Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na książeczkę natrafiłam w bibliotece przez przypadek myśląc, że opowiada o chronologii dnia. Moja córa do tej pory ma problemy z wczoraj i jutro, więc pomyślałam, że może ktoś inny lepiej jej to wyjaśni. Okazało się, że trafiłam na dużo mądrzejszą książeczkę, która bardzo prostym dla dziecka językiem, przedstawia co dla rodziny jest najważniejsze. Wydaje się nam, że kupując miliony zabawek i nowe ubrania, rekompensujemy dziecku naszą nieobecność, a faktycznie rośnie nam na boku mały egoista, który nie potrafi się już z niczego cieszyć. Obserwując swoje dziecko wiemy, że żadna zabawka, która zresztą szybko się nudzi, nie powoduje takiego uśmiechu na twarzy dziecka, jak czas poświęcony na wspólnej zabawie czy spacerze na świeżym powietrzu. Zabawki nie zapewnią mu wsparcia, nie pochwalą, nie utulą do snu, do tego potrzebni są rodzice.
Naszej małej książeczka bardzo się podobała i ku zdziwieniu mojego męża 5-latka odpowiedziała na pytanie za milion w "Milionerach": Co według Kołakowskiego jest sklepieniem domu, w którym ludzki duch mieszka?" Teraz odpowiedź znacie i Wy. Zgadzam się z opiniami poprzedników, powinni ją przeczytać wszyscy dorośli. Polecam!

Na książeczkę natrafiłam w bibliotece przez przypadek myśląc, że opowiada o chronologii dnia. Moja córa do tej pory ma problemy z wczoraj i jutro, więc pomyślałam, że może ktoś inny lepiej jej to wyjaśni. Okazało się, że trafiłam na dużo mądrzejszą książeczkę, która bardzo prostym dla dziecka językiem, przedstawia co dla rodziny jest najważniejsze. Wydaje się nam, że...

Zielony, sielski Wołyń… Zmęczonym wojenną zawieruchą Polakom wydawało się, że znaleźli spokojne miejsce do życia dla siebie i swoich dzieci. Budowali osady i uprawili ziemię wespół z innymi nacjami. W teoretycznej zgodzie, żyli wtedy obok siebie Polacy, Żydzi , Czesi i Ukraińcy Jednak gdy wybuchła wojna, okazało się jak wiele narosło między nimi: wrogości , żalu i pogardy. Doszło do bestialskiej zbrodni wynikającej z nienawiści, poniżenia i ogólnego przyzwolenia okolicznej ludności. Dokonano masakry na ludności cywilnej, sąsiadach Polakach, z którymi żyło się płot w płot i korzystało z tej samej studni. Zlikwidowano całe wioski, ich mieszkańców wytępiono jak robactwo z ukraińskiej ziemi.
Na szczęście znaleźli się również ludzie, Ukraińcy, Czesi czy zielonoświątkowcy, którzy z narażeniem własnego życia i członków własnej rodziny, przechowywali i przewozili w bezpieczne miejsca, ukrywających się Polaków. Dzięki nim wielu kresowian przeżyło, by nieść świadectwo i prawdę o tych tragicznych czasach. Niestety ci ludzie, „cisi bohaterowie”, byli wytykani palcami w swoich wioskach, jeszcze długo po zakończeniu wojny.
Może właśnie dzięki takim ludziom, udało się przeżyć rodzinie mojej sąsiadki, niestety tego już się nie dowiem. Starsza pani, która mieszkała już sama, czasami nas odwiedzała, żeby porozmawiać. Tylko raz wspomniała o „rzezi wołyńskiej”. Po siedemdziesięciu latach, trzęsły jej się ręce i miała łzy w oczach, gdy opowiadała jak wymordowali jej malutkie kuzynki. Dalej miała w sercu nienawiść i mówiła o Ukraińcach, że to źli ludzie, niemający nic na usprawiedliwienie swoich czynów.
Takie reportaże, przestrzegają nas przed tym, co może się wydarzyć w „środowiskach multikulti”, gdzie jedni na drugich patrzą z góry, są zarozumiali, dumni i źle traktują inne nacje. Czasy się zmieniają, ale nie ludzie.
Teraz biorę się za następną książkę, choć po takiej lekturze, każda będzie błaha.

Zielony, sielski Wołyń… Zmęczonym wojenną zawieruchą Polakom wydawało się, że znaleźli spokojne miejsce do życia dla siebie i swoich dzieci. Budowali osady i uprawili ziemię wespół z innymi nacjami. W teoretycznej zgodzie, żyli wtedy obok siebie Polacy, Żydzi , Czesi i Ukraińcy Jednak gdy wybuchła wojna, okazało się jak wiele narosło między nimi: wrogości , żalu i pogardy....

O książce dowiedziałam się czytając autobiografię Duffa Mackagana, basisty z Guns n’ Roses. Pozwoliła mu ona przetrwać kryzysy detoksu i zwątpienia we własne siły. Zachęcona , postanowiłam zatopić się w opowieści o górach, która daje nadzieję i pokazuje nam niespotykaną chęć życia. Książka jest bardzo realistyczna i napisana językiem niezwykle plastycznym. Czytelnik razem z bohaterem przenosi się w niebezpieczne Andy i niezwyciężony, przepełniony młodzieńczą pasją staje z nim na szczycie. Potem rozgrywa się dramat. Współodczuwamy nieogarniony ból i cierpienie, które towarzyszy Joe w drodze powrotnej. Wyczerpany i odwodniony, czołgając się, próbuje dotrzeć do obozowiska. Właściwie jego los jest przesadzony, nie ma prawa przeżyć. Jednak czepia się niemożliwego, podąża za wewnętrznym głosem i ostatkiem sił kontynuuje morderczą walkę o życie.
W niewielkim odstępie czasu przeczytałam jeszcze jedną pozycję dotyczącą walki o przetrwanie w górach „Wszystko za Everest”. Jest ona zdecydowanie bardziej przygnębiająca, choć obie historie szarpią emocjami. Gorąco polecam.

O książce dowiedziałam się czytając autobiografię Duffa Mackagana, basisty z Guns n’ Roses. Pozwoliła mu ona przetrwać kryzysy detoksu i zwątpienia we własne siły. Zachęcona , postanowiłam zatopić się w opowieści o górach, która daje nadzieję i pokazuje nam niespotykaną chęć życia. Książka jest bardzo realistyczna i napisana językiem niezwykle plastycznym. Czytelnik razem...