Marcin Dudziński

„Częstochowa przestała kojarzyć się tylko z Jasną Górą, miejscem maryjnego kultu i tłumami pielgrzymów. Teraz była miastem skandali i morderstw.” Po dość długiej nieobecności rzeźnik ze świętego miasta ponownie rusza na łowy. Podobnie jak poprzednio, nie znajdzie łaski dla tych, którzy znaleźli się na jego liście. Jednocześnie na jaw wychodzą nowe fakty na temat Walterów i ich mrocznej przeszłości. Alicja Drylska natomiast postanowi raz na zawsze zamknąć mroczny rozdział swojego życia, lecz by to nastąpiło musi na nowo rozdrapać (nie)zagojone blizny. A wszystko to w akompaniamencie ciężkich warunków atmosferycznych panujących w Częstochowie. Niechętnie przyznaję, że „Za nami wszystkimi” najmniej przypadło mi do gustu spośród całej trylogii. Oceniam ją nieco niżej niż poprzednie pozycje głównie ze względu na ogrom tematyki, którą nieszczególnie darzę sympatią. O ile na rozbudowany wątek związany z klerem byłam przygotowana to na poboczne takie jak np. motyw biznesowy już nieszczególnie. Nie czynię jednak autorowi zarzutów, bo pod względem warsztatu nie mogę nic zarzucić, był praktycznie bezbłędny. Miała być trylogia i taka powstała, wszystkie wątki zostały rozwiązane i wyczerpane. Niestety, mało który autor potrafi wyczuć właściwy moment na pożegnanie się ze swoimi bohaterami, ale pan Dudziński do tego gatunku zdecydowanie nie należy. Trylogia profanum to moim zdaniem jedna z najbardziej niedocenionych na rynku. Napisana przez debiutanta, lecz w zupełnie niedebiutanckim stylu. Autor doskonale połączył tematykę walki z bezkarnym klerem i psychopatycznego mordercy, który „pragnie wypędzać zło z zagubionych dusz”. Nie polecam jedynie tej książki, polecam całą trylogię!