Coraz bardziej wkręcam się w tą historię. Czasem mnie irytuje, ale zawsze wywołuje emocje. Mocny kryminał w Częstochowskich realiach. Czyta się w mgnieniu oka. Na pewno sięgnę po trzeci tom.

Coraz bardziej wkręcam się w tą historię. Czasem mnie irytuje, ale zawsze wywołuje emocje. Mocny kryminał w Częstochowskich realiach. Czyta się w mgnieniu oka. Na pewno sięgnę po trzeci tom.

Częstochowa. Komendant miejski policji Jerzy Walter musi stawić czoła kryzysowi i własnej przeszłości. Pozornie spokojny czas, który nastąpił po skandalu wokół jego brata, biskupa Stanisława Waltera, przerywa nagła kradzież. Z muzeum archeologicznego ktoś zabiera bezcenne kości. Gdy pierwsza z nich zostaje odnaleziona, policjanci orientują się, że to nie włamanie było ich największym problemem. Mając w pamięci groźbę brata, Jerzy Walter zaczyna podejrzewać, że wszystko, co właśnie ma miejsce, zostało przygotowane w określonym celu…

Gdy komendant próbuje odnaleźć mordercę i ukryć swoją przeszłość, zamknięty w areszcie Stanisław przygotowuje swój kolejny ruch. Niezależnie od tego, co zrobił jego brat, Walter zamierza przypomnieć mu, że nie sposób odwracać się od rodziny i przyjaciół.
Częstochowa jeszcze nigdy nie doświadczyła tak gorącego lata. Oślepieni słońcem mieszkańcy chowają się przed żarem z nieba i złem, które ich otacza. Mało kto wie, że kości, z których powstało, zostały zakopane dawno temu.

„Nadszedł czas, żeby ukrócić jego męki. Złapał za sznur na jego nogach i mocno pociągnął mężczyznę za sobą. Nie dbał już o to, że porani go szorstki grunt. Teraz zaczynało się najlepsze. Położył związanego człowieka tuż obok dołu. Wyjął nóż i oświetlił go tak, żeby ten mógł zobaczyć szerokie ostrze”.
opis wydawcy

Po przeczytaniu pierwszego tomu czułam spory czytelniczy niedosyt. Autor zdecydowanie nie spełnił moich oczekiwań.

Podczas czytania drugiego tomu musze stwierdzić, że się zrehabilitował 😃
Ten tytuł wręcz pochłonęłam. Autorowi udało się zbudować napięcie już od pierwszych stron co ogromnie mnie ucieszyło. Jest tutaj wszystko tak jak powinno być, na miejscu i potrzebne. Wszystko to czego nie było w pierwszym tomie.
Widać, że autor poczuł wiatr w żaglach i rozwija skrzydła.

Końcówka dość tajemnicza co skutecznie zachęca do sięgnięcia po kolejny tom.
Polecam bardzo, czytajcie 😉

Za egzemplarz dziękuje @wydawnictwoczarnaowca

#czytampolskichautorów #czytampolskieksiążki #polskietakpoprostu #marcindudzinski

Częstochowa. Komendant miejski policji Jerzy Walter musi stawić czoła kryzysowi i własnej przeszłości. Pozornie spokojny czas, który nastąpił po skandalu wokół jego brata, biskupa Stanisława Waltera, przerywa nagła kradzież. Z muzeum archeologicznego ktoś zabiera bezcenne kości. Gdy pierwsza z nich zostaje odnaleziona, policjanci orientują się, że to nie włamanie było ich...

Bałam się że ten cykl pójdzie w jakimś absurdalnym kierunku, na szczęście nic takiego nie miało miejsca. Zakończenie drugiego tomu miło mnie zaskoczyło. Nie mogę się doczekać kiedy sięgnę po zakończenie tej historii :-)

Bałam się że ten cykl pójdzie w jakimś absurdalnym kierunku, na szczęście nic takiego nie miało miejsca. Zakończenie drugiego tomu miło mnie zaskoczyło. Nie mogę się doczekać kiedy sięgnę po zakończenie tej historii :-)

W tomie drugim, znów spotykamy braci Walter, ale pierwsze skrzypce gra tu morderca. Ten psychopata bardzo skrupulatnie planuje swoje zbrodnie i nawet bawi się w poetę.

Częstochowę tym razem trawi upał, który odciska swoje piętno na mieszkańcach równie boleśnie jak morderca.

Sporo wątków prowadzących w jeden punkt i oczywiście fascynujące retrospekcje.

Mam wrażenie, że książkę czyta się lepiej niż pierwszy tom. Więc wszystko wskazuje na to, że Autor rozwija skrzydła. Mam nadzieję, że nie poprzestanie w swojej twórczości na tej trylogii.

W tomie drugim, znów spotykamy braci Walter, ale pierwsze skrzypce gra tu morderca. Ten psychopata bardzo skrupulatnie planuje swoje zbrodnie i nawet bawi się w poetę.

