Wielowarstwowy portret Paryża, miasta równie zniewalającego co przerażającego. Przedstawiona mozaika osobowości i miejsc wciąga i nie pozostawia wyboru...trzeba się w tym zatracić. Zatracić w Paryżu, który może okazać się spełnieniem marzeń lub urzeczywistnieniem koszmarów.

Wielowarstwowy portret Paryża, miasta równie zniewalającego co przerażającego. Przedstawiona mozaika osobowości i miejsc wciąga i nie pozostawia wyboru...trzeba się w tym zatracić. Zatracić w Paryżu, który może okazać się spełnieniem marzeń lub urzeczywistnieniem koszmarów.

Mam problem z oceną tej książki, z jednej strony mi się podobała, w ciekawy sposób opisuje losy kilku (albo kilkunastu) mieszkańców Paryża, a z drugiej strony chciałam się więcej dowiedzieć jak potoczy się historia Vernona, taśm i legendy Alexa. Książka jest świetnie napisana, ma gęsty, dziwaczny klimat, losy bohaterów poszczególnych rozdziałów są fascynujące ale nadal, ja chcę się dowiedzieć jak się kończy główny wątek.
Mimo że uwielbiam książki typu "no plot, just vibes" to tu się chyba za bardzo nastawiłam na wątek, z nastawieniem na klimat byłabym zachwycona. Przeczytam pewnie dwa kolejne tomy i wtedy zrewiduję ocenę.
Ogólnie raczej polecam

Mam problem z oceną tej książki, z jednej strony mi się podobała, w ciekawy sposób opisuje losy kilku (albo kilkunastu) mieszkańców Paryża, a z drugiej strony chciałam się więcej dowiedzieć jak potoczy się historia Vernona, taśm i legendy Alexa. Książka jest świetnie napisana, ma gęsty, dziwaczny klimat, losy bohaterów poszczególnych rozdziałów są fascynujące ale nadal, ja...

Jest to dziwna, gęsta i trochę mroczna opowieść. Pachnie marihuaną, smakuje wódką i śliną. Jest fenomenalnie napisana. Każdy rozdział to właściwie osobna, wciągająca historia. I właśnie to, paradoksalnie, utrudnia czytanie. Bo w powieści pojawia się bardzo dużo postaci, których życiorysy poznajemy bardzo dogłębnie. Wygląda to mniej więcej tak, że Vernon kima u kogoś na kanapie dwa dni, ten ktoś pracuję z jakąś typiarą, której była dziewczyna jest asystentką znanego producenta filmowego. Ta typiara ma teraz współlokatorkę, którą Vernon poznaje w klubie i która potem załatwia mu jakąś fuchę. Na tej fusze nasz bohater spotyka brata tego pierwszego typka, z którym to 20 lat temu grał w kapeli. Ten typek potem opowiada o tym zdarzeniu swojemu dentyście, a to wszystko słyszy ta współlokatorka współpracowniczki jego brata, bo jest tam recepcjonistką. I ona potem mówi o tym swojej współlokatorce, bo wie z fejsbuka, że szef jej byłej szuka Vernona. Wszystko to oczywiście zmyśliłam, ale schemat budowania powieści jest podobny. Bardzo dużo bohaterów, bardzo dużo ich znajomych i członków rodziny, bardzo dużo faktów z życia wszystkich ich. Dlatego mnie to trochę męczyło i czytałam na raty. Drugim mankamentem jest to, że historia się nie kończy na jednej książce. Są jeszcze dwa kolejne tomy. To znaczy ja wiedziałam od początku, że są, ale myślałam, że fabuła się zamknie w tym pierwszym a to będą jakieś tam dalsze losy naszego bohatera. Niemniej polecam, bo chyba w dzisiejszych czasach mało już wychodzi takich książek zbójeckich, nieowijających w bawełnę i nielukrujących świata.

Jest to dziwna, gęsta i trochę mroczna opowieść. Pachnie marihuaną, smakuje wódką i śliną. Jest fenomenalnie napisana. Każdy rozdział to właściwie osobna, wciągająca historia. I właśnie to, paradoksalnie, utrudnia czytanie. Bo w powieści pojawia się bardzo dużo postaci, których życiorysy poznajemy bardzo dogłębnie. Wygląda to mniej więcej tak, że Vernon kima u kogoś na...

Żywy, wręcz dynamiczny język powieści idealnie pasuje do opisu współczesnego świata Paryża, choć - w moim odczuciu - to uniwersalny obraz wielkich miast. Puste międzyludzkie relacje, hedonizm w zwulgaryzowanej postaci, a przede wszystkim ta samotność, samotność która jest najwierniejszym towarzyszem społeczeństwa.

Vernon Subutex tak naprawdę przypomina żuczka, biernego, który przewrócony na plecy macha odnóżami i nieudolnie próbuje wrócić na właściwy bieg. Tylko - właśnie - czy Vernon próbuje wrócić? Ta postać to jedynie papierek lakmusowy, obnażający otoczenie bohatera.

Ale książka Despentes to przede wszystkim brudny, drapieżny, miejscami zabawny (choć to wybitnie czarny humor) ale najczęściej przerażający obraz drogi na dno. A może na tym dnie znajduje się wyzwolenie?

Żywy, wręcz dynamiczny język powieści idealnie pasuje do opisu współczesnego świata Paryża, choć - w moim odczuciu - to uniwersalny obraz wielkich miast. Puste międzyludzkie relacje, hedonizm w zwulgaryzowanej postaci, a przede wszystkim ta samotność, samotność która jest najwierniejszym towarzyszem społeczeństwa.

Vernon Subutex tak naprawdę przypomina żuczka, biernego,...

Potrzebowałam trochę czasu, by się do tej książki przekonać, nie od razu mnie porwała, ale im głębiej w las tym bardziej robi się interesująco.

Potrzebowałam trochę czasu, by się do tej książki przekonać, nie od razu mnie porwała, ale im głębiej w las tym bardziej robi się interesująco.

Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak bardzo wciągnęła mnie jakaś powieść. Vernon Subutex jest hipnotyzujący, przezabawny i jednocześnie pełen trafnych spostrzeżeń. Na pewno dokończę trylogię.
Jedyny drobny minus, to absurdalny opis świata finansjery, w którym obraca się jeden z bohaterów. Gdy autorka myli logarytm z algorytmem, to nie sposób nie parsknąć śmiechem. Mam nadzieję, że to celowe i to ja czegoś nie zrozumiałem...

Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak bardzo wciągnęła mnie jakaś powieść. Vernon Subutex jest hipnotyzujący, przezabawny i jednocześnie pełen trafnych spostrzeżeń. Na pewno dokończę trylogię.
Jedyny drobny minus, to absurdalny opis świata finansjery, w którym obraca się jeden z bohaterów. Gdy autorka myli logarytm z algorytmem, to nie sposób nie parsknąć śmiechem. Mam...

Cyt.:
„- Kiedyś sprzedawałem płyty. Dawno temu.
- Tak? Winyle i fotograficzne klisze – jesteśmy rozbitkami z zatopionych gałęzi przemysłu.”
Virginie Despentes, „Vernon Subutex”

Virginie Despentes, francuska pisarka o życiorysie, którym bez wątpienia można by obdzielić co najmniej kilka osób. Ofiara gwałtu, członek zespołu punkowego, pracowniczka zakładu fotograficznego, masażystka w salonie masażu i prostytutka, sprzedawczyni w sklepie płytowym, dziennikarka, autorka scenariuszy i reżyser filmowy. Film, który wszedł na ekrany w czerwcu 2000 roku pt. tytułem „Gwałt”, do którego napisała scenariusz i wyreżyserowała, na podstawie jej debiutanckiej powieści o tym samym tytule, wywołał we Francji skandal śmiałością scen erotycznych, porównywanych niemal z pornografią.

„Vernon Subutex” to trylogia, której pierwszy tom ukazał się w 2015 roku, w której Virginie Despentes próbuje scharakteryzować obraz francuskiego pokolenia, którego młodość przypadła na lata 90. Tytułowy bohater, to 45-letni były już właściciel sklepu płytowego który od kilku już lat żyje wyłącznie ze sprzedaży swojego dobytku. Żyje jakby w zawieszeniu. Zostaje eksmitowany ze swojego mieszkania i zaczyna się jego powolna droga na ulicę. Początkowo ratuje się kilkudniowymi pobytami u znajomych, wymyślając najprzeróżniejsze tłumaczenia aż w końcu znajduje się na ulicy jako bezdomny.

Ta droga głównego bohatera, początkowo po mieszkaniach swoich przyjaciół z czasów młodości aż do wylądowania na ulicy, pozwoliła autorce na znakomite sportretowanie pokolenia, oddając głos bohaterom z którymi styka się Vernon Subutex. Pokazania jak wygląda ich obecne życie w porównaniu z młodzieńczymi ideami. Jak zmieniło się pokolenie, jak zmienił się kraj wokół nich, jak zmieniła się polityka. I jak zmieniła się muzyka, bo ta jest w tle całej powieści - punk, rap, rock, funk czy francuski house . W wieku 50 lat przychodzi czas na podsumowanie swojego życia, sporządzenia bilansu zysków i strat. Dwudziestolatek nie wyobraża sobie swojego życia w wieku lat pięćdziesięciu. To jest tak odległa granica, że młody człowiek nigdy nawet nie stara się jej sobie wyobrażać. I jak nagle mamy sobie poradzić po dotarciu do tej granicy gdy uświadomimy sobie, że nasze życie wcale nie tak miało wyglądać?

Virginie Despentes pokazuje Paryż jakiego nie zobaczymy w przewodnikach i na wycieczkach. Paryż prawdziwy.

Znakomity obraz pokolenia. Kolejnego pokolenia, którego marzenia rozjechały się z prozą życia.

Cyt.:
„- Kiedyś sprzedawałem płyty. Dawno temu.
- Tak? Winyle i fotograficzne klisze – jesteśmy rozbitkami z zatopionych gałęzi przemysłu.”
Virginie Despentes, „Vernon Subutex”

Virginie Despentes, francuska pisarka o życiorysie, którym bez wątpienia można by obdzielić co najmniej kilka osób. Ofiara gwałtu, członek zespołu punkowego, pracowniczka zakładu fotograficznego,...

Długo nie mogłam skończyć tej pozycji, a to przez ogromną liczbę antypatycznych postaci pobocznych. Mimo to książka ma nieprawdopodobną moc przyciągania i genialnie charakteryzuje współczesne społeczeństwo.

Długo nie mogłam skończyć tej pozycji, a to przez ogromną liczbę antypatycznych postaci pobocznych. Mimo to książka ma nieprawdopodobną moc przyciągania i genialnie charakteryzuje współczesne społeczeństwo.

Świetna książka polecona mi przez W. Na ironie zakrawa, że "poleca i pozdrawia" Jakub Żulczyk, zachęcając do czytania, gdy tymczasem pani Virginia go bije o głowę. Zamierzam sięgnąć po kolejne ;)

Świetna książka polecona mi przez W. Na ironie zakrawa, że "poleca i pozdrawia" Jakub Żulczyk, zachęcając do czytania, gdy tymczasem pani Virginia go bije o głowę. Zamierzam sięgnąć po kolejne ;)

Wkręciłem się. Świetna powieść.

Wkręciłem się. Świetna powieść.