Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Byłam bardzo ciekawa tego fabularnego debiutu Radka jako ogromna fanka jego osoby. Nie rozczarowałam się, uważam, że to zbiór naprawdę ciekawych opowiadań, a to, jak bardzo są różne między sobą, jak rozmaite emocje wywołują i jak lekko się to czyta, jest niezwykłe.

Choć po niektórych opowieściach czułam pewny niedosyt, trzy z nich były perfekcyjne i rozłożyły mnie na łopatki. "Kolorowa sukienka", "Mój niezastąpiony mąż" i "Częściowo udane samobójstwo" to perełki, do których jestem absolutnie pewna, że będę jeszcze wielokrotnie powracać.

Byłam bardzo ciekawa tego fabularnego debiutu Radka jako ogromna fanka jego osoby. Nie rozczarowałam się, uważam, że to zbiór naprawdę ciekawych opowiadań, a to, jak bardzo są różne między sobą, jak rozmaite emocje wywołują i jak lekko się to czyta, jest niezwykłe.

Choć po niektórych opowieściach czułam pewny niedosyt, trzy z nich były perfekcyjne i rozłożyły mnie na...

"Czwarta część, rozmiarów chorobliwie kolosalnych, doprowadzi nas w końcu do samego serca tajemnicy, a przewodnikiem będzie mój ulubiony czarny anioł, Alicja Gris. Na kartach sagi pojawią się bohaterowie i czarne charaktery oraz tysiące tuneli, dzięki którym czytelnik będzie mógł zbadać kalejdoskopową intrygę, podobną do tej fatamorgany perspektyw, która olśniła mnie tamtego dnia, gdy ojciec zaprowadził mnie na Cmentarz Zapomnianych Książek."
Lepszy opis tego tomiska ciężko byłoby sformułować. Ten dostajemy na tacy od Juliana, jednego z bohaterów "Labiryntu duchów".

Lekturę ostatniej części serii o Cmentarzu Zakazanych Książek odkładałam przez jakiś czas z oczywistego powodu- jej rozmiarów, ale kiedy już wzięłam się za czytanie, nie mogłam przestać. Byłam ciekawa jak autor zakończy przygodę bohaterów tej serii. I co najważniejsze- nie zawiodłam się!
Części tej nie określiłabym może mianem najlepszej, bo ten tytuł, wg mnie, nieustannie należy się "Cieniowi wiatru", jednak było to dobre zakończenie, dopowiedzenie całej historii. "Labirynt duchów" stanowi bardzo logiczną i spójną całość, a czytelnik sam, naprowadzony odpowiednimi tropami przez autora, domyśla się tego i owego. Nie wszystko jest jednak przewidywalne. Osobom, które dopiero zamierzają przeczytać ową pozycję, zalecam czujność i brak zaufania wobec każdego bohatera, bo niektórzy wcale nie są tymi, za których się podają.
Z czystym sercem mogę polecić tę książkę. Sama będę niesamowicie tęsknić za bohaterami tej serii, w tym szczególnie za moim ulubieńcem- Ferminem Romero de Torres. Nie żałuję ani jednej minuty spędzonej przy pochłanianiu kolejnych stron dzieł pana Zafón'a.
POLECAM!

"Czwarta część, rozmiarów chorobliwie kolosalnych, doprowadzi nas w końcu do samego serca tajemnicy, a przewodnikiem będzie mój ulubiony czarny anioł, Alicja Gris. Na kartach sagi pojawią się bohaterowie i czarne charaktery oraz tysiące tuneli, dzięki którym czytelnik będzie mógł zbadać kalejdoskopową intrygę, podobną do tej fatamorgany perspektyw, która olśniła mnie...

Alex to typowy twardziel. Przed nikim nie pokazuje swojej wrażliwej strony, bo tego właśnie wymaga przynależność do gangu.
Brittany to dziewczyna, która postrzegana jest jako ta, która ma wszystko. Właściwie tylko przyjmuje maskę tej idealnej mając tak naprawdę niezbyt ciekawą sytuację w domu. Jej matka nie akceptuje jej niepełnosprawnej siostry- Shelley i przez to wyżywa się na swojej młodszej córce (chce, aby była idealna nadrabiając tym chorobę tej starszej).

