Ta część jest znacznie ciekawsza. Bardzo podoba mi się recenzja Anny-Marii (poniżej). Obraz zniszczonego Berlina i potem jego podział między aliantami kontynuuje cierpienia i dylematy berlińczyków. Również bohaterowie układają sobie życie -opis do 1955r. Kolejna powieść, która udowadnia jak wielką cenę płacą narody za ambicje i pychę jednostek przeświadczonych o swojej wyjątkowości, jak wielką cenę płaci społeczeństwo za nieudolność i krótkowzroczność przywódców. I to w każdych okolicznościach i czasach. Jak łatwo manipulować i dzielić ludzi wyzwalając ich najniższe instynkty. Skłania do wielu refleksji. Szczerze polecam.

Ta część jest znacznie ciekawsza. Bardzo podoba mi się recenzja Anny-Marii (poniżej). Obraz zniszczonego Berlina i potem jego podział między aliantami kontynuuje cierpienia i dylematy berlińczyków. Również bohaterowie układają sobie życie -opis do 1955r. Kolejna powieść, która udowadnia jak wielką cenę płacą narody za ambicje i pychę jednostek przeświadczonych o swojej...

Theresa Révay w drugiej części „Białej wilczycy” podejmuje temat odpowiedzialności dzieci za czyny ich rodziców po II wojnie światowej oraz odradzania się świata po wielkiej katastrofie. I trzeba jej przyznać, że robi to znakomicie, unikając uproszczeń i schematyzmów. Stawiając pytanie, czy możliwy jest powrót do normalności, jeśli rany powojenne jeszcze się nie zagoiły, pokazuje jednocześnie, że poszkodowanymi w tej wojnie byli nie tylko Żydzi czy Francuzi, ale także Niemcy. Nie wszyscy przecież byli gorliwymi wyznawcami ideologii nazistowskiej- niektórzy padli ofiarą indoktrynacji, będąc zbyt młodymi, by rozumieć mechanizmy działania systemu. Ci młodzi ludzie, czasem jeszcze dzieci, po zakończeniu działań wojennych stali się w oczach świata przedstawicielami znienawidzonego narodu, ale byli przecież także pokrzywdzonymi. Odebrano im dzieciństwo, młodość, beztroskę, a zmuszono do maszerowania w mundurkach organizacji młodzieżowych, a pod koniec wojny do walk u boku dorosłych żołnierzy.
Bohaterami „Wszystkich marzeń świata” są przedstawiciele młodszego pokolenia Ossolinów, von Passau, Eisenschachtów i Seligsohnów. To dzieci ocalałe z pożogi wojennej i zmuszone do konfrontacji z przeszłością. Natasza musi zmierzyć się z prawdą o mężczyźnie, którego uważała za ojca i informacją o prawdziwym ojcu; Felix walczy o odzyskanie spuścizny po zmarłej w Auschwitz matce, a jego siostra angażuje się w działalność organizacji ścigającej zbrodniarzy wojennych, Max z kolei mierzy się z faktem, że jego ojciec był nazistą, a Dmitrij stoi na rozdrożu między ukochaną kobietą należącą do zachodniego świata a lojalnością wobec sowieckiej ojczyzny. Tło dla tych pasjonujących wątków stanowi ciągle niezakończona historia Kseni Fiodorowny i Maxa von Passau, którzy odnalazłszy się po wojnie ciągle jakoś nie mogą znaleźć do siebie drogi. Wszystkie te wątki wpisują powieść Theresy Révay w nurt popularnych obecnie romansów z wojną w tle. Jednakże ten jest wyjątkowy ze względu na pieczołowicie odtworzone realia rzeczywistości, w której żyją bohaterowie. Ciekawie pokazany jest Paryż, w którym powoli budzi się wielkie krawiectwo, a z braku materiałów pierwszy pokaz haute couture odbywa się bez modelek. Ich rolę pełnią małe figurki zrobione z drutu i ubrane w suknie zaprojektowane przez najlepszych krawców. Znalazłam nawet kilka zdjęć w internecie- to tu pierwsze projekty zaprezentował Christian Dior.
Jednak to, co mną wstrząsnęło to opisy zrujnowanego Berlina i nędzy, w jakiej żyli mieszkańcy tego miasta przez kilka lat po wojnie. Kobiety gwałcone przez sowietów na znak ich zwycięstwa, brak jedzenia, zbombardowane budynki, wreszcie blokada radziecka odcinająca berlińczyków od dostaw żywności i walka państw alianckich o utrzymanie kontroli w mieście. Na tle zrujnowanego miasta toczą się losy bohaterów, którzy kochają, nienawidzą, walczą o godność i powoli podnoszą się z kolan, aby ułożyć swoje życie na nowo.
Szkoda, że to już koniec historii niepokornej Kseni i jej bliskich. Dzięki niej dowiedziałam się sporo o życiu zwykłych ludzi po wojnie, a takich informacji nie ma w szkolnych podręcznikach. Polecam miłośnikom książek o ludziach uwikłanych w Wielką Historię.