Częstochowę tym razem trawi upał, który odciska swoje piętno na mieszkańcach równie boleśnie jak morderca.

Sporo wątków prowadzących w jeden punkt i oczywiście fascynujące retrospekcje.

Mam wrażenie, że...

Fabuła nawet nawet. Ale do dobrej książki jeszcze daleko. Od kryminału oczekuję żelaznej logiki. A od pisarza - warsztatu.

„Częstochowa nie mogła złapać oddechu, czekając na kolejne wypadki. Czuła, jak w celi aresztu śledczego przy ulicy Mirowskiej biskup Stanisław Walter pociera palcami kąciki ust.“
Koszmarne. Jak z bardzo taniego kryminału. W tym stylu Autor kończył większość rozdziałów w pierwszym tomie i niestety nie porzucił tego zwyczaju w tomie drugim.

„.…oparł swoją ofiarę o ceglany mur“
No jak oparł, kiedy ofiara miała zwiotczałe mięśnie, co zostało chwilę wcześniej wyraźnie powiedziane? Przecież by mu się przewróciła, obsunęła na ziemię.

„Wyjął z kieszeni starannie złożoną kartkę papieru…“
Kartka jest papierem, zatem „kartka papieru“ to masło maślane. Błąd powtórzony kilka razy. Jak można tak maltretować czytelników? To jest dopiero prawdziwy kryminał!

„Ale mimo alkoholowego upojenia, który towarzyszy ich rozmowie, dokładnie zapamięta wszystkie fakty i nazwiska, które podał mu Jerzy.“
To się wzajemnie wyklucza. Upojenie i zapamiętywanie.

Na stronie 230 Marczuk mówi o Walterze, że ten jest „transparentny“. Akurat! Marczuk nie jest przecież młodzieniaszkiem, z głową zepsutą przez korpomowę i nie użyłby tego okropnego anglicyzmu, powiedziałby raczej normalnie, po polsku, że „przejrzysty“. Albo jakoś tak.

A teraz najlepsze. Strona 162.
„Jest rok tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąty dziewiąty, grudniowy wieczór, nadchodzi nowy wiek.“
Panie Autorze, drodzy recenzenci i redaktorzy w wydawnictwie, nowy wiek nadszedł dopiero wraz z pierwszym dniem stycznia 2001 a nie stycznia 2000. Podobny błąd na stronie 199.
Dziękuję, Wysoki Sądzie, nie mam więcej pytań.

Fabuła nawet nawet. Ale do dobrej książki jeszcze daleko. Od kryminału oczekuję żelaznej logiki. A od pisarza - warsztatu.

„Częstochowa nie mogła złapać oddechu, czekając na kolejne wypadki. Czuła, jak w celi aresztu śledczego przy ulicy Mirowskiej biskup Stanisław Walter pociera palcami kąciki ust.“
Koszmarne. Jak z bardzo taniego kryminału. W tym stylu Autor kończył...

Tym razem Częstochowę zalewa fala nieznośnych upałów. W muzeum dochodzi do kradzieży, ginie kilka kości, czaszek oraz starożytna misa. Policja nie domyśla się do czego przysłużą się td eksponaty. Niebawem każdy element zostanie znaleziony na miejscach makabrycznych zbrodni. Jerzy Walter musi zmierzyć się nie tylko z psychopatycznym mordercą, ale z demonami przeszłości. Niestety po pomoc będzie musiał udać się do siedzącego w areszcie Stanisława. Czy komendantowi uda się ochronić siebie i swoje tajemnice?

Tą część czytałam z jeszcze większą ciekawością i zaintrygowanie. Autor poczyniła ogromne postępy jeśli chodzi o pisanie. To kryminał z prawdziwego zdarzenia. Brutalne zbrodnie, psychopatyczny morderca, zagadkowe wierszyki i tajemnice stworzył fabułę wciągającą tak, że nie sposób się od niej oderwać.
W książce dowiadujemy się że pozory jednak mylą. Nieskazitelny na pierwszy rzut oka człowiek, okazuje się ukrywać ciężkie zbrodnie.

Celnym trafem było umieszczenie w dochodzeniu błyskotliwego a zarazem ciętego profilera, który swym językiem ubarwiał śledztwo.

Niestety dalej towarzyszą nam długie, zbędne opisy, bez który książka i tak byłaby dobra. Tym razem starałam się jej trochę przeskakiwać bo ciekawość była silniejsza. Nie mogę doczekać się finału tej historii. Polecam wam gorąco tę serię.

Tym razem Częstochowę zalewa fala nieznośnych upałów. W muzeum dochodzi do kradzieży, ginie kilka kości, czaszek oraz starożytna misa. Policja nie domyśla się do czego przysłużą się td eksponaty. Niebawem każdy element zostanie znaleziony na miejscach makabrycznych zbrodni. Jerzy Walter musi zmierzyć się nie tylko z psychopatycznym mordercą, ale z demonami przeszłości....

