Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna okładka, ogromna kampania reklamowa. Ciężko było nie natknąć się na tę książkę gdzieś w przestrzeni internetowej. Muszę przyznać, że i na mnie to podziałało, nie mogłam się doczekać aż po nią sięgnę, intrygowała mnie. Teraz jestem świeżo po przeczytaniu jej i… kompletnie nie wiem, co o niej myśleć. Była dla mnie zimna, odległa, intymna. Dynamika związku między Marianne i Connellem była dla mnie bardzo dziwna i obca. I często irytowałam się ich zachowaniem. Czasem chciałam nimi potrząsnąć i powiedzieć “zachowujcie się jak normalni ludzie!”. No właśnie - normalni ludzie. Bohaterzy na pewno nimi nie byli, choć oboje bardzo tego chcieli. I śledzimy ich, zagubionych, próbujących się wpasować. Ale zaraz, to brzmi jakby książka mi się bardzo podobała. Nie jest to, niestety, prawda i myślę, że zawiniły tu głównie moje wysokie oczekiwania. W trakcie czytania książki zaczęłam wręcz zastanawiać się, czy nie oceniłabym jej jeszcze gorzej, gdyby miała brzydszą okładkę. Niekonwencjonalny sposób zapisu dialogów, to jak bardzo nie potrafiłam czasem zrozumieć decyzji bohaterów - to wszystko razem sprawiło, że “Normalnych ludzi” oceniam na 6.

Piękna okładka, ogromna kampania reklamowa. Ciężko było nie natknąć się na tę książkę gdzieś w przestrzeni internetowej. Muszę przyznać, że i na mnie to podziałało, nie mogłam się doczekać aż po nią sięgnę, intrygowała mnie. Teraz jestem świeżo po przeczytaniu jej i… kompletnie nie wiem, co o niej myśleć. Była dla mnie zimna, odległa, intymna. Dynamika związku między...