Książka w sumie nie wiadomo o czym. Na pewno nie o tym co sugeruje tytuł.
3 kwestie - 1) bardzo oceniające spojrzenie i opisy autora - taki reportaż pół na pół. 2) absolutnie jednostronne opisy w sumie poparte np. jednokrotnym wyjazdem w dany region czy miasto. 3) czytający nie dowie się z samego tekstu w jakim kraju dane miasto się znajduje. Trzeba wyszukać osobno.

Książka w sumie nie wiadomo o czym. Na pewno nie o tym co sugeruje tytuł.
3 kwestie - 1) bardzo oceniające spojrzenie i opisy autora - taki reportaż pół na pół. 2) absolutnie jednostronne opisy w sumie poparte np. jednokrotnym wyjazdem w dany region czy miasto. 3) czytający nie dowie się z samego tekstu w jakim kraju dane miasto się znajduje. Trzeba wyszukać osobno.

W gąszczu metropolii to książka o podróżowaniu. Autor opisuje swoje prawdziwe i wyimaginowane podróże po Europie. Opisy poszczególnych podróży charakteryzują się wąskim horyzontem obserwacji, za to ponadprzeciętną dociekliwością w poznaniu szczegółów. Dotyczy to zarówno samych miejsc jak i osób, których historie łączą się z wybranymi przez autora destynacjami. Staranność poznawcza granicząca z wyskrobywaniem łyżeczką z dnia wiedzy :) Autor oddaje hołd twórcom literatury, których życie odcisnęło piętno w opisywanych miejscach. Ale też autor wnikliwie przygląda się współczesnym napotkanym w tych miejscach. To wszystko jest fantastyczną lekcją świadomego podróżowania pozwalającego mieć szaloną frajdę osobistego doświadczania różnych miejsc.

Łyżkę, a raczej chochlę dziegciu to tej beczki wina dodaje kwiecisty styl Markusa Gaussa. Rozbudowane, wielokrotnie złożone zdania były dla mnie niestety uciążliwością w pełnym cieszeniu się tą lekturą.

W gąszczu metropolii to książka o podróżowaniu. Autor opisuje swoje prawdziwe i wyimaginowane podróże po Europie. Opisy poszczególnych podróży charakteryzują się wąskim horyzontem obserwacji, za to ponadprzeciętną dociekliwością w poznaniu szczegółów. Dotyczy to zarówno samych miejsc jak i osób, których historie łączą się z wybranymi przez autora destynacjami. Staranność...

Dość ciekawe podróże po miejscach, które wielokrotnie odwiedziłem. Jednak opowieści autora są mocno jednowątkowe - zamiast opisać miasto i jego atmosferę widzimy opowieść o jednym jego bohaterze.

Dość ciekawe podróże po miejscach, które wielokrotnie odwiedziłem. Jednak opowieści autora są mocno jednowątkowe - zamiast opisać miasto i jego atmosