"Przymierze Ciemności" to już 7 tom serii. Pierwsze pięć w największym stopniu tyczyło się rodziny SaDiablo. W tomie szóstym, w "Niewidzialnym Pierścieniu" dostaliśmy zupełnie nowych bohaterów, a jedynym znanym był Deamon Sadi, który przelotnie się pojawił wśród treści. A jak tutaj?

W "Przymierzu Ciemności" akcja toczy się po wydarzeniach tomu 5. Burza Czarownicy zniszczyła sporą część Krwawych w Dena Nehele w Terreille i terytorium to chyli się ku upadkowi. W związku z tym, Theran Szary, potomek Jareda i Lii, znanych nam z "Niewidzialnego Pierścienia" udaje się po pomoc do Deamona Sadiego. Ten przychyla się do prośby Therana o Królową, która zna Protokół i przestrzega Szarych Obyczajów. Wraz z Jeanelle wysyła do Dena Nahele Cassidy - Królową dość nieatrakcyjną, z zaledwie Różowym Kamieniem, ale z ogromnym potencjałem. Theran jest jednak rozczarowany taką pomocą. Nie dostrzega w Królowej tego, co dostrzega jedenastu pozostałych mężczyzn, który stworzyli jej Pierwszy Krąg. Nie dostrzega tego, co zauważa Gray - mężczyzna torturowany przez skażone Królowe, noszący blizny na ciele i duszy. Obecność Cassidy sprawia, że się zmienia.

Przyznam szczerze, że na początku bałam się oddzielenia od bohaterów. Myślałam, że znowu będę musiała obejść się bez Jeanelle, Deamona, Wielkiego Lorda. I Lucivara. Tymczasem dostałam wszystko: całą tę czwórkę, a do tego Sceltie. Sceltie to krewniacy, ale trzeba o nich przeczytać, aby zrozumieć czemu można ich tak pokochać. Polubiłam bardzo bohaterów: Cassie, która pokazała, że najważniejsza jest wewnętrzna siła, a nie uroda, Gray'a, który dla Cassidy i dzięki niej zaczął odzyskiwać to, co kiedyś utracił. Ranona i Shirę, Czarną Wdowę, Talona, który był umarłym demonem. Sceltie Vae, która się rządziła jak tylko Sceltie potrafi. Do tego wydarzenia z Dena Nahele przerywane były wydarzeniami tego, co dzieje się u rodziny SaDiablo, a tego z pewnością było niemało.



"Ja być Vea. Sceltie. Spokrewniona. Czarownica. Znać swój Fach. Ty
być mężczyzną, i to głupim. I człowiekiem.
Ranon zamrugał.
- Czarownica? To ma być czarownica? I to z Purpurowym Zmierzchem?
Tak - odparła Vae, nim Theran zdążył otworzyć usta. - To Kamień
należny mi z urodzenia. Kiedy być starsza, złożyć Ofiarę Ciemności i dostać inny Kamień. Ja pomagać Królowej szkolić jej mężczyzn. Szczególnie Therana. Już czas.
Vae obróciła się i pacnęła Ranona ogonem w twarz.
Theran? Theran! Ty przynieść Królową.
- Słyszysz, Theranie? - powiedział Ranon, cofając się, żeby znów nie dostać ogonem. - No już, aport!"


Anne Bishop po raz kolejny mnie zachwyciła. Po raz siódmy wciągnęła mnie w Świat Krwawych, ich tańca i subtelnych aluzji. Wciągnęła w wir wydarzeń i nie wypuściła, póki nie ujrzałam ostatniej strony. Kolejny tom, "Królowa Shaldoru" również opowiada u Cassie i jej walce o dobro ludzi. A później ostatni raz opowiem wam o Krwawych, a więc książce "Świt Zmierzchu".

"Przymierze Ciemności" to już 7 tom serii. Pierwsze pięć w największym stopniu tyczyło się rodziny SaDiablo. W tomie szóstym, w "Niewidzialnym Pierścieniu" dostaliśmy zupełnie nowych bohaterów, a jedynym znanym był Deamon Sadi, który przelotnie się pojawił wśród treści. A jak tutaj?

W "Przymierzu Ciemności" akcja toczy się po wydarzeniach tomu 5. Burza Czarownicy...