Kolejna polecajka, która niekoniecznie trafiła w mój gust. To nie chodzi o to, że coś z tą książką nie tak, bo jak najbardziej wszystko z nią tak, ona jest po prostu stara. Im ja jestem starsza, tym książki z dawien dawna coraz gorzej mi wchodzą, to słownictwo, ten zupełnie inny sposób myślenia, bardziej mnie to nuży niż interesuje. "Msza za miasto Arras" jest bardzo krótka, więc nie był to jakoś bardzo stracony czas, ale i tak nie polecam. To taka opowieść, bardzo filozoficzno-teologiczna na temat jakichś tam w miarę drastycznych wydarzeń, ale ważniejsze jest to, że te rozważania dominują narrację. Są momenty, które bardzo mi się podobały, są nawet śmieszne, uważam, że bardzo mocną stroną tej książki są dialogi i jest ona niewyczerpanym źródłem cytatów. Dialogi, no ja mam na myśli bardziej opisy dialogów, bo nam je narrator opowiada. Mimo iż jestem ateistką wcale mi nie przeszkadzało takie głębokie zastanawianie się nad boskością szeroko pojętą. Hipokryzja duchownych została tak pięknie ukazana, że aż strach, jakby tym samym stylem opisano ich współczesne występki. Chyba się nic nie zmieniło, tak mi się coś widzi. W ogóle tutaj sporo takiego myślenia życzeniowego, psychologii ewolucyjnej (nazywanej pseudonauką),czyli każdy sobie interpretuje w zasadzie wszystkie zasady tak, żeby jemu było dobrze. Zabawne to, uważam to za najmocniejszą stronę powieści.
Niestety, z czasem się to trochę zrobiło już nudne, bo w zasadzie czytamy cały czas o tym samym. Ma w sobie coś ta opowieść, ma pewien urok, ale nie przetrwała próby czasu, moim zdaniem.

Wyzwanie czytelnicze LC listopad 2023: Przeczytam książkę straszną/niepokojącą (2)

Kolejna polecajka, która niekoniecznie trafiła w mój gust. To nie chodzi o to, że coś z tą książką nie tak, bo jak najbardziej wszystko z nią tak, ona jest po prostu stara. Im ja jestem starsza, tym książki z dawien dawna coraz gorzej mi wchodzą, to słownictwo, ten zupełnie inny sposób myślenia, bardziej mnie to nuży niż interesuje. "Msza za miasto Arras" jest bardzo...

Dostrzegam wartość alegorii zawartej w tej książce ale zabrakło w tym wszystkim życia. Nie było w niej nic co sprawiłoby, że miałbym ochotę kiedyś do niej wrócić.

Dostrzegam wartość alegorii zawartej w tej książce ale zabrakło w tym wszystkim życia. Nie było w niej nic co sprawiłoby, że miałbym ochotę kiedyś do niej wrócić.

Msza nie jest powieścią historyczną. To nawet nie jest kostium, tylko opakowanie. U Szczypiorskiego niemal nie ma kontekstu, epoki, daty, nazwiska, zresztą te rzeczywiste wydarzenia, na których ponoć ma być oparta powieść, owe Vauderie d'Arras, nie mają nic wspólnego z wizją autora. Więcej tu PRL-u, niż średniowiecza.

Msza nie jest powieścią historyczną. To nawet nie jest kostium, tylko opakowanie. U Szczypiorskiego niemal nie ma kontekstu, epoki, daty, nazwiska, zresztą te rzeczywiste wydarzenia, na których ponoć ma być oparta powieść, owe Vauderie d'Arras, nie mają nic wspólnego z wizją autora. Więcej tu PRL-u, niż średniowiecza.

Duże rozczarowanie, do "Początku" nie ma podjazdu.

Duże rozczarowanie, do "Początku" nie ma podjazdu.

Bo Bóg, jak wiecie, to tęsknota do prawdy, do miłości, do wzniosłości. Bóg jest naszą lepszością, a wiara w niego stanowi drogę ku doskonałości. Lecz inna jest moja lepszość, a inna jest lepszość innego człowieka. Każdy ma swoje miary...

cytat z książki.

Bo Bóg, jak wiecie, to tęsknota do prawdy, do miłości, do wzniosłości. Bóg jest naszą lepszością, a wiara w niego stanowi drogę ku doskonałości. Lecz inna jest moja lepszość, a inna jest lepszość innego człowieka. Każdy ma swoje miary...

cytat z książki.

Powieść o mechanizmach władzy nad prostym ludem, o powiązaniach tych, co są u władzy, o koszmarnych układach społecznych z XV wieku. Książkę trudno streścić. Konstrukcja opiera się na monologu Jana, który opowiada nam, co wydarzyło się w Arras w 1461 roku. Opisuje krok po kroku jakie wydarzenia i jakie słowa doprowadziły do pogromu żydowskiego, procesów o herezję oraz zwykłych zbrodni. Kilka lat wcześniej miasto dotknęła zaraza i głód, co miało fundamentalne znaczenie.
Powieść ma charakter filozoficzny, a wnioski z lektury są smutne: ci na szczycie hierarchii spadają zawsze na cztery łapy. I nie ma lepszej podstawy do manipulacji jak wiara, w cokolwiek.
Według mnie lepsze są "Ciemności kryją ziemię" Andrzejewskiego, ale utwór Szczypiorskiego jest tez bardzo interesujący.

