Generalnie książka posiada to, co stanowiło sedno poprzedniej części cyklu. Zagłębiając się w lekturę, od razu wyczułam przyjemny styl autorki oraz smykałkę do kreślenia wyrazistych postaci, a wciągająca już od pierwszych stron fabuła ponownie brata czysto kryminalne motywy z elementami historii i sztuki, tyle że w tym konkretnym wypadku dotyczącymi Dalekiego Wschodu. Tak na marginesie, bardzo ucieszył mnie fakt, iż Bolero, kot Marty, znowu otrzymał swój heroiczny epizod, ostrzegając Emila oraz jego dziewczynę przed śmiertelnym niebezpieczeństwem. Przy okazji mam dobrą wiadomość dla osób, które, z różnych przyczyn, zamierzałyby przerobić w pierwszej kolejności „Cień gejszy”. Mimo że to drugi tom, powieść została napisana w przyjazny dla nowych czytelników sposób.

Opinia jest zarazem fragmentem recenzji, którą można znaleźć na moim blogu:
https://crouschynca.blogspot.com/2017/12/cien-gejszy-anna-klejzerowicz-recenzja.html

Generalnie książka posiada to, co stanowiło sedno poprzedniej części cyklu. Zagłębiając się w lekturę, od razu wyczułam przyjemny styl autorki oraz smykałkę do kreślenia wyrazistych postaci, a wciągająca już od pierwszych stron fabuła ponownie brata czysto kryminalne motywy z elementami historii i sztuki, tyle że w tym konkretnym wypadku dotyczącymi Dalekiego Wschodu. Tak...