Lekcja chemii. Pani Peterson to zadziorna chemica, która sadza Britt i Alexa w jednej ławce i każe im przygotować wspólny projekt. Tutaj właśnie zaczyna się chemia między naszymi głównymi bohaterami.
Biel i czerń, ogień i woda- dwa pozornie różne światy łączą się tworząc cudowną parę. Ale to wszystko wcale nie jest takie proste ;)

Jestem zakochana w tej książce. Jest po prostu tak idealna jak ta tytułowa chemia. Rewelacyjna fabuła, genialne postaci, poczucie humoru, ale też elementy, które bardzo wzruszają- to wszystko można tutaj znaleźć.
Pomijam już mistrzowskie wykreowanie głównych postaci, ale takie charaktery jak niepowtarzalna pani Peterson czy przyjaciel Alexa- Paco sporo dodają tej lekturze.
Uwielbiam w tym tekście też to, że jest w niej pokazana walka o miłość i wyrzeczenia zarówno ze strony Britt jak i Alexa.
Polecaam!

Alex to typowy twardziel. Przed nikim nie pokazuje swojej wrażliwej strony, bo tego właśnie wymaga przynależność do gangu.
Brittany to dziewczyna, która postrzegana jest jako ta, która ma wszystko. Właściwie tylko przyjmuje maskę tej idealnej mając tak naprawdę niezbyt ciekawą sytuację w domu. Jej matka nie akceptuje jej niepełnosprawnej siostry- Shelley i przez to wyżywa...

Z nieszczęścia, które wynika z utraty ukochanej osoby może wyciągnąć nas tylko pojawienie się innej. Nie chodzi tu o to, aby tą utraconą zastępować nową, nie. Tak się nie da. Chodzi tu raczej o zdobycie osoby, która nas zrozumie i która będzie w stanie uświadomić nam, że nadal jest po co żyć; osoba, która doda nam otuchy i będzie chciała nas wysłuchać.

Historia Mroka i Cmentarnej Dziewczyny to doskonały przykład na to, ile jedna osoba może dać drugiej za pomocą jedynie rozmowy. "Listy do utraconej" to wspaniała książka, która pokazuje proces wzajemnego uleczania, akceptacji bolesnej teraźniejszości.
POLECAM!

Z nieszczęścia, które wynika z utraty ukochanej osoby może wyciągnąć nas tylko pojawienie się innej. Nie chodzi tu o to, aby tą utraconą zastępować nową, nie. Tak się nie da. Chodzi tu raczej o zdobycie osoby, która nas zrozumie i która będzie w stanie uświadomić nam, że nadal jest po co żyć; osoba, która doda nam otuchy i będzie chciała nas wysłuchać.

Historia Mroka i...

https://www.youtube.com/watch?v=-NlxlI3KH6U

STWÓRZ LEGENDĘ!

Ta książka to opis żałoby i próby pozbierania się po stracie ukochanej osoby, bez której każdy kolejny oddech staje się wręcz wyzwaniem. Gus przechodzi różne etapy tęsknoty za Promyczkiem. Próbuje uciec w używki- alkohol, papierosy, coraz twardsze narkotyki. Jednak to mu nie pomaga. Nie pomaga mu też muzyka, która kiedyś przynosiła ukojenie. Teraz jednak tak bardzo przypomina mu ona o Kate, że nawet trasa koncertowa jego zespołu jest dla niego wegetacją, podczas której marzy tylko o powrocie do domu. Kobiety pojawiają się i znikają z jego życia, ale jedna cały czas jest gdzieś w cieniu. Scout to szara myszka. Przez swoje blizny i toksyczną miłość lub może przyzwyczajenie do pewnego mężczyzny nie potrafi korzystać z życia. Z czasem się to zmienia. Być może znajomość jej i Gusa nie należy do dynamicznych, ale dzięki temu stopniowo zyskują do siebie zaufanie i pomagają sobie nawzajem zwalczyć zmory przeszłości.

Niektórzy mogą twierdzić, że "Gus" to nudny tekst, ale moim zdaniem jest wręcz przeciwnie. Limit nieszczęść został wyczerpany w poprzedniej części, ta to uleczenie, akceptacja teraźniejszości.

