książka. Mało jest takich, które przypominają, że niegdyś chrześcijanie byli prześladowani, a nie prześladują ;P.

A tak na serio chrześcijanie już chyba dawno zapomnieli, jak ważna jest tolerancja dla czegoś... innego. Tych odwołuję do tej książki, która ukazuje odwrotną sytuację. To największa religia świata, była wówczas czymś innym.

Dobra książka. Mało jest takich, które przypominają, że niegdyś chrześcijanie byli prześladowani, a nie prześladują ;P.

A tak na serio chrześcijanie już chyba dawno zapomnieli, jak ważna jest tolerancja dla czegoś... innego. Tych odwołuję do tej książki, która ukazuje odwrotną sytuację. To największa religia świata, była wówczas czymś innym.

Typowo średniowieczna literatura. Nieważne, że wszyscy giną przez głupotę, ważne że z honorem. Nie moje czasy.

Typowo średniowieczna literatura. Nieważne, że wszyscy giną przez głupotę, ważne że z honorem. Nie moje czasy.

Nie jest to książka z pasjonującą akcją, ma za zadanie uczyć, tworzyć refleksje. Takie książki jednak trzeba bardzo lubić, by przebrnąć przez tekst, w którym nie ma żadnych zabiegów przykuwających uwagę czytelnika.

Nie jest to książka z pasjonującą akcją, ma za zadanie uczyć, tworzyć refleksje. Takie książki jednak trzeba bardzo lubić, by przebrnąć przez tekst, w którym nie ma żadnych zabiegów przykuwających uwagę czytelnika.

Książka ponadczasowa, i chyba każdy z nas choćby o niej słyszał. Niestety pierwsza jej część jest jakby nieprzemyślana. Niby przenosi do dawnych, acz realnych czasów, a jednak pełno w niej elementów magii. Część tłumaczy "cudami" głównego bohatera, ale część jest jakby niedopowiedziana, enigmatyczna, i nieprawdopodobna, mimo że cuda nie wszędzie się zdarzają. Można też pomylić się w niezliczonej liczbie imion tej długiej sagi, i czasami łapałam się na tym, iż kompletnie nie wiem już kto jest czyim synem. Jest też mocno seksistowska. Przykre, że tak wiele kontrowersyjnych "praw", z tej księgi na dobre się przyjęły. Jednak nigdy nie ufajcie nieznanym autorom. Proste.

W drugiej części akcja jest jednolita, dotyczy konkretnej grupy osób, a elementy magiczne są w pełni usprawiedliwione. Na koniec porusza, daje do myślenia i opowiada o początkach chrześcijaństwa, jak i o wierności, przyjaźni i innych ludzkich przymiotach i przywarach. Jest też trochę krwi, trochę przemocy i trochę o duchach. Za to plus.

Książka ponadczasowa, i chyba każdy z nas choćby o niej słyszał. Niestety pierwsza jej część jest jakby nieprzemyślana. Niby przenosi do dawnych, acz realnych czasów, a jednak pełno w niej elementów magii. Część tłumaczy "cudami" głównego bohatera, ale część jest jakby niedopowiedziana, enigmatyczna, i nieprawdopodobna, mimo że cuda nie wszędzie się zdarzają. Można też...

Momentami zabawna, ale niespecjalnie wciągająca.

Momentami zabawna, ale niespecjalnie wciągająca.

Pełna życiowej mądrości, przepiękna powieść o miłości i przywiązaniu.

Pełna życiowej mądrości, przepiękna powieść o miłości i przywiązaniu.