Są takie książki, które chce się niemal pochłaniać w jednej chwili, by jak najszybciej poznać dalsze losy bohaterów. Jednocześnie spowalnia się maksymalnie ich czytanie, by jak najdłużej móc się nimi rozkoszować. Taki paradoks… Do takich książek należą właśnie Wszystkie marzenia świata, druga część Białej wilczycy, której nie dałam zbyt długo leżeć na półce. I całe szczęście, bo jest rewelacyjna:).

Druga Wojna Światowa ma się już ku końcowi. Berlin po ataku zachodnich aliantów i Rosji dogorywa wśród ruin. Ruszają procesy nazistów, a w całej Europie zaczyna się szerzyć komunizm. W takich okolicznościach miłość głównych bohaterów Białej wilczycy – Kseni i Maxa, wystawiona jest na niejedną próbę. We Wszystkich marzeniach świata dużą rolę zaczynają odgrywać postacie, które w poprzedniej części były jeszcze dziećmi: Natasza, Felix, Lilli i Axel. To dzieci wojny, które ukształtowała brutalna rzeczywistość. Każde z nich w dorosłych życiu odczuwa skutki wojennych drzazg, które głęboko wniknęły w ich serca.

Chyba po raz pierwszy brakuje mi słów, by opisać książkę, która zrobiła na mnie tak ogromne wrażenie… Wnikliwość, z jaką autorka przedstawia swoich bohaterów, dokładność z jaką analizuje ich zachowanie, sprawiają, że ma się wrażenie obcowania z żywymi postaciami. Wydarzenia historyczne nie są tylko tłem tej powieści. Historia staje się jednym z bohaterów. Paryż, Berlin i Petersburg stanowią nie tylko pewnego rodzaju rusztowanie, wokół którego osnute są wydarzenia. Stają się żywymi organizmami, które cierpią wraz ze swoimi mieszkańcami lub też przeżywają z nimi rzadkie chwile triumfu.

Wszystkie marzenia świata nie są zwykłym romansem rozgrywającym się na tle historycznym. To ekscytująca podróż w czasie, pełna emocjonalnych uniesień, bólu i cierpienia. Miłość nie jest tu banalnym, romantycznym uczuciem. To więź, która w nierozerwalny sposób łączy losy ludzkie, to siła, która daje wolę do walki, ale jest to też okrutna moc, która zsyła tęsknotę. Taka jest miłość w książkach Teresy Révay, taka miłość połączyła Ksenię Fiodorownę Ossolinę i Maxa von Passau…

Są takie książki, które chce się niemal pochłaniać w jednej chwili, by jak najszybciej poznać dalsze losy bohaterów. Jednocześnie spowalnia się maksymalnie ich czytanie, by jak najdłużej móc się nimi rozkoszować. Taki paradoks… Do takich książek należą właśnie Wszystkie marzenia świata, druga część Białej wilczycy, której nie dałam zbyt długo leżeć na półce. I całe...