To będzie opinia niepoprawna politycznie, ale niech tam: jak mi się niedobrze robi, jak widzę lesbijskie powieści. Jak mi się niedobrze robi, jak po raz kolejny wałkujemy nieśmiertelne tematy pierwszego spotkania, rodzącej się więzi, pierwszego pocałunku i pierwszego seksu. Jak ja mam dość czytania, jak to dziewczyny muszą sobie radzić z ostracyzmem, z nietolerancją i wszelkiej maści prześladowaniem. Jak ja mam dość tych głupich, wtórnych i przewidywalnych fabuł, które nic nie wnoszą, tylko odtwarzają wyświechtany wzorzec.
Oczywiście Lisa i Annie się spotkają, z góry wiadomo, że stracą dla siebie głowę, jedną czwartą książki będą przeżywać dramę, że nie wiedzą, jak się zabrać do seksu, bo tej czy tamtej jest głupio. Ponieważ jest to książka amerykańska napisana blisko czterdzieści lat temu, dziewczyn nikt nie spali na stosie, tylko w obliczu głupoty i nietolerancji władz szkolnych znajdują silne wsparcie w rodzicach (a przynajmniej jedna z nich) oraz światłej radzie nadzorczej szkoły, a zakończenie wskazuje na to, że osobisty bałagan też im się uda ogarnąć i będą żyć razem długo i szczęśliwie.
Do pełni nieszczęścia dodajmy jeszcze plejadę nieśmiertelnych postaci negatywnych: pospolitego homofoba, homofoba ukrytego, który oczywiście dalej cię lubi, bo to nie twoja wina, który z dumą będzie odcinał kupony od swojej rzekomej, a nikomu do niczego niepotrzebnej tolerancji; homofoba wzbudzającego poczucie winy tak absurdalnie, że w ogóle nie wiadomo, czy się śmiać czy płakać, homofoba religijnie nawiedzonego...
Autentycznie można pomyśleć, że jeśli już lubisz dziewczyny, jesteś z dziewczyną albo zwyczajnie lubisz czytać książki o lesbijskich parach, musisz gustować w tanich romansidłach albo taniej pornografii.

Bogowie. Dajcie powieść o dziewczynach, w której akcja raz na zawsze przestanie się kręcić wokół seksualności homoerotycznej, a będzie miała normalną fabułę, normalną akcję i normalne postacie.

Książka ewentualnie dla historyków literatury LGBT. O ile taka specjalizacja już istnieje.

To będzie opinia niepoprawna politycznie, ale niech tam: jak mi się niedobrze robi, jak widzę lesbijskie powieści. Jak mi się niedobrze robi, jak po raz kolejny wałkujemy nieśmiertelne tematy pierwszego spotkania, rodzącej się więzi, pierwszego pocałunku i pierwszego seksu. Jak ja mam dość czytania, jak to dziewczyny muszą sobie radzić z ostracyzmem, z nietolerancją i...