Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy nie wiesz, że stojący fiut nie ma sumienia ?! – taką prawdę o mężczyznach wygłasza jeden z najważniejszych bohaterów powieści Marii Nurowskiej pt. „Drzwi do piekła”. Jak na literaturę kobiecą przystało, Autorka dużo uwagi poświęca brzydszej połowie Rodzaju Ludzkiego. Zwłaszcza, gdy główna bohaterka do jednego z jej przedstawicieli strzela. Celnie, choć w afekcie.
Ciąg dalszy opinii: https://www.dropbox.com/s/nukt4dx43n5oms1/rec_drzwi%20do%20piek%C5%82a_grregusimplesitecom.pdf?dl=0

Czy nie wiesz, że stojący fiut nie ma sumienia ?! – taką prawdę o mężczyznach wygłasza jeden z najważniejszych bohaterów powieści Marii Nurowskiej pt. „Drzwi do piekła”. Jak na literaturę kobiecą przystało, Autorka dużo uwagi poświęca brzydszej połowie Rodzaju Ludzkiego. Zwłaszcza, gdy główna bohaterka do jednego z jej przedstawicieli strzela. Celnie, choć w afekcie....

Czy w czasie Sejmu Wielkiego patrioci wybrali właściwie, wiążąc los Polski z Prusami ? Jaką miarą oceniać postawę króla - Stanisława Augusta Poniatowskiego ? Dlaczego Kościuszko mógł niekorzystnie zaważyć, na świadomości Polaków pod zaborami ? Za co powinniśmy być wdzięczni Legionom Dąbrowskiego ? Jaką okazję przepuścił książę Adam Czartoryski, a jaką wykorzystali Finowie ? Czy wódz może być romantykiem ? Na ile furia odwetu, w sierpniu 1944 r., mogła zastąpić broń ?
Wszystkie owe pytania, stawia w zbiorze pamfletów dziejopisarskich, pt. „Dzieje głupoty w Polsce” nieżyjący od 2001 r. Aleksander Bocheński – autor, który dla jednych był Wallenrodem, dla innych zdrajcą, mającym w swojej biografii udział w kampanii wrześniowej 1939 r., odsiadkę w więzieniu NKWD oraz kierowanie Stowarzyszeniem „PAX” i zasiadanie w Radzie Krajowej PRON. Metodycznie analizując poglądy historyków, próbuje – oddzielając egzaltację od sedna - wyjaśnić, czym była tytułowa, narodowa skaza. Dziś jego pracę – w zalewie martyrologicznych interpretacji i towarzyszących im wezwań, do „powstawania z kolan” – czyta się, jak dzieło heretyka, który bezkompromisowo głosi swoje poglądy, na przekór groźbie stosu, podsycanego utartymi banałami. Słowa i argumenty A. Bocheńskiego brzmią jak echo, z dawno minionej epoki, gdy historia była polem dyskusji, a nie plemiennej wojny, zapatrzonych w polityczne racje, doktrynerów

Czy w czasie Sejmu Wielkiego patrioci wybrali właściwie, wiążąc los Polski z Prusami ? Jaką miarą oceniać postawę króla - Stanisława Augusta Poniatowskiego ? Dlaczego Kościuszko mógł niekorzystnie zaważyć, na świadomości Polaków pod zaborami ? Za co powinniśmy być wdzięczni Legionom Dąbrowskiego ? Jaką okazję przepuścił książę Adam Czartoryski, a jaką wykorzystali Finowie ?...

Jak zawsze świetny !
Andrzej Sapkowski po raz kolejny pokazał najwyższe mistrzostwo w wielowątkowej grze z konwencją. Rewelacyjny erudycyjnie, lekki w piórze, satyrycznie i – jak to On – rubasznie, przedstawił bardzo magiczną, społeczną rzeczywistość, która nazbyt realnie przypomina pewien istniejący równolegle Kraj Między Górami a Morzem. Ten "podziemny", aluzyjny nurt w jego prozie jest chyba najbardziej ekscytujący (świetnie można go także odkrywać w tzw. Trylogii husyckiej). Wszystko uzupełniają obrazy niedoskonałości starań samotnych, w każdej, nawet najbardziej pokręconej, formie życia. Fantasy jest tu tylko znakomicie wyzyskanym, literackim pretekstem. Podobnie jak dwa, zagubione (!), nagie miecze.

Jak zawsze świetny !
Andrzej Sapkowski po raz kolejny pokazał najwyższe mistrzostwo w wielowątkowej grze z konwencją. Rewelacyjny erudycyjnie, lekki w piórze, satyrycznie i – jak to On – rubasznie, przedstawił bardzo magiczną, społeczną rzeczywistość, która nazbyt realnie przypomina pewien istniejący równolegle Kraj Między Górami a Morzem. Ten "podziemny", aluzyjny nurt w...

Książka ma wartką akcję, ale jest przeraźliwie przewidywalna. Nie zachwyciła mnie ani fabułą, ani konstrukcją psychologiczną postaci.

Książka ma wartką akcję, ale jest przeraźliwie przewidywalna. Nie zachwyciła mnie ani fabułą, ani konstrukcją psychologiczną postaci.