Na kartach powieści spotykają się Picasso, Safona i Haendel - postacie na wskroś współczesne, ale złożone z pozostałości po swoich historycznych pierwowzorach, by snuć opowieść o szukaniu swojej tożsamości, o tajemnicy czasu i o miłości.

Książka niezwykła. Chętnie bym ją przeczytała kolejny raz, bo poznałam ją 20 lat temu... tylko gdzie się zagubiła w przepastnej biblioteczce? 🤔😔

Na kartach powieści spotykają się Picasso, Safona i Haendel - postacie na wskroś współczesne, ale złożone z pozostałości po swoich historycznych pierwowzorach, by snuć opowieść o szukaniu swojej tożsamości, o tajemnicy czasu i o miłości.

Książka niezwykła. Chętnie bym ją przeczytała kolejny raz, bo poznałam ją 20 lat temu... tylko gdzie się zagubiła w przepastnej...

Jedna z dziwniejszych pozycji. Tak to już mam z tą autorką, im dziwniej, tym bardziej mnie to intryguje. I zawsze natrafiam na jej książki w dziwnym stanie emocjonalnym. Książkę tę znalazłam przypadkowo w antykwariacie, ileż szczęścia z tego miałam! Od razu zaczęłam czytać.
Wiele fragmentów mnie urzekło, kazało mi pogrążyć się w rozmyślaniu.
Do teraz nie jestem pewna o czym to właściwie było, ale podobało mi się to co czytałam. Trochę też obrzydzało, trochę burzyło. Wszystkiego po trochę we mnie wzbudziło.
Ludzie losy nieustannie się ze sobą przeplatają.
I czy możemy być pewni, że nasze własne wspomnienia są prawdą?

Jedna z dziwniejszych pozycji. Tak to już mam z tą autorką, im dziwniej, tym bardziej mnie to intryguje. I zawsze natrafiam na jej książki w dziwnym stanie emocjonalnym. Książkę tę znalazłam przypadkowo w antykwariacie, ileż szczęścia z tego miałam! Od razu zaczęłam czytać.
Wiele fragmentów mnie urzekło, kazało mi pogrążyć się w rozmyślaniu.
Do teraz nie jestem pewna o...

To trzecia książka autorki, po którą postanowiłam sięgnąć zachęcona "Namiętnością" i "Płcią wiśni". Ogromne było moje zaskoczenie, gdy co parę stron przerywać musiałam lekturę, by wyrazić na głos swój zachwyt. Przy jej czytaniu czułam emocje podobne do tych, które towarzyszyły mi podczas czytania "Fal" Virginii Woolf, i nie bez przesady, gdyż u J.W. odnajduję dużo odniesień do jednej z moich ulubionych pisarek.
Baśniowa, refleksyjna, odważna, słowa Jeanete żyją i budzą podziw. Myślę, że to jest właśnie jedna z tych książek, do których będę powracać.

To trzecia książka autorki, po którą postanowiłam sięgnąć zachęcona "Namiętnością" i "Płcią wiśni". Ogromne było moje zaskoczenie, gdy co parę stron przerywać musiałam lekturę, by wyrazić na głos swój zachwyt. Przy jej czytaniu czułam emocje podobne do tych, które towarzyszyły mi podczas czytania "Fal" Virginii Woolf, i nie bez przesady, gdyż u J.W. odnajduję dużo odniesień...

Arcydzieło. Nie pamiętam, kiedy ostatnio jakakolwiek powieść dotknęła tak wielu strun w moim sercu. Lekturę tą zaczęłam czytać kilka lat temu i wciąż do niej powracam. Nie jest to powieść łatwa. Ciężko napisać, że została po prostu przeczytana, ponieważ wciąż się do niej powraca i próbuje zrozumieć na nowo.

Arcydzieło. Nie pamiętam, kiedy ostatnio jakakolwiek powieść dotknęła tak wielu strun w moim sercu. Lekturę tą zaczęłam czytać kilka lat temu i wciąż do niej powracam. Nie jest to powieść łatwa. Ciężko napisać, że została po prostu przeczytana, ponieważ wciąż się do niej powraca i próbuje zrozumieć na nowo.

Chyba moja ukochana książka autorstwa Winterson. Jest po prostu piękna,napisana pięknym, poetyckim językiem, prosto z serca do serca.

Chyba moja ukochana książka autorstwa Winterson. Jest po prostu piękna,napisana pięknym, poetyckim językiem, prosto z serca do serca.

Nie jest to moja ulubiona Winterson, momentami brnie się ciężko, historie przeplatają się ze sobą, nie tworząc żadnej spójnej całości, ale są w tej książce zdania i ustępy przypominające najlepszą Winterson, więc.

Nie jest to moja ulubiona Winterson, momentami brnie się ciężko, historie przeplatają się ze sobą, nie tworząc żadnej spójnej całości, ale są w tej książce zdania i ustępy przypominające najlepszą Winterson, więc.