Theresa Révay w drugiej części „Białej wilczycy” podejmuje temat odpowiedzialności dzieci za czyny ich rodziców po II wojnie światowej oraz odradzania się świata po wielkiej katastrofie. I trzeba jej przyznać, że robi to znakomicie, unikając uproszczeń i schematyzmów. Stawiając pytanie, czy możliwy jest powrót do normalności, jeśli rany powojenne jeszcze się nie zagoiły,...

Kolejne losy bohaterów Białej wilczycy. Zaczyna się w roku 1944 a kończy w 1955. Ksenia, po dramatycznych wydarzeniach w Paryżu wyjeżdża do zniszczonego Berlina, aby odszukać Maksa, dowiedzieć się czy przeżył. Natasza nadal nie wie, że Maks jest jej prawdziwym ojcem, matka nadal ją okłamuje. Między Nataszą a Felixem rodzi się przyjaźń , a nawet uczucie. Lilli wyrasta na trochę wycofaną nastolatkę. Jak potoczą się ich losy? Czy Marietta odnajdzie swojego syna ? Czy dziesięć powojennych lat przyniesie im szczęście i spokój oraz wybaczenie? Przeczytajcie, bo naprawdę warto. Piękna, wartościowa powieść, w której jest historia, miłość i nadzieja na lepsze jutro.

Kolejne losy bohaterów Białej wilczycy. Zaczyna się w roku 1944 a kończy w 1955. Ksenia, po dramatycznych wydarzeniach w Paryżu wyjeżdża do zniszczonego Berlina, aby odszukać Maksa, dowiedzieć się czy przeżył. Natasza nadal nie wie, że Maks jest jej prawdziwym ojcem, matka nadal ją okłamuje. Między Nataszą a Felixem rodzi się przyjaźń , a nawet uczucie. Lilli wyrasta na...

Jeszcze lepsza od pierwszego tomu ("Białej wilczycy"),co było dla mnie pozytywnym zaskoczeniem. Tym razem akcja koncentruje się na powojennym Berlinie, ale znów autorka pozwala nam spojrzeć szeroko na powojenną zawieruchę z perspektywy różnych bohaterów. Nawet nie wiedziałam kiedy dałam się wciągnąć w ten świat. Polecam!

Jeszcze lepsza od pierwszego tomu ("Białej wilczycy"),co było dla mnie pozytywnym zaskoczeniem. Tym razem akcja koncentruje się na powojennym Berlinie, ale znów autorka pozwala nam spojrzeć szeroko na powojenną zawieruchę z perspektywy różnych bohaterów. Nawet nie wiedziałam kiedy dałam się wciągnąć w ten świat. Polecam!

Druga część niezwykłej sagi , która zaczyna się w carskiej Rosji. Czas II wojny światowej jest dla Kseni Fiodorownej ciężkim doświadczeniem. Życie u boku niekochanego męża, który kolaboruje z Niemcami i ciągła tęsknota za Maxem von Passau niszczy ją psychicznie. Do tego nastoletnie problemy z wychowaniem córki i druga ciąża tworzą jej w jej życiu wiele zawirowań...

