Spodziewałam się rzeczywiście powieści w stylu „Przeminęło z wiatrem”, ale jest to raczej niefortunne porównanie. Niestety, to nie ta sama półka.
Irytujące zachowania i dialogi bohaterów, przypominające powieści dla pensjonarek, zdecydowanie obniżają moją ocenę.
Plus za dobre tło historyczne, pokazane w miarę łagodnie, bo oszczędzające czytelnikowi rzeczywistej brutalności tego tragicznego okresu w życiu arystokracji rosyjskiej.
Ogólnie dobra i wciągająca powieść, choć ceny książki na rynku wtórnym są dla mnie niezrozumiałe.

Spodziewałam się rzeczywiście powieści w stylu „Przeminęło z wiatrem”, ale jest to raczej niefortunne porównanie. Niestety, to nie ta sama półka.
Irytujące zachowania i dialogi bohaterów, przypominające powieści dla pensjonarek, zdecydowanie obniżają moją ocenę.
Plus za dobre tło historyczne, pokazane w miarę łagodnie, bo oszczędzające czytelnikowi rzeczywistej...

Jedna z ważniejszych książek przeczytanych w życiu. Bardzo wciągająca, przekazana historia, prawdziwa historia ludzkich losów. Uświadamia mechanizm działania komunistycznej Rosji, mechanizm stworzenia społeczeństwa opartego na strachu. Tragiczne losy zaszczutych ludzi. Cudowna książka pomimo że przejmująco smutna.

Jedna z ważniejszych książek przeczytanych w życiu. Bardzo wciągająca, przekazana historia, prawdziwa historia ludzkich losów. Uświadamia mechanizm działania komunistycznej Rosji, mechanizm stworzenia społeczeństwa opartego na strachu. Tragiczne losy zaszczutych ludzi. Cudowna książka pomimo że przejmująco smutna.

Przepiękna powieść o bardzo trudnych dla Rosji czasach. O miłości ,walce, degradacji ówczesnej arystokracji ,której nie udało się wyemigrować po rewolucji 1917 roku, o nienawiści ,wielkich sekretach i śmierci . Polecam bardzo ,bo to prawdziwa historia ludzi ,którzy padli ofiarą zainfekowanego nienawiścią systemu.

Przepiękna powieść o bardzo trudnych dla Rosji czasach. O miłości ,walce, degradacji ówczesnej arystokracji ,której nie udało się wyemigrować po rewolucji 1917 roku, o nienawiści ,wielkich sekretach i śmierci . Polecam bardzo ,bo to prawdziwa historia ludzi ,którzy padli ofiarą zainfekowanego nienawiścią systemu.

Piękna opowieść i miłości, przyjaźni, złamanych planach i marzeniach w czasie sowieckiej zawieruchy. W powietrzu cały czas wisi jakieś przeczucie o nieuniknionej klęsce. Nieumiejętność dostosowania się bohaterów do nowej rzeczywistości połączona z kłodami rzucanymi im pod nogi przez nową władzę sprawia, że problemy tylko narastają, a oni nie są w stanie ich rozwiązać.
Autorka powieści, wnuczka słynnego kompozytora Rimskiego-Korsakowa opiera swoje dzieło na autentycznych wydarzeniach, których była świadkiem, a jej bohaterowie wykreowani sią na podstawie ludzi, których osobiście znała. Sama Irina występuje w książce, ale tylko wzmiankowo. Podczas rozmowy głównych bohaterek pada informacja, że wnuczka Rimskiego-Korsakowa została wyrzucona z konserwatorium muzycznego tylko dlatego, że miała szlacheckie pochodzenie.

Elżbietka - pragmatyzm jaki potrafi zastoswać w działaniu jest kompletnie oderwany od jej sposobu myślenia, co może jest bohaterskie, ale zupełnie idiotyczne.
Ksenia "Asia" Wsiełodowna - chyba jedyna postać, która nie wykazuje pogardy czy niechęci do proletariuszy. Chodząca dobroć. Jednocześnie trochę infantylna i głupio bohaterska, co kończy się śmiercią przez zamarznięcie i osierocenie dwójki maleńkich dzieci.
Lela Nielidowna - z pozoru głupiutka imprezowiczka uganiająca się za chłopcami okazuje się najodważniejszą kobiecą postacią. Zmuszona do zostania tajnym współpracownikiem GPU wykorzystuje to do chronienia swoich najbliższych poprzez przekazywanie służbom zupełnie nieistotnych informacji. Na końcu ponosi samobójczą śmierć w obozie karnym. Przed tym udaje jej się przeżyć piękną miłość z mężczyzną, którego wcześniej odrzuciła. Jest również symbolem pewnej przemiany.
Wieczesław - pięknie pokazana przemiana bohatera. Pokazuje umiejętność rewidowania własnych przekonań i poglądów. Ginie z rąk systemu, w który na początku powieści bezsprzecznie wierzył.
Nina Aleksandrowna - dwukrotnie pozbawiona miłości z rąk sowietów. Bohatersko opiekuje się młodszym bratem i szwagrem. Jednocześnie cały czas podkreśla, że sowieci dali jej coś, czego car nigdy by jej nie dał, możliwość zarabiania śpiewem - a to kochała chyba najbardziej.

