Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cześć i dzień dobry!
Po dość długiej przerwie wakacyjnej wracam do was z recenzją książki, o której było dość głośno, mowa tutaj o "Bogini niewiary" autorstwa Tarryn Fisher. Bez zbędnego przedłużania, do którego mam ogromny talent, zacznijmy od zapoznania się z fabułą.


"Bogini niewiary" autorstwa Tarryn Fisher opowiada historię wędrownej Muzy - Yary Philips, której zachowanie jest niekoniecznie dobrym wzorcem do naśladowania. W dość okrutny sposób jest ona muzą dla artysów, którzy potrzebują w danej chwili natchnienia, którym ona dla nich jest. Dziewczyna rozkochuje w sobie mężczyzn, staje się dla nich inspiracją do tworzenia, a następnia zostawia ich samym sobie, uciekając do innego miasta i nigdy nie wracając. Yara jest dla nich jak sen - pojawia się i znika, bez żadnego śladu. David Linsey jest jednym z tych meżczyzn. Utalentowany muzyk, który od dawna potrzebuje czegoś lub kogoś, kto stanie się jego inspiracją do tworzenia. Kiedy David zobaczył pierwszy raz Yare, od razu wiedział, że odnalazł to, czego szukał od tak dawna. Dziewczyna wie, czego potrzebuje chłopak, aby osiągnąć sukces: złamane serce. Tworzy się między nimi niezwykła więź. Zaczynają zakochiwać się w sobie. Jednak Yara nie chcę odejść od swoich starych przyzwyczajeń, a on nie zamierza się poddać i chcę ją zatrzymać przy sobie.

Przejdźmy może jednak do tego, co mi się podobało w tej książce.
Z pewnością był to dobry pomysł na książkę, bo nie ukrywam, że nie spotkałam się jeszcze z taką tematyką. Jednak jeśli chodzi o wykonanie to tutaj nie jest już tak dobrze. Uważam, że po prostu niektóre sytuacje i zachowana bohaterów były przerysowane,a co najważniejsze mało wiarygodne.
A jeśli chodzi o kreacje bohaterów. David nie wyróżniał się niczym specjalnym. Tak naprawdę wiemy o nim tylko tyle, że jest utalentowanym muzykiem, jest niesamowicie zakochany w Yarze. Poza tym w walce o jej uczucia jest zawzięty, uparty. I to w zasadzie tyle. Co można powiedzieć o Yarze poza tym, że jest tą wędrowną muzą, ma za sobą ciężką przeszłość. Jednak musze dodać, że z początku wydawała mi się genialną postacią, bo z jednej strony potrafiła być niezależną, silną babką, która nie boi się podejmować nowych wyzwań. Jednak z drugiej strony, kiedy pojawia się jakiś problem, trzaska drzwiami i po prostu ucieka. Co ważne była sarkastyczna! A ja to uwielbiam w bohaterach, więc oczywiste było to, że ta cecha spodoba mi się.

Szczerze? Nie jest to moja ulubiona para literacka, bo nie przypadli kompletnie do mojego gustu. Ona egoistka, z trudną przeszłością, a on utalnetowanym muzykiem, który w zasadzie jest nijaki. Co tu dużo mówić? Mogło być lepiej. Brakowało mi po prostu trochę szybszej akcji, bardzo chciałam, żeby wreszcie coś się zadziało. Może był to zamysł autorki, żeby pokazać jak bohaterowie popełniają błędy, jak próbują dążyć do tego, żeby wreszcie złączyć się ze sobą. Nie chcę też do końca krytykować w tej książcę absolutnie wszystkiego. Bo tutaj widać, że był pomysł na całą historie, jednak do mnie po prostu to nie trafiło. Fakt jest taki, że czytało to się w miarę szybko, bo jeśli chodzi o kunszt pisarki autorki - tutaj nie mamy się tak naprawdę do czego przyczepić.

Podsumowując, przeczytajcie i wysnujcie swoje opinie na temat tej książki. Może akurat dla was będzie to genialna powieść, która poruszy wasze serduszka.
Miłego dnia!

Cześć i dzień dobry!
Po dość długiej przerwie wakacyjnej wracam do was z recenzją książki, o której było dość głośno, mowa tutaj o "Bogini niewiary" autorstwa Tarryn Fisher. Bez zbędnego przedłużania, do którego mam ogromny talent, zacznijmy od zapoznania się z fabułą.


"Bogini niewiary" autorstwa Tarryn Fisher opowiada historię wędrownej Muzy - Yary Philips, której...