Michael Dobbs

Koniec wieńczy dzieło, trzeci i ostatni tom trylogii porównywalny do poprzedniego, a zakończenie tak jak trzeba - zaskakujące i przystające do wszystkich brudów, o jakie można podejrzewać polityka. Szczególnie takiego, który doszedł na szczyt, nie chce utracić władzy, nie potrafi robić niczego innego, nie ma moralnych hamulców, a na plecach czuje oddech konkurenta. I cóż mu wtedy zostaje? Ano puścić wodze fantazji i uruchomić swoją niebywałą kreatywność, by utrzymać stanowisko. Choćby i po trupach. Zmęczył mnie trochę ten tom, za bardzo rozwleczony, za dużo postaci. A może za dużo brudów, matactw i draństwa, w które wolałabym nie wierzyć? Podsumowując cały cykl. Całość bardzo poprawna, przy czym pierwszy tom z pazurem, kolejne z trochę mniejszym, ale nie jest źle. No cóż - walka o stołek wydaje się bardziej fascynująca niż próby utrzymania na nim, nawet jeśli to prezydencki fotel. Warto przeczytać jeżeli ktoś lubi political fiction. Jeśli nie przepada, a chciałby wiedzieć o co chodzi - niech lepiej obejrzy serial.