Druga część trylogii "Profanum"...Na początku nie mogłam się jakoś w nią wczuć.... Ale później akcja nabrała tempa i czytałam z zapartym tchem. I ta końcówka... Jak dla mnie super

Druga część trylogii "Profanum"...Na początku nie mogłam się jakoś w nią wczuć.... Ale później akcja nabrała tempa i czytałam z zapartym tchem. I ta końcówka... Jak dla mnie super

Wracamy do miasta świętej wieży, bo choć poznaliśmy prawdziwe oblicze biskupa Stanisława Waltera, to teraz czas na odkrycie mrocznego sekretu jego młodszego brata Jerzego. A komendant, jak się okazuje, ma się z czego spowiadać.

W upalnej Częstochowie dochodzi do brutalnych morderstw, które wywołują w Jerzym ogromny strach. Jego mroczna przeszłość może wyjść na światło dzienne, bo z więzienia wyszedł jego przyjaciel z dzieciństwa, Eryk Oruba. Czy to on jest seryjnym mordercą, który chce zdemaskować Jerzego? Czy komendant utrzyma swój sekret w tajemnicy?

Druga część serii „Profanum” jest równie wciągająca jak tom pierwszy. Akcja nadal jest dynamiczna, co nie pozwala oderwać się od książki. W tej części zmienia się nasze nastawienie do komendanta Jerzego, który wydawał się nam postacią żyjącą w zgodzie ze swoją moralnością. W końcu stanął przeciwko swojemu bratu, aby sprawiedliwości stało się za dość. A jednak i on ma swoje grzechy, które przerażają i przyczynią się do ludzkich tragedii.
Powieść zawiera te same elementy co tom pierwszy. Fabuła jest przemyślana, a zakończenie pozostawia nas w niepewności co do dalszych wydarzeń, rozbudzając naszą ciekawość. Bohaterowie są dobrze wykreowani i pełni emocji, dzięki czemu stają się postaciami wielowymiarowymi.
Kolejny udany tom serii!

Wracamy do miasta świętej wieży, bo choć poznaliśmy prawdziwe oblicze biskupa Stanisława Waltera, to teraz czas na odkrycie mrocznego sekretu jego młodszego brata Jerzego. A komendant, jak się okazuje, ma się z czego spowiadać.

W upalnej Częstochowie dochodzi do brutalnych morderstw, które wywołują w Jerzym ogromny strach. Jego mroczna przeszłość może wyjść na światło...

Uwielbiam historie dwóch braci. Złego i dobrego. Historia wciągająca tym bardziej, że dzieje się w Częstochowie - mieście pielgrzymek i niby świętości.

Uwielbiam historie dwóch braci. Złego i dobrego. Historia wciągająca tym bardziej, że dzieje się w Częstochowie - mieście pielgrzymek i niby świętości.

Ponieważ nigdy wcześniej nie czytałam książek Marcina Dudzińskiego to na potrzeby niniejszej recenzji w ciągu dwóch dni nadrobiłam dwie poprzednie części Trylogii Profanum. Nie spodziewałam się, że tak szybko mi to pójdzie, zwłaszcza, że gdy książki do mnie dotarły to miałam co do nich mieszane odczucia. Opisy mnie nie przekonały, a okładki wydały mi się zbyt kolorowe jak na ten gatunek. I wiecie co? Dawno się tak nie pomyliłam. Gdy tylko rozpoczęłam lekturę Przeciwko Bratu, nie mogłam się od niej oderwać! Nie wiem nawet kiedy odłożyłam tom pierwszy na półkę i zabrałam się za kolejny, odbyło się to tak płynnie jakbym nie rozpoczęła nowego tomu a jedynie przewróciła kartkę. I dokładnie tak samo było między drugim, a trzecim tomem aż nadszedł ten moment, gdy dotarłam do wieńczącego historię zdania z żalem uzmysławiając sobie, że to już koniec.

Przeczytałam w swoim życiu wiele książek, z czego najwięcej kryminałów. Moje oczy czytały już wiele zarówno w tekstach zagranicznych jak i rodzimych autorów. Jednak czegoś takiego, jak to, co zawarł w ten niepozornej trylogii Marcin Dudziński, nie czytałam nigdy.

Ponieważ nigdy wcześniej nie czytałam książek Marcina Dudzińskiego to na potrzeby niniejszej recenzji w ciągu dwóch dni nadrobiłam dwie poprzednie części Trylogii Profanum. Nie spodziewałam się, że tak szybko mi to pójdzie, zwłaszcza, że gdy książki do mnie dotarły to miałam co do nich mieszane odczucia. Opisy mnie nie przekonały, a okładki wydały mi się zbyt kolorowe jak...