Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W urlopowym czasie lubię sięgnąć po jakaś lżejsza lekturę i często mój wybór padał na Panią Mirek. Niestety tym razem się zawiodłam. Nie kleiło mi się nic. Ani fabuła, ani postaci o zakończeniu nie wspomnę, na pewno dla mnie nie był to relaks jednak ciągle miałam nadzieję i z tego powodu doczytałam do końca. Niestety po części żałuję tego czasu. Liczę że następna książka bardziej mnie przekona.

W urlopowym czasie lubię sięgnąć po jakaś lżejsza lekturę i często mój wybór padał na Panią Mirek. Niestety tym razem się zawiodłam. Nie kleiło mi się nic. Ani fabuła, ani postaci o zakończeniu nie wspomnę, na pewno dla mnie nie był to relaks jednak ciągle miałam nadzieję i z tego powodu doczytałam do końca. Niestety po części żałuję tego czasu. Liczę że następna książka...

"Wilkołak" to moja pierwsza książka Wojtka Chmielarza i w sumie sama sobie się dziwie, że tak późno po nią sięgnęła. Historia wyszukana, tak skonstruowana, że do końca zastanawiamy się, kto tak naprawdę mógł być zabójcą.

"Wilkołak" to moja pierwsza książka Wojtka Chmielarza i w sumie sama sobie się dziwie, że tak późno po nią sięgnęła. Historia wyszukana, tak skonstruowana, że do końca zastanawiamy się, kto tak naprawdę mógł być zabójcą.

Po skończeniu lektury pomyślałam sobie, że nie potrafię przejść obojętniej wobec tej książki. Niestety, nie dlatego, że jest ona tak dobra. Z samego Zawiercia nie pochodzę ale tak się składa, że mam w okolicy bliskich i często odwiedzam te tereny. Czy Zawiercie jest wyjątkowe pod względem poniesionej ofiary zmian ustrojowych? Nie wydaje mi się, wiele mały miast na mapie Polski mierzy się z podobnymi problemami. Ale autorka pokazuje tylko tą ciemną stronę medalu, czytając faktycznie łzy cisną się do oczy kiedy ma się wrażenie, że mieszkańcy "jałowej ziemi" tak naprawdę są skończeni, dla nich nie ma już nadziei. Wszystko jest nie tak, nie ma pracy, nie ma komunikacji, jak jest to wszystko się spóźnia, nie ma sklepów, można co najwyżej zjeść gofra i to z frużeliną, bo na owoce nie ma co liczyć a ogromnym problemem staje się niemożliwość zjedzenia popcornu w kinie. Ludzie zostają na lodzie, nie mają żadnej wizji na poprawę swoich warunków życia. Nie do końca rozumiem idei wstawiania zdjęć z miejscowości, którym nie poświecono więcej niż dwóch zdań. Jest to książka jałowa, jałowa w optymistyczne inicjatywy, których nie brakuje na zagłębiowskiej ziemi, gdzie ludzie nie tylko przemykają skryci w cieniu własnych trosk ale też śmieją się i przeżywają pozytywne rzeczy.

Po skończeniu lektury pomyślałam sobie, że nie potrafię przejść obojętniej wobec tej książki. Niestety, nie dlatego, że jest ona tak dobra. Z samego Zawiercia nie pochodzę ale tak się składa, że mam w okolicy bliskich i często odwiedzam te tereny. Czy Zawiercie jest wyjątkowe pod względem poniesionej ofiary zmian ustrojowych? Nie wydaje mi się, wiele mały miast na mapie...