Książka porusza ciekawy temat czyli mniejszości narodowej Niemieckiej w różnych krańcach wschodniej Europy. Spotkanie z Niemcami, którzy już nie potrafią mówić po niemiecku, którzy psioczą na własnych sąsiadów, wolą bratać się z innymi narodowościami niż Niemcami lub pragną wyjechać do mitycznych Niemiec. Lekko się czyta, choć pod warstwą prostego tekstu kryją się głębokie, zawiłe, trudne, bolesne ludzkie losy.

Książka porusza ciekawy temat czyli mniejszości narodowej Niemieckiej w różnych krańcach wschodniej Europy. Spotkanie z Niemcami, którzy już nie potrafią mówić po niemiecku, którzy psioczą na własnych sąsiadów, wolą bratać się z innymi narodowościami niż Niemcami lub pragną wyjechać do mitycznych Niemiec. Lekko się czyta, choć pod warstwą prostego tekstu kryją się głębokie,...

Po przeczytaniu tej książki utwierdzam się w przekonaniu, że Europa Środkowa stanowi szczególny i przedziwny tygiel kulturowy, gdzie mieszają się języki, obyczaje, gdzie krzyżują ludzkie losy. Niby rzecz dotyczy mniejszości niemieckiej na Litwie, Słowacji czy Ukrainie, ale równie dobrze mogłaby dotycyć innych nacji.
Autor podejmuje niełatwe tematy: czy wcześniej mówiło się o „Wolfskinder” – dzieciach, które zapłaciły wysoką cenę za fakt urodzenia się w niewłaściwym czasie i miejscu ? Czy uświadamialiśmy sobie jak wyglądało życie kolonistów niemieckich na Spiszu. Albo co pozostało z dawnych osadników na bezkresnych polach Ukrainy ?
Chyba najciekawiej prezentuje się rozdział poświęcony Słowacji, może najlepiej oddaje specyfikę tego regionu. Najmniej dopracowany – ostatni, dotyczący kolonistów na ziemiach ukraińskich, sprawia wrażenia pisanego w dużym pośpiechu. Zajmujący, niebanalny reportaż.

Po przeczytaniu tej książki utwierdzam się w przekonaniu, że Europa Środkowa stanowi szczególny i przedziwny tygiel kulturowy, gdzie mieszają się języki, obyczaje, gdzie krzyżują ludzkie losy. Niby rzecz dotyczy mniejszości niemieckiej na Litwie, Słowacji czy Ukrainie, ale równie dobrze mogłaby dotycyć innych nacji.
Autor podejmuje niełatwe tematy: czy wcześniej mówiło się...

Kolejny raz razem z wydawnictwem Czarne wyruszyłam w podróż, tym razem w poszukiwaniu mniejszości niemieckiej, najpierw na Litwie, później na Słowacji i Ukrainie. Bardzo pouczająca lektura, ile nowych informacji, historii ludzi. Byłam kilkakrotnie na Ukrainie i nawet nie wiedziałam, że tyle tam miasteczek wybudowali Niemcy, do tego wielokulturowa Odessa...
Polecam każdemu kogo ciekawi otaczający świat..

Kolejny raz razem z wydawnictwem Czarne wyruszyłam w podróż, tym razem w poszukiwaniu mniejszości niemieckiej, najpierw na Litwie, później na Słowacji i Ukrainie. Bardzo pouczająca lektura, ile nowych informacji, historii ludzi. Byłam kilkakrotnie na Ukrainie i nawet nie wiedziałam, że tyle tam miasteczek wybudowali Niemcy, do tego wielokulturowa Odessa...
Polecam każdemu...

"Niemcy na peryferiach Europy" to reportaż podróżniczy, którego autor dociera nie tylko do miejsc zamieszkiwanych przez niemieckie mniejszości, ale także spotyka się z ostatnimi świadkami wielkiej historii - tymi, którzy są ofiarami drugiej wojny światowej i późniejszych czasów.

