Cudowna. Jedna z moich ulubionych.

Cudowna. Jedna z moich ulubionych.

Przerażająca. Jak to u Amisa - piękna literacko. Trudna w odbiorze, bo "strzała czasu" jest tu odwrócona, ale to zabieg celowy. Nie dajcie się zwieść milusio-amerykańskiemu początkowi. Potem jest wiele gorzej. Wbrew pozorom to zaleta, bo choć sięgając po "Strzałę czasu" nie miałam pojęcia, że sięgam po raz kolejny po TEN temat, to jednak książka jest właśnie o nim:

"Narodowi socjaliści zlokalizowali rdzeń gadziego mózgu i doprowadzili doń swoją Authobahn".

Brawa dla tłumacza - Amis to trudny orzech do zgryzienia!

Przerażająca. Jak to u Amisa - piękna literacko. Trudna w odbiorze, bo "strzała czasu" jest tu odwrócona, ale to zabieg celowy. Nie dajcie się zwieść milusio-amerykańskiemu początkowi. Potem jest wiele gorzej. Wbrew pozorom to zaleta, bo choć sięgając po "Strzałę czasu" nie miałam pojęcia, że sięgam po raz kolejny po TEN temat, to jednak książka jest właśnie o...

Przyznam się, że książka trochę działała mi na nerwy i miałem ją już porzucić w trakcie czytania. Po intrygującym początku był nużący środek, jednak później było już tylko lepiej. Inni napisali już wiele, więc nie będę się powtarzał. Zachęcam jednak do wytrzymania/ przetrzymania :-) nazbyt rozbudowanego początku i środka i dotrwania do części dotyczącej wojennej historii bohatera, a się nie zawiedziecie. Dodam jeszcze, że już dawno nie było tak, że przeczytana książka nie dawała mi spokoju przez kilka dni. Ocena tylko dobra, bo jednak można to było zrobić lepiej, najprościej skrócić ją o połowę :-)

Przyznam się, że książka trochę działała mi na nerwy i miałem ją już porzucić w trakcie czytania. Po intrygującym początku był nużący środek, jednak później było już tylko lepiej. Inni napisali już wiele, więc nie będę się powtarzał. Zachęcam jednak do wytrzymania/ przetrzymania :-) nazbyt rozbudowanego początku i środka i dotrwania do części dotyczącej wojennej historii...

Pomysł ciekawy i dobrze wykorzystany, jednak powieść zyskałaby, gdyby była krótsza.

Pomysł ciekawy i dobrze wykorzystany, jednak powieść zyskałaby, gdyby była krótsza.

No cóż. Może być, ale myślę, że zapomnę o czym była w ciągu następnych kilku miesięcy. Dość bogate słownictwo, ładnie utkane zdania, ale czasem można się w nich pogubić. Historia dość... przeciętna.

No cóż. Może być, ale myślę, że zapomnę o czym była w ciągu następnych kilku miesięcy. Dość bogate słownictwo, ładnie utkane zdania, ale czasem można się w nich pogubić. Historia dość... przeciętna.

Przeraźliwie nudna. Z trudem dobrnęłam do strony 50.
Rzeczywiście pomysł opisywania życia bohatera wspak jest sam w sobie intrygujący, jednak autor nie do końca poradził sobie z tym zadaniem. Za bardzo skupił się na tym, żeby wszystko działo się na opak i pominął inną bardzo ważną sprawę - żeby książka była ciekawa, musi się w niej coś dziać. A tutaj, będąc bardzo delikatnym, można powiedzieć, że akcja nie porywa...

Przeraźliwie nudna. Z trudem dobrnęłam do strony 50.
Rzeczywiście pomysł opisywania życia bohatera wspak jest sam w sobie intrygujący, jednak autor nie do końca poradził sobie z tym zadaniem. Za bardzo skupił się na tym, żeby wszystko działo się na opak i pominął inną bardzo ważną sprawę - żeby książka była ciekawa, musi się w niej coś dziać. A tutaj, będąc bardzo...

Rewelacyjna!
Chyba najciekawsza pozycja, która dotyczy problemu holocaustu jaką czytałam.

Początkowo czyta się ją z uśmiechem na twarzy.
"Przewrotne" życie bohatera bawi, intryguje...
z biegiem lektury okazuje się jednak, że ten pozbawiony sensu świat bardziej powinien nas przerażać niż intrygować.
Naprawdę interesująca metafora świata ludzi, którzy brali udział w ludobójstwie w obozach koncentracyjnych. Ich odwrócony świat, w którym prostytutki płacą klientowi za usługę, a rzeczy rodzą się w ogniu jest pełen pytań o człowieczeństwo, o granicę między dobrem i złem, o to jak mogliśmy dopuścić do tego, że w XX wieku człowiek uległ całkowitemu zezwierzęceniu.