Mimo że Kate odeszła w "Promyczku" to cały czas jest obecna. Zupełnie niezwykłe. Nie jest już bezpośrednią bohaterką, ale a cały czas towarzyszy pozostałym.

Gus <3 Uwielbiam tą postać. Jego poczucie humoru, charakter. Na dodatek jest gwiazdą rocka- czego można chcieć więcej? <3 cudowny!

"-Gdzie one są?- pytam ostrożnie, ponieważ wraca dziwne przeczucie.
Jego spojrzenie unosi się do chmur.
-Przypuszczam, że w niebie. Gracie poszła tam pierwsza i jestem
pewien, że Promyczek wyważyła tę cholerną bramę, wiedząc, że jej
siostra jest w środku. Nie mam wątpliwości, że są tam razem."

https://www.youtube.com/watch?v=-NlxlI3KH6U

STWÓRZ LEGENDĘ!

Ta książka to opis żałoby i próby pozbierania się po stracie ukochanej osoby, bez której każdy kolejny oddech staje się wręcz wyzwaniem. Gus przechodzi różne etapy tęsknoty za Promyczkiem. Próbuje uciec w używki- alkohol, papierosy, coraz twardsze narkotyki. Jednak to mu nie pomaga. Nie pomaga mu też muzyka,...

Początkowo akcja "Jedynej" odrobinę się ciągnie, ale z każdą kolejną stroną baaardzo się rozkręca. Zakończenie jest z jednej strony przewidywalne, a z drugiej, pewne wydarzenia sprawiają, że jest zaskakujące i smutne.

Najbardziej ze wszystkich postaci zyskała w tej części Celeste, która pokazuje w końcu swoje ludzkie oblicze, ale ciągle zostaje sobą. Między innymi przez jej los, książka wydała mi się w pewnym momencie wyjątkowo smutna.

Ogólnie mogę z czystym serduchem powiedzieć, że to wyjątkowa seria, którą czyta się z zapartym tchem.
POLECAM!

Początkowo akcja "Jedynej" odrobinę się ciągnie, ale z każdą kolejną stroną baaardzo się rozkręca. Zakończenie jest z jednej strony przewidywalne, a z drugiej, pewne wydarzenia sprawiają, że jest zaskakujące i smutne.

Najbardziej ze wszystkich postaci zyskała w tej części Celeste, która pokazuje w końcu swoje ludzkie oblicze, ale ciągle zostaje sobą. Między innymi przez...

Cudowna seria! Już dawno nie czytałam czegoś równie przyjemnego. Mimo że "Elita" podobała mi się być może najmniej z wszytkich książek, daję dyszkę, bo wszystkie te części razem są prześwietnym zestawieniem.

W tej części America, według mnie, często jest irytująca, lekkomyślna i nieodpowiedzialna, jednak z racji, że jest naszą faworytką w konkursie (bo przecież to główna bohaterka i tak naprawdę wszyscy od początku wiedzą kogo w końcu wybierze Maxon) możemy jej to wybaczyć.
Oprócz głównej bohaterki mamy mnóstwo świetnie wykreowanych postaci, które bardzo ożywiają akcję. Bez dwóch zdań taką postacią jest Celeste. Przy niej nie można było się nudzić :) Kriss i reszta dziewczyn może w jakimś znaczącym stopniu się nie wyróżniają, ale również mają ciekawe momenty w tej lekturze. I oczywiście pozostaje Aspen i Maxon. Dwaj przystojniacy, którzy troszczą się o Americe.

Polecaaam serdecznie :)

Cudowna seria! Już dawno nie czytałam czegoś równie przyjemnego. Mimo że "Elita" podobała mi się być może najmniej z wszytkich książek, daję dyszkę, bo wszystkie te części razem są prześwietnym zestawieniem.

W tej części America, według mnie, często jest irytująca, lekkomyślna i nieodpowiedzialna, jednak z racji, że jest naszą faworytką w konkursie (bo przecież to główna...

Cały czas konwencja tej książki przypominała mi tę z programów takich jak "Rolnik szuka żony". Tutaj zamiast takiego rolnika mamy księcia. :)

Lektura jak dla mnie prześwietna. Straszliwie mnie urzekła i z całego serducha ją polecam. Mam nadzieję, że kolejne części będą godnie kontynuowały poprzedniczkę.