Niesamowity jest dysonans jaki odczuwa się czytając o represjonowanej arystokracji, która przecież zaledwie kilka lat wcześniej sama była grupą represjonującą.
Sposób prowadzenia dialogów przez bohaterów oraz używanie otczestw w kontrze do sowieckiej rzeczywistości i nowomowy nadaje całości magiczny klimat.

Piękna opowieść i miłości, przyjaźni, złamanych planach i marzeniach w czasie sowieckiej zawieruchy. W powietrzu cały czas wisi jakieś przeczucie o nieuniknionej klęsce. Nieumiejętność dostosowania się bohaterów do nowej rzeczywistości połączona z kłodami rzucanymi im pod nogi przez nową władzę sprawia, że problemy tylko narastają, a oni nie są w stanie ich...

Książka słusznie porównywana do "Przeminęło z wiatrem". Obie powieści mają wiele wspólnego, również porównywalną objętość, ale "Pokonanych" czytało mi się lepiej. Losy rosyjskiej arystokracji wciągnęły mnie od pierwszej strony. Polecam

Książka słusznie porównywana do "Przeminęło z wiatrem". Obie powieści mają wiele wspólnego, również porównywalną objętość, ale "Pokonanych" czytało mi się lepiej. Losy rosyjskiej arystokracji wciągnęły mnie od pierwszej strony. Polecam

„Pokonani” Irina Gołowkina
Książka przedstawiająca losy rosyjskiej arystokracji i ziemiaństwa w komunistycznym Związku Radzieckim kilkanaście lat po rewolucji. Autorka oparła fabułę powieści przede wszystkim na własnych przeżyciach; jak sama twierdziła, w jej książce "nie ma ani jednego zmyślonego faktu", a pod postaciami bohaterów kryją się znani jej, konkretni ludzie. Książka dla mnie jest arcydziełem, wywarła na mnie ogromne wrażenie.Szkoda, że nie jest wznawiana od kilkudziesięciu lat. że jest tak mało rozpowszechniona. Warto poszukać na allegro!!! Gorąco polecam.

„Pokonani” Irina Gołowkina
Książka przedstawiająca losy rosyjskiej arystokracji i ziemiaństwa w komunistycznym Związku Radzieckim kilkanaście lat po rewolucji. Autorka oparła fabułę powieści przede wszystkim na własnych przeżyciach; jak sama twierdziła, w jej książce "nie ma ani jednego zmyślonego faktu", a pod postaciami bohaterów kryją się znani jej, konkretni ludzie....

Dzieło o wielkiej doniosłości i niesłychanym autentyzmie. Od pierwszych stronic wiadomo,że napisał to ktoś, kto żył w bolszewickiej Rosji. Przerażająca codzienność i piękno ludzkich serc; szatański chichot oprawców i uczciwość tych, którym wpajano ją od dzieciństwa. Wiele czytałam o Sowietach, ale ta książka jest świadectwem, a to - mimo subiektywizmu - coś najcenniejszego, bo niesie w sobie życie konkretnych osób. Lektura obowiązkowa - miłość Ojczyzny wyziera z każdego wersu.

Dzieło o wielkiej doniosłości i niesłychanym autentyzmie. Od pierwszych stronic wiadomo,że napisał to ktoś, kto żył w bolszewickiej Rosji. Przerażająca codzienność i piękno ludzkich serc; szatański chichot oprawców i uczciwość tych, którym wpajano ją od dzieciństwa. Wiele czytałam o Sowietach, ale ta książka jest świadectwem, a to - mimo subiektywizmu - coś najcenniejszego,...

O Pokonanych usłyszałam po raz pierwszy właśnie tu na portalu. Od razu się zainteresowałam tą pozycją. Okazało się, że nie łatwo ją znaleźć, jako, że nie była wznawiana od kilkudziesięciu lat. W końcu udało mi się kupić na allegro za cenę powiedzmy wygórowaną jak za mocno zniszczony, wręcz rozpadający się egzemplarz.

Od zawsze byłam zainteresowana tematem życia w Rosji po rewolucji i ta książka właśnie przedstawia świat arystokracji, tej jej części która jednak w kraju została. Przekaz jest o tyle prawdziwy, że autorka opisała swoją własną rodzinę i przyjaciół którzy przed 1917 mieli wszystko aby potem nie mieć nic.

Nie jest to może książka zasługująca na miarę arcydzieła ale jest bardzo ciekawa, dobrze się czyta. Szczególnie polecam dla osób zainteresowanym upadkiem caratu w Rosji i tym co się później tam działo. Świetnie uzupełnienie dla Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa.

O Pokonanych usłyszałam po raz pierwszy właśnie tu na portalu. Od razu się zainteresowałam tą pozycją. Okazało się, że nie łatwo ją znaleźć, jako, że nie była wznawiana od kilkudziesięciu lat. W końcu udało mi się kupić na allegro za cenę powiedzmy wygórowaną jak za mocno zniszczony, wręcz rozpadający się egzemplarz.

