Andrzej Kuśniewicz

Powieściopisarz i poeta, pracował początkowo w firmie samochodowej, podróżując dużo po Europie. Od 1929 r. studiował w Krakowie malarstwo, prawo i nauki polityczne. Po studiach pozostawał w służbie dyplomatycznej, najpierw w Czechach, a następnie we Francji, gdzie spędził II wojnę światową, organizując pomoc dla Polaków we Francji oraz współdziałając z francuskim ruchem oporu. W 1943 został członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej.
Po aresztowaniu przez gestapo został osadzony w obozie koncentracyjnym.
Po wojnie pracował w ambasadzie polskiej w Paryżu. Po powrocie do Polski współpracował z Polskim Radiem i redakcją „Miesięcznika Literackiego”. W styczniu 1946 wstąpił do PPR a w 1948 został członkiem PZPR. W 1950 odsunięty od pracy w dyplomacji i wyrzucony z partii pod zarzutem współpracy z kontrwywiadem francuskim. W 1953 Komisja Kontroli Partyjnej przychyliła się do jego wielokrotnie ponawianych próśb i przywróciła mu prawa członka PZPR.
Debiutował zbiorem wierszy „Słowa o nienawiści” (1955),następnie opublikował powieść „Korupcja” (1961),napisaną pod wpływem twórczości Gombrowicza. Większość utworów Kuśniewicza opowiada o miasteczkach i majątkach ziemskich wschodniej Galicji z czasów monarchii austrowęgierskiej. Autor pokazywał przeżycia egzystencjalne bohaterów na tle rozpadu dawnych formacji kulturowych. Najbardziej znane powieści Kuśniewicza to „Eroica” (1969),„Król obojga Sycylii” (1970),„Trzecie królestwo” (1975) i „Lekcja martwego języka” (1977).

Już od 1953 wykorzystywany był przez bezpiekę do rozpracowywania środowisk emigracyjnych. W 1960 zarejestrowany jako kontakt poufny Służby Bezpieczeństwa o kryptonimie Andrzej (IPN BU 00328/349). Był autorem pisanych dla SB charakterystyk m.in. Jerzego Andrzejewskiego i Ireny Jurgielewiczowej. Według oceny SB jego donosy były konkretne, obiektywne, posiadały wartość operacyjną. Po wydarzeniach marca 1968 denuncjował swoich kolegów pisarzy i dziennikarzy pochodzenia żydowskiego, którzy planowali emigrację z PRL.http://