Cały czas konwencja tej książki przypominała mi tę z programów takich jak "Rolnik szuka żony". Tutaj zamiast takiego rolnika mamy księcia. :)

Lektura jak dla mnie prześwietna. Straszliwie mnie urzekła i z całego serducha ją polecam. Mam nadzieję, że kolejne części będą godnie kontynuowały poprzedniczkę.

Po skończeniu "Gry anioła" muszę przyznać, że mój mózg prawdopodobnie zmienił się w rozlazłą galaretkę. Ta książka jest tak mroczna i dziwna, że ciężko porównać ją do jakiejkolwiek innej. Tak, zdecydowanie jest wyjątkowa.

Historia dzieje się początkiem XX wieku w Barcelonie, gdzie swoje życie prowadzi młody, zdolny pisarz. W pewnym momencie swojego życia zderza się on z wydawcą, który proponuje mu ogromne pieniądze w zamian za, jak to określa, sformułowanie nowej religii. Główny bohater godzi się i rozpoczyna pracę nad dziełem.

Cała lektura kończy się DZIWNIE, ale trzeba przyznać, że widać, iż wszystko od samego początku było całkowicie przemyślane ze strony autora- wszystko jest niesamowicie spójne.

Niesamowity jest również sam element Cmentarza Zapomnianych Książek. Takie miejsca, szczególnie dla fanów literatury byłoby czymś niezwykłym.

Obawiałam się, że Carlos Ruiz Zafón może "Grą anioła" nie powtórzyć sukcesu "Cienia wiatru", ale myślę, iż poradził sobie doskonale i książka jest doskonałą następczynią poprzedniczki.

POLECAM SERDECZNIE LEKTURĘ!

Po skończeniu "Gry anioła" muszę przyznać, że mój mózg prawdopodobnie zmienił się w rozlazłą galaretkę. Ta książka jest tak mroczna i dziwna, że ciężko porównać ją do jakiejkolwiek innej. Tak, zdecydowanie jest wyjątkowa.

Historia dzieje się początkiem XX wieku w Barcelonie, gdzie swoje życie prowadzi młody, zdolny pisarz. W pewnym momencie swojego życia zderza się on z...

Ktoś powiedziałby, że przeznaczenie jest nierealne, głupie, niemożliwe, ale Colleen Hoover w swoich książkach pokazuje, że wcale tak nie jest.
Każde spotkanie, nawet to, które wydaje nam się najbardziej błahe, może doprowadzić do zupełnej zmiany naszego życia. I tak też dzieje się w przypadku Auburn i Owena.

Ta książka pokazuje, że nawet w pozornie niemożliwa do rozwiązania sytuacja może zakończyć się happy endem.

Niesamowicie przyjazna lektura, którą pochłania się dosłownie w kilku chwilach.
POLECAM!

Ktoś powiedziałby, że przeznaczenie jest nierealne, głupie, niemożliwe, ale Colleen Hoover w swoich książkach pokazuje, że wcale tak nie jest.
Każde spotkanie, nawet to, które wydaje nam się najbardziej błahe, może doprowadzić do zupełnej zmiany naszego życia. I tak też dzieje się w przypadku Auburn i Owena.

Ta książka pokazuje, że nawet w pozornie niemożliwa do...

https://www.youtube.com/watch?v=CRvjlFm0PnI&list=RDCRvjlFm0PnI

Tak długo czekałam na kolejną część "Czerwonej królowej", że gdy tylko ją dopadłam czytałam bez przerwy.

Przyznam, że początkowo, kiedy dowiedziałam się, iż nie jest to ostatnia książka z tej serii, spodziewałam się, że autorka chce na siłę rozwlec fabułę. Nie mogę uwierzyć jak bardzo się w tej kwestii myliłam. "Królewska klatka" zdecydowanie trzyma poziom poprzednich części i cały czas zaskakuje oraz trzyma w napięciu.

Niesamowicie spodobał mi się sposób prowadzenia narracji. Pierwszy raz spotkałam się z sytuacją, gdzie narratorkami były aż trzy postaci i to jeszcze tak skrajnie różne. Oczywistą sprawą było opowiadanie wydarzeń z perspektywy Mare, ale zdecydowanie niebanalnym wyborem była Cameron. Z czasem też zrozumiałe staje się dlaczego narracje prowadziła Evangeline, która, nawiasem mówiąc, bardzo w tej części intryguje.