Powieść o mechanizmach władzy nad prostym ludem, o powiązaniach tych, co są u władzy, o koszmarnych układach społecznych z XV wieku. Książkę trudno streścić. Konstrukcja opiera się na monologu Jana, który opowiada nam, co wydarzyło się w Arras w 1461 roku. Opisuje krok po kroku jakie wydarzenia i jakie słowa doprowadziły do pogromu żydowskiego, procesów o herezję oraz...

Powieść, w której nic nie jest oczywiste, a każdy przyjęty fakt należy traktować, jako nietrwały punkt historii. Ta nietrwałość jest zresztą cechą naszych zachowań. A te są głównym elementem tej książki - zachowania, poglądy, moralność, szlachetność, władza w obliczu dramatycznych wydarzeń. No i wiara. To, jak dalece inaczej można interpretować wolę Boga.

Tragiczne wydarzenia w mieście Arras, palenie czarownic, nienawiść do Żydów, mające zresztą umocowanie historyczne, to tylko tło dla uwypuklenia ludzkiej natury. Bo książka jest aktualna również dzisiaj. I będzie zawsze.

Lektura jest kopalnią cytatów, prawd, aforyzmów. Ale nieoczywistych. Raczej dających asumpt do rozważań niż proste odpowiedzi. Mimo tego książce nie brakuje dynamiki. Jest też napisana dobrym językiem.

To znakomita powieść.

Powieść, w której nic nie jest oczywiste, a każdy przyjęty fakt należy traktować, jako nietrwały punkt historii. Ta nietrwałość jest zresztą cechą naszych zachowań. A te są głównym elementem tej książki - zachowania, poglądy, moralność, szlachetność, władza w obliczu dramatycznych wydarzeń. No i wiara. To, jak dalece inaczej można interpretować wolę Boga.

Tragiczne...

Po pierwsze powieść jest wtórna, kopiuje pomysł Andrzejewskiego z "Ciemności kryją ziemię": piętnastowieczny kostium użyty do analizy fanatyzmu (piszemy "religijnego", myślimy "komunistycznego"). Po drugie wspomniana analiza tu przybiera formę niekończących się dysput, w których czynienie zła usprawiedliwiane jest przez bohaterów przy pomocy mieszanki: nawiedzona religijność i sofistyczne sztuczki grubymi nićmi szyte. W sumie dość irytujące.

Po pierwsze powieść jest wtórna, kopiuje pomysł Andrzejewskiego z "Ciemności kryją ziemię": piętnastowieczny kostium użyty do analizy fanatyzmu (piszemy "religijnego", myślimy "komunistycznego"). Po drugie wspomniana analiza tu przybiera formę niekończących się dysput, w których czynienie zła usprawiedliwiane jest przez bohaterów przy pomocy mieszanki: nawiedzona...

Nikt pod słońcem nie podkreśla swojej inności, by się upokorzyć, ale każdy to czyni, by się wywyższyć"

Nikt nie lubi brać na siebie odpowiedzialności,
stąd tak wielkie oddanie i posłuszeństwo w czasie kryzysu tym co głośno mówią.
Co decydują za innych dla innych często nie podlegając własnym decyzjom.

Wiecznie aktualna historia.

Cóż z tego.
Nikt nie uczy się na błędach.
Nawet na swoich, bardzo nieczęsto.

Dziekuję za cynk @stmn81
Dyg.

https://www.instagram.com/p/CSrI01qMra-/?utm_source=ig_web_copy_link

Nikt pod słońcem nie podkreśla swojej inności, by się upokorzyć, ale każdy to czyni, by się wywyższyć"

Nikt nie lubi brać na siebie odpowiedzialności,
stąd tak wielkie oddanie i posłuszeństwo w czasie kryzysu tym co głośno mówią.
Co decydują za innych dla innych często nie podlegając własnym decyzjom.

Wiecznie aktualna historia.

Cóż z tego.
Nikt nie uczy się na...

Najpierw usłyszałem piosenkę "Masza za miasto Arras" DonGuralEsko (dobry tekst, polecam),a potem ktoś wspomniał o książce, więc też chciałem przeczytać.
Książka jest niezła, chociaż też bym nie powiedział, że to jakaś rewelacja w dodatku nie całkiem łatwa w czytaniu (bo język nie jest bardzo współczesny). Treść miała nawiązywać do roku 1968, a w sumie jest nadal aktualna...

(słuchana: 17.11.2021)
4/5

Najpierw usłyszałem piosenkę "Masza za miasto Arras" DonGuralEsko (dobry tekst, polecam),a potem ktoś wspomniał o książce, więc też chciałem przeczytać.
Książka jest niezła, chociaż też bym nie powiedział, że to jakaś rewelacja w dodatku nie całkiem łatwa w czytaniu (bo język nie jest bardzo współczesny). Treść miała nawiązywać do roku 1968, a w sumie jest nadal...