"Świat jest pełen żywych posągów, które chodzą tam i z powrotem, działają, jedzą, trawią, nigdy nie zdając sobie z niczego sprawy."

Niektórzy spluną i powiedzą, że to ostra pornografia. Niektórzy gwizdną z podziwu nad bogactwem wyobraźni autora. Niewątpliwie jest to jedna z najbardziej rozpoznawalnych książek tego autora. Opowieść o młodej dziewczynie, która w wielkim świecie zdobywa liczne doświadczenia z zakresu zarówno moralności liberalnej, jak i sztuk miłosnych, a wszystko to z komentarzem godnym starszej pani patrzącej z oburzeniem na krótkie spódniczki i kolczyki w pępku w lokalnym parku.
Trudno ten tekst brać dosłownie, zarówno w jego nabożnym oburzeniu, jak i podglądanych ekscesach. Dla Sade'a rzeczywistość miesza się nieraz z fantazjami w takim stopniu, że realizm magiczny autorów iberyjskich zda się przy tym kroniką sportową. To, co przewija się tutaj niezmiennie, to przekonanie, że nie ma ludzi całkowicie odpornych na pokusy ciała i świata. A ci, którzy protestują najmocniej, prawdopodobnie mają niejedno na sumieniu. Dosyć fatalistyczny i ponury to obraz kondycji ludzkiej, mimo prób znalezienia radości w bólu i oswojenia ciemnej strony duszy. Dlatego nie nazywałabym tego jedynie pornografią. To JEST filozofia.
Tylko - czy naprawdę nie ma wyboru? Wszak filozofia oznacza poszukiwanie mądrości i zadawanie pytań. Stwierdzenie, że wszyscy jesteśmy marionetkami miotanymi przez nasze instynkty, pozbawia nas de facto możliwości samodzielnego poszukiwania.
Czy naprawdę warto zamykać się w dumnej grzeszności?

"Świat jest pełen żywych posągów, które chodzą tam i z powrotem, działają, jedzą, trawią, nigdy nie zdając sobie z niczego sprawy."

Niektórzy spluną i powiedzą, że to ostra pornografia. Niektórzy gwizdną z podziwu nad bogactwem wyobraźni autora. Niewątpliwie jest to jedna z najbardziej rozpoznawalnych książek tego autora. Opowieść o młodej dziewczynie, która w wielkim...