Jestem pod wrażeniem tego jak autorka pokierowała fabułą tej lektury. Czytałam i z każdym momentem byłam w coraz większym szoku.

Boli mnie fakt, że do powstania kolejnej części jeszcze tyle czasu. Mam nadzieję, że ostatnia część nas nie zawiedzie!

POLECAM SERDECZNIE! DAJĘ DYSZKĘ <3

https://www.youtube.com/watch?v=CRvjlFm0PnI&list=RDCRvjlFm0PnI

Tak długo czekałam na kolejną część "Czerwonej królowej", że gdy tylko ją dopadłam czytałam bez przerwy.

Przyznam, że początkowo, kiedy dowiedziałam się, iż nie jest to ostatnia książka z tej serii, spodziewałam się, że autorka chce na siłę rozwlec fabułę. Nie mogę uwierzyć jak bardzo się w tej kwestii...

To jedna z tych książek, po których przeczytaniu momentalnie odczuwasz pustkę, bo wiesz, że ciężko będzie znaleźć coś równie dobrego.

Początkowo byłam sceptycznie nastawiona, bo zwykle czytam książki zagranicznych autorów. Myślałam, że "Dziewczyna o kruchym sercu" niczym mnie nie zaskoczy. BARDZO się myliłam.

Książka jest napisana prześwietnie. Dawno nie czytało mi się czegoś tak lekko pomimo niekoniecznie lekkiej historii. Wszystko było niesamowicie spójne. Fabuła i postaci wykreowane w sposób mistrzowski.

Z czystym sumieniem daję 10 gwiazdek i dodaję tę książkę na półkę 'ulubione'.

To jedna z tych książek, po których przeczytaniu momentalnie odczuwasz pustkę, bo wiesz, że ciężko będzie znaleźć coś równie dobrego.

Początkowo byłam sceptycznie nastawiona, bo zwykle czytam książki zagranicznych autorów. Myślałam, że "Dziewczyna o kruchym sercu" niczym mnie nie zaskoczy. BARDZO się myliłam.

Książka jest napisana prześwietnie. Dawno nie czytało mi się...

Początkowo jest bardzo... oklepana? banalna? zwyczajna? Tak, tak bym to określiła. Ale... pojawia się ale. Z każdą kolejną stroną rozkręca się coraz bardziej. Co prawda zupełnie nie było zaskoczenia co do tego z kim ostatecznie była Hannah (sposób narracji zdradza wszystko, co z jednej strony jest denerwujące, ale z drugiej historia jest pełniejsza ze względu na spojrzenie z dwóch różnych perspektyw). Bardzo przyjemny, lekki, pełny świetnego humoru tekst.

POLECAM!

Początkowo jest bardzo... oklepana? banalna? zwyczajna? Tak, tak bym to określiła. Ale... pojawia się ale. Z każdą kolejną stroną rozkręca się coraz bardziej. Co prawda zupełnie nie było zaskoczenia co do tego z kim ostatecznie była Hannah (sposób narracji zdradza wszystko, co z jednej strony jest denerwujące, ale z drugiej historia jest pełniejsza ze względu na spojrzenie...

NIESAMOWITA.

Dawno nie czytałam książki, w której postaci byłyby tak wielowymiarowe, tak ciekawe.

Nastya, która pod czarnymi, wyzywającymi ubraniami i toną makijażu skrywa wrażliwą dziewczynę, której wraz ze sprawnością ręki zostały odebrane marzenia, a także w pewnym sensie głos.

Josh, cichy i praktycznie niezauważalny dla innych, który stracił wszystkich swoich ukochanych ludzi, co odreagowuje tworząc absolutnie niesamowite meble.

Drew, który może i jest dupkiem, ale jest niesamowicie inteligentnym dupkiem.

To książka o wzajemnym ocaleniu, o zaufaniu, o potrzebie posiadania kochającej osoby, o przebaczeniu, o pogodzeniu się z beznadziejną rzeczywistością, o przyjaźni.

Jest NIESAMOWITA.

NIESAMOWITA.

Dawno nie czytałam książki, w której postaci byłyby tak wielowymiarowe, tak ciekawe.