Za najciekawszy uważam pierwszy z reportaży, w którym Karl-Marcus Gauss opisuje dramatyczne losy tzw. Wolfskinder, czyli wilczych dzieci z Prus Wschodnich, sierot, które po stracie najbliższych błąkały się samotnie lub w grupach, szukając schronienia, jedzenia i opieki. Niektóre trafiły do miejscowych sierocińców lub do sowieckiej strefy okupacyjnej w Niemczech, inne zostały przygarnięte przez litewskie rodziny, często nie z dobrego serca, lecz z wyrachowania, gdyż w wiejskich gospodarstwach zazwyczaj brakowało rąk do pracy.
Część wilczych dzieci zapominała o niemieckiej rodzinie, języku i pochodzeniu, stając się z czasem Litwinami. Zwykle byli to najmłodsi, którzy mieli zaledwie kilka lat. Starsi nastolatkowie zachowywali w pamięci wspomnienia i czasem podejmowali w dorosłym życiu próby odnalezienia krewnych, lecz takie przypadki należały do rzadkości. Nie wszystkim też udało się dotrzeć do niemieckich rodzin, a jeśli nawet to się stało, nie zawsze spotykali się z przyjaznym nastawieniem.
Autorowi udało się dotrzeć do wciąż żyjących wilczych dzieci i przeprowadzić z nimi rozmowy - bardzo poruszające, pełne bolesnych wspomnień, robiących na czytelniku ogromne wrażenie.

Pozostałe dwa reportaże, w których autor przede wszystkim podróżuje po Spiszu i krainach położonych nad Morzem Czarnym, także odsłaniają prawdę o przeszłości niemieckich mniejszości. Niektóre opowieści wydają się tak nieprawdopodobne, że aż trudno uwierzyć, iż życie potrafi pisać takie scenariusze. Przykładem mogą być dzieje niemieckich rodzin, które osiedliły się w Rosji za czasów carycy Katarzyny. Szczególnie okrutnie obeszła się z nimi historia XX wieku, zwłaszcza podczas drugiej wojny światowej i tuż po niej.

Mocną stroną książki Gaussa jest autentyzm i pokazywanie świata przez pryzmat zwykłych ludzi, często ciężko doświadczonych przez los i przez wichry wojny. Jednym udało się przetrwać i zachować pamięć o pochodzeniu, przeszłości i tradycji, a nawet ułożyć sobie życie, inni zrezygnowali z tego, pod koniec życia wciąż są zrezygnowani i czekają już tylko na śmierć.

Czyta się te reportaże z ogromnym zainteresowaniem, tym bardziej, że temat nie jest powszechnie znany.
Zaletą książki jest też styl, w którym pisarz świetnie łączy historyczną wiedzę, reporterską relację z podróży, wspomnienia bohaterów i nutę refleksji.
Dla mnie to literatura faktu na bardzo wysokim poziomie.

"Niemcy na peryferiach Europy" to reportaż podróżniczy, którego autor dociera nie tylko do miejsc zamieszkiwanych przez niemieckie mniejszości, ale także spotyka się z ostatnimi świadkami wielkiej historii - tymi, którzy są ofiarami drugiej wojny światowej i późniejszych czasów.

Za najciekawszy uważam pierwszy z reportaży, w którym Karl-Marcus Gauss opisuje dramatyczne...

Część o Niemcach litewskich zdecydowania najlepsza, poza tym ciekawe opisy Odessy. Niestety reportaże wiele tracą przez niedopracowany przekład, zwłaszcza na kilkunastu początkowych stronach części trzeciej, o Niemcach czarnomorskich.

Część o Niemcach litewskich zdecydowania najlepsza, poza tym ciekawe opisy Odessy. Niestety reportaże wiele tracą przez niedopracowany przekład, zwłaszcza na kilkunastu początkowych stronach części trzeciej, o Niemcach czarnomorskich.

Świetna książka. Pokazuje mimochodem, ale dobitnie, stosunek Niemców do nas - wiedzą, że istniejemy, ale nas nie widzą. Jesteśmy szeroką przeźroczystą ścianą oddzielającą ich od wschodu, od Rosjan i ludów rosjanopodobnych. Ot co.

Świetna książka. Pokazuje mimochodem, ale dobitnie, stosunek Niemców do nas - wiedzą, że istniejemy, ale nas nie widzą. Jesteśmy szeroką przeźroczystą ścianą oddzielającą ich od wschodu, od Rosjan i ludów rosjanopodobnych. Ot co.

Wspaniałe opowieści o Niemcach w dziwnych zakątkach świata. Jest to cudowna odskocznia od opowieści o Kresach i Polakach, którzy skolonizowali Dolny Śląsk.

Wspaniałe opowieści o Niemcach w dziwnych zakątkach świata. Jest to cudowna odskocznia od opowieści o Kresach i Polakach, którzy skolonizowali Dolny Śląsk.

Magiczna podróż śladami Niemców zasiedlających różne zakątki Europy Wschodniej i Południowej. Gdzież ich nie było? Urokliwe.

Magiczna podróż śladami Niemców zasiedlających różne zakątki Europy Wschodniej i Południowej. Gdzież ich nie było? Urokliwe.