Druga część niezwykłej sagi , która zaczyna się w carskiej Rosji. Czas II wojny światowej jest dla Kseni Fiodorownej ciężkim doświadczeniem. Życie u boku niekochanego męża, który kolaboruje z Niemcami i ciągła tęsknota za Maxem von Passau niszczy ją psychicznie. Do tego nastoletnie problemy z wychowaniem córki i druga ciąża tworzą jej w jej życiu wiele zawirowań...

Dobre czytadło, może minimalnie niższy poziom niż pierwsza część, ale nadal czytało się szybko i przyjemnie, mimo tragicznych czasem wydarzeń. Troszkę mamy tu nowych postaci i kolejne pokolenie wychodzi na pierwszy plan, więc może przez to niektórzy odbierają ciężej tą część.

Dobre czytadło, może minimalnie niższy poziom niż pierwsza część, ale nadal czytało się szybko i przyjemnie, mimo tragicznych czasem wydarzeń. Troszkę mamy tu nowych postaci i kolejne pokolenie wychodzi na pierwszy plan, więc może przez to niektórzy odbierają ciężej tą część.

Warto!

Warto!

Jest to druga część "Białej wilczycy". Śledzimy losy bohaterów, którzy starzeją się z kolejnymi rozdziałami. Każdy z nich naznaczony brutalną II wojną światową.
Żydowskie dzieci Lili i Felix przeżyli dzięki pomocy Kseni. Dostali drugą tożsamość. Chłopak pragnie spełnić swoje marzenie jakim jest odbudowanie domu modowego ich matki Sary Linder. Dzięki ciężkiej pracy, wysokim ambicją podejmuje trudną sądową walkę o berlińskie szczęście. Jego siostra - mocno złożona osobowość na skutek traumy z dzieciństwa również spełnia swoje marzenie, ale tu już nie zdradzę jakie.

Natasza córka Kseni i Maksa wyrosła na piękną kobietę. Ona musi zmierzyć się z prawdą jaką zasypuje ją jej matka. Targają nią sprzeczności. Interesuje się Rosją pragnie wyjechać do Leningradu. Jednak autorka ma dla niej inne plany podróżnicze, miłosne ale przede wszystkim pełne przyjaźni.

Ksenia i Maks są więźniami. Każde z nich w innym kraju. Gdy Paryż zostaje przejęty przez Sowietów Centessa Ossollina decyduje się na wyjazd do Berlina i odszukanie ukochanego. Siła, determinacja, ambicje oraz stanowczość powodują, że dwójka głównych bohaterów jest ze sobą przez jakiś czas. Jednak Maks, który przeżył obozy patrzy inaczej na życie niż jego kobieta. Jak potoczą się losy tej dwójki, czy będą umieli być razem szczęśliwi?

Na tle historii toczą się losy ludzi, którzy marzą o lepszym świecie, dla siebie i swoich bliskich. Książkę polecam wszystkim.

Jest to druga część "Białej wilczycy". Śledzimy losy bohaterów, którzy starzeją się z kolejnymi rozdziałami. Każdy z nich naznaczony brutalną II wojną światową.
Żydowskie dzieci Lili i Felix przeżyli dzięki pomocy Kseni. Dostali drugą tożsamość. Chłopak pragnie spełnić swoje marzenie jakim jest odbudowanie domu modowego ich matki Sary Linder. Dzięki ciężkiej pracy, wysokim...

Powieść dobrze się czyta, akcja osadzona w trudnej historii XX wieku, mamy rewolucję w Rosji i II wojnę światową i kobietę, która jest tak, jak Scarlett O'Hara, piękna i twarda.

Powieść dobrze się czyta, akcja osadzona w trudnej historii XX wieku, mamy rewolucję w Rosji i II wojnę światową i kobietę, która jest tak, jak Scarlett O'Hara, piękna i twarda.

polecam

polecam