Od zawsze byłam zainteresowana tematem życia w Rosji po...

"Pokonani", czytałam i płakałam, wczuwając się w tragiczne losy bohaterów.Tak, rosyjskie "Przeminęło z wiatrem", utwór ponadczasowy. Polecam na długie, zimowe wieczory. Dodam, że czyta się przysłowiowym jednym tchem.

"Pokonani", czytałam i płakałam, wczuwając się w tragiczne losy bohaterów.Tak, rosyjskie "Przeminęło z wiatrem", utwór ponadczasowy. Polecam na długie, zimowe wieczory. Dodam, że czyta się przysłowiowym jednym tchem.

Wyjątkowa, ponadczasowa, książka opowiadająca o losach rosyjskiej arystokracji po upadku byłego ustroju i "czerwonej rewolucji". Niektórzy nazywają "Pokonanych" rosyjskim "Przeminęło z wiatrem"... W przeciwieństwie jednak do dzieła M. Mitchell, w książce A. Gołowkiny mamy kilku równie ważnych bohaterów pierwszoplanowych (ciężko mi z perspektywy czasu ocenić, czy najważniejszą bohaterką była tutaj Ksenia, czy może jej mąż, dookoła którego wszystko się kręciło, czy jednak cicha i niepozorna Elżbieta?). Jednak owszem, porównanie to podoba mi się. Charaktery Kseni, Leny czy Elżbiety oddane są z wyjątkową precyzją, każda z tych bohaterek jest inna, nie sposób je pomylić. Autorka wykazała się dobrą znajomością ludzkiej psychiki, choć muszę przyznać, że nieco denerwowała mnie postać Elżbiety- tak szlachetna, że aż kryształowa. Zresztą Ksenia także właściwie nie ma wad, ale tę bohaterkę polubiłam, więc przymknę na to oko. Najbardziej "ludzka" jest chyba Lena, którą miotają przeróżne dylematy, więc chociaż jest postacią raczej drugoplanową, pozostaje dobrze zapamiętana. Najbardziej jednak w "Pokonanych" uderza nie historia pojedynczego człowieka, a kraju, który po zamachu na cara Mikołaja i jego rodzinę (co było oczywiście tylko skutkiem wcześniejszych spisków "czerwonych"),podupadł, by na kilkadziesiąt lat stać się ostoją komunizmu. Losy arystokracji rosyjskiej, która nie opuściła ojczyzny, są tutaj przedstawione na przykładzie grupki naszych bohaterów- straszne to były czasy. W tym dziele nie ma "happy endu"...
W "Pokonanych" wyraźnie widać poglądy Iriny Gołowkiny, jej tęsknotę za dawnym ustrojem politycznym, jest to tak wyraźne, że przez długie lata komunizmu książka ta była zakazana w Rosji (czy raczej Związku Radzieckim) i w Polsce. Fabuła jest porywająca i choć to grube tomiszcze, pochłonęłam je w ciągu kilku dni- nie mogłam się oderwać (zresztą czytałam książkę w sumie dwa czy trzy razy). Podczas lektury Czytelnik łatwo zżywa się z bohaterami, wczuwa w ich rolę, a istnienie byłych arystokratów którzy robią wszystko, by nowy rząd nie dowiedział się, że pochodzą ze szlacheckich rodów, naznaczone jest wszechobecnym strachem, wiszącym nad tymi ludźmi. Niepewność jutra, ukrywanie się, donosicielstwo ze strony sąsiadów czy "znajomych"- to nowe realia Rosji po rewolucji, z którymi ciężko żyć.
Chociaż książka porusza poważne tematy, ja zaczytywałam się nią już w wieku 16-stu lat, kiedy trudno było mnie uznać za osobę "poważną"- uważam więc, że jest to dzieło klasy światowej, dla każdego, bez względu na wiek. Ta historia po prostu porywa.
Rosyjska arystokracja interesowała mnie od dawna- rozsiana po świecie, tajemnicza, dumna. Niektóre postaci (choćby dzieci ostatniego cara- szczegolnie najmłodszy, chory syn i córka Natasza) owiane są do dziś legendą i pewną tajemnicą. Niestety, świat "Pokonanych" skończył się wraz z upadkiem białogwardzistów. Co czekało wysoko urodzonych- możemy przeczytać w tej pięknej, smutnej i poruszającej książce. Gorąco polecam!

Wyjątkowa, ponadczasowa, książka opowiadająca o losach rosyjskiej arystokracji po upadku byłego ustroju i "czerwonej rewolucji". Niektórzy nazywają "Pokonanych" rosyjskim "Przeminęło z wiatrem"... W przeciwieństwie jednak do dzieła M. Mitchell, w książce A. Gołowkiny mamy kilku równie ważnych bohaterów pierwszoplanowych (ciężko mi z perspektywy czasu ocenić, czy...