Nastya, która pod czarnymi, wyzywającymi ubraniami i toną makijażu skrywa wrażliwą dziewczynę, której wraz ze sprawnością ręki zostały odebrane marzenia, a także w pewnym sensie głos.

Josh, cichy i praktycznie niezauważalny dla innych, który stracił wszystkich swoich...

"Byliśmy żywi. I to bardziej niż kiedykolwiek, choć w obliczu śmierci."

Początkowo książka była zwyczajna i nawet odrobinę nudna, ale z każdą kolejną stroną akcja nabierała niesamowitego tempa. Wydarzenia, choć niejednokrotnie dosyć przewidywalne, stanowiły niesamowicie spójną i logiczną całość. Było kilka dość naiwnych scen szczególnie w momencie walki Jude'a z Calvinem, ale nie były one aż tak bardzo rażące.

Świetna, zaskakująca i bardzo wciągająca historia oraz rewelacyjnie skonstruowane postaci i lekki dreszczyk emocji- to wszystko można znaleźć w "Black ice".

"Byliśmy żywi. I to bardziej niż kiedykolwiek, choć w obliczu śmierci."

Początkowo książka była zwyczajna i nawet odrobinę nudna, ale z każdą kolejną stroną akcja nabierała niesamowitego tempa. Wydarzenia, choć niejednokrotnie dosyć przewidywalne, stanowiły niesamowicie spójną i logiczną całość. Było kilka dość naiwnych scen szczególnie w momencie walki Jude'a z Calvinem,...

Jak można być tak cholernie optymistycznym jak Kate- i to jeszcze po tym co przeszła?! Podziwiam ludzi, którzy mimo tego jak bardzo doświadcza ich los nie tracą pogody ducha, a taką osobą jest właśnie Promyczek. Zresztą sama ksywka wiele o niej mówi. Jest tak niesamowitą postacią, że chce się brać z niej przykład i kroczyć przez życie z uśmiechem od ucha do ucha dokładnie tak jak ona. Może w pewnym sensie zazdroszczę tego optymizmu Kate, bo sama niejednokrotnie nie jestem go w stanie z siebie wykrzesać. Ale po tej lekturze zdecydowanie będę nad tym pracować!

Mimo że Promyczek jest tylko bohaterką książki to mam wrażenie jakby była kimś realnym, za co brawa dla autorki! Świetnie wykreowana postać. I zresztą cała ta historia całkowicie mnie porwała i zapewne niebawem sięgnę po "Gusa".

Zatem jeśli się wahacie czy przeczytać... nie wahajcie się- naprawdę warto!

Na końcu książki autorka dołączyła playlistę i cóż mogę powiedzieć- uwielbiam takie bonusy i miło było poznać tyyyyle dobrych kalifornijskich zespołów.

Jak można być tak cholernie optymistycznym jak Kate- i to jeszcze po tym co przeszła?! Podziwiam ludzi, którzy mimo tego jak bardzo doświadcza ich los nie tracą pogody ducha, a taką osobą jest właśnie Promyczek. Zresztą sama ksywka wiele o niej mówi. Jest tak niesamowitą postacią, że chce się brać z niej przykład i kroczyć przez życie z uśmiechem od ucha do ucha dokładnie...

Niesamowita. Niezwykła. Wzruszająca. Piękna.
Nie jestem w stanie napisać nic więcej- jestem tak wzruszona historią Kate.

Niesamowita. Niezwykła. Wzruszająca. Piękna.
Nie jestem w stanie napisać nic więcej- jestem tak wzruszona historią Kate.

Historia zaczynająca się absurdalną propozycją małżeństwa ma wiele świetnych, nieprzewidywalnych zwrotów akcji, ale, na całe szczęście, dobrze się kończy.
Książka "Bez winy" zdecydowanie trzyma poziom "Bez słów". Z pewnością wrócę do tej lektury jeszcze nie raz.
Polecam! :)

Historia zaczynająca się absurdalną propozycją małżeństwa ma wiele świetnych, nieprzewidywalnych zwrotów akcji, ale, na całe szczęście, dobrze się kończy.
Książka "Bez winy" zdecydowanie trzyma poziom "Bez słów". Z pewnością wrócę do tej lektury jeszcze nie raz.
Polecam! :)