Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę za dużo obiecywałem sobie po tej książce. Niestety wplatanie w tekst olbrzymiej ilości tekstu źródłowego, w postaci pamiętników osób raczej nie mających wielkiego wpływu na losy regionu, sprawiło, że książka jest bardzo chaotyczna i ciężko się ją czyta. Strasznie mnie ona wymęczyła i niestety odnoszę wrażenie, że niewiele się z niej dowiedziałem. Ale doceniam ogrom pracy włożony w jej napisanie i pokazania narracji z perspektywy zwykłego człowieka, co jest nieczęste w literaturze historycznej.

Trochę za dużo obiecywałem sobie po tej książce. Niestety wplatanie w tekst olbrzymiej ilości tekstu źródłowego, w postaci pamiętników osób raczej nie mających wielkiego wpływu na losy regionu, sprawiło, że książka jest bardzo chaotyczna i ciężko się ją czyta. Strasznie mnie ona wymęczyła i niestety odnoszę wrażenie, że niewiele się z niej dowiedziałem. Ale doceniam ogrom...

Cała książka oparta jest na schemacie, gdzie autor w kilku zdaniach prezentuje młodość i początki kariery twórcy gier, a następnie opisuje stworzone przez niego gry. Po kilku rozdziałach koncepcja się wyczerpuje i w zasadzie do końca czytałem tę książkę tylko z chęci jej skończenie, bez większych emocji. Mam wrażenie, że wysokie oceny wynikają z braku konkurencji na rynku i dużym zapotrzebowaniem na taki materiał, a jednocześnie z faktu, że czytają to osoby zafascynowane tematyką.

Cała książka oparta jest na schemacie, gdzie autor w kilku zdaniach prezentuje młodość i początki kariery twórcy gier, a następnie opisuje stworzone przez niego gry. Po kilku rozdziałach koncepcja się wyczerpuje i w zasadzie do końca czytałem tę książkę tylko z chęci jej skończenie, bez większych emocji. Mam wrażenie, że wysokie oceny wynikają z braku konkurencji na rynku...

Odkąd pamiętam zawsze miałem w planie przeczytać Wiedźmina, jednak ciągle coś mnie od niego odciągało. To inne książki, to słaby serial Netflixa, nawet świetne gry z tego uniwersum nie mogły mnie przekonać, że przyszedł już czas na Geralta. I to był błąd. Bo książka jest świetna i uczciwie mogę powiedzieć, że Sapkowski nie dobiega swym kunsztem gigantom gatunku. Krew elfów ma wszystko co powinno się znaleźć w literaturze tego nurtu. Wspaniały, złożony świat, z mnogością ras, krain i elementów otoczenia. Dobrze napisane postacie, o wyrazistych cechach charakteru, które łatwo wyobrazić sobie w czasie lektury. Czytając książkę ma się wrażenie jakby stało się gdzieś obok obserwując opisane wydarzenia. Lekkie pióro autora sprawia, że całość czyta się płynnie i szybko. Dodatkowo wplatane, nawet w poważne sceny, elementy humorystyczne są wyważone i inteligentne. Jednak najmocniejszą stroną Wiedźmina jest kreacja świata, gdzie często błahe historie prostych ludzi przeplatają się z światem wielkiej polityki, walk interesów i wojny, a stworzone uniwersum jest bogate, wielowymiarowe i skomplikowane. Już nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

Odkąd pamiętam zawsze miałem w planie przeczytać Wiedźmina, jednak ciągle coś mnie od niego odciągało. To inne książki, to słaby serial Netflixa, nawet świetne gry z tego uniwersum nie mogły mnie przekonać, że przyszedł już czas na Geralta. I to był błąd. Bo książka jest świetna i uczciwie mogę powiedzieć, że Sapkowski nie dobiega swym kunsztem gigantom gatunku. Krew elfów...

Wtórna. Kto czytał pierwszą książkę Bartosiaka ("Pacyfik i Eurazja. O wojnie"), ten niewiele się tu nowego dowie. Za mało informacji o Polsce, co bardzo dziwi zważając na tytuł książki. Dodatkowo ta jest za bardzo rozciągnięta i przez to nużąca. Równie dobrze można by całość skondensować w połowie objętości.

Wtórna. Kto czytał pierwszą książkę Bartosiaka ("Pacyfik i Eurazja. O wojnie"), ten niewiele się tu nowego dowie. Za mało informacji o Polsce, co bardzo dziwi zważając na tytuł książki. Dodatkowo ta jest za bardzo rozciągnięta i przez to nużąca. Równie dobrze można by całość skondensować w połowie objętości.