Metaforyczna, poruszająca, inna.... rewelacja!

Rewelacyjna!
Chyba najciekawsza pozycja, która dotyczy problemu holocaustu jaką czytałam.

Początkowo czyta się ją z uśmiechem na twarzy.
"Przewrotne" życie bohatera bawi, intryguje...
z biegiem lektury okazuje się jednak, że ten pozbawiony sensu świat bardziej powinien nas przerażać niż intrygować.
Naprawdę interesująca metafora świata ludzi, którzy brali udział w...

Metod stosowanych przez pisarzy, celem zachęcenia czytelnika do sięgnięcia po książkę, jest wiele. Nieczęsto wyznacznikiem popularności nie jest intrygująca fabuła, barwni bohaterowie czy zaskakujące zwroty akcji, lecz chociażby aktualność podejmowanego tematu, wpisanie się przodujący nurt literacki, wreszcie niecodzienna konstrukcja fabuły. Tą ostatnią właśnie drogą poszedł Martin Amis w „Strzale czasu”.
Historię bohatera książki (znanego początkowo jako John Friendly) poznajemy bowiem u jej kresu, by następnie cofać się wraz z nim do początków jego życia. Gdy opowiadałem znajomym o książce, wszystkim nasuwało się skojarzenie ze znanym filmem „Niezwykły przypadek Benjamina Buttona”, gdzie bohater rodzi się starcem, a wraz z wiekiem młodnieje. Tyle tylko że „nasz” bohater cofa się naprawdę, a więc po ulicy chodzi tyłem, jedzenie wytwarza z resztek ze śmietnika, a wszystkie jego związki zaczynają się od kłótni. Nie muszę dodawać, że stwarza to wiele komicznych sytuacji, a na wiele spraw pozwala spojrzeć z innej perspektywy. Całą historię relacjonuje nam druga świadomość, która w niejasny sposób dzieli ciało z Johnem, lecz może być tylko biernym świadkiem jego decyzji. Opowieść może nie byłaby tak ciekawa, gdyby nie fakt tajemniczej zbrodni Johna, o której dowiadujemy się wpierw z jego snów, by następnie samemu brać w niej udział. I jest to może najciekawszy moment książki – zbrodnia bowiem pokazana jest w bardzo intrygujący sposób, który zapadnie w pamięci czytelnika na dłużej.
Mimo zalet, po lekturze książki pozostał jednak pewien niedosyt. Cała historia nie jest specjalnie odkrywcza, autor postanowił skupić się na zabiegu odwrócenia „strzały czasu”, i w efekcie dla wielu książka będzie po prostu nudna. Rozważania narratora co do postrzeganej rzeczywistości też mogłyby wypaść lepiej. Książka jest jednak na tyle krótka, a jej forma na tyle ciekawa, że zanim zaczniemy dostrzegać jakieś wady, naszym oczom ukażą się ostatnie zdania tej historii.

Metod stosowanych przez pisarzy, celem zachęcenia czytelnika do sięgnięcia po książkę, jest wiele. Nieczęsto wyznacznikiem popularności nie jest intrygująca fabuła, barwni bohaterowie czy zaskakujące zwroty akcji, lecz chociażby aktualność podejmowanego tematu, wpisanie się przodujący nurt literacki, wreszcie niecodzienna konstrukcja fabuły. Tą ostatnią właśnie drogą...

Mistrzostwo absolutne. Kilka lat temu miałam okazję przeczytać Strzałę Czasu w oryginale. Niedawno dostałam ją w prezencie, w polskiej wersji. Znowu zrobiła na mnie wrażenie. Zgadzam się z opiniami ze to najbardziej poruszająca książka o holokauście z którą miałam do tej pory styczność.

Polecam!

Mistrzostwo absolutne. Kilka lat temu miałam okazję przeczytać Strzałę Czasu w oryginale. Niedawno dostałam ją w prezencie, w polskiej wersji. Znowu zrobiła na mnie wrażenie. Zgadzam się z opiniami ze to najbardziej poruszająca książka o holokauście z którą miałam do tej pory styczność.

Polecam!

Książka z pewnością warta polecenia. Pomysł, aby czas płynął wspak przy tworzeniu takiej fabuły porusza. Lekkość z jaką autor opisał 'występek' to okrutny paradoks i ironia zarazem.

Książka z pewnością warta polecenia. Pomysł, aby czas płynął wspak przy tworzeniu takiej fabuły porusza. Lekkość z jaką autor opisał 'występek' to okrutny paradoks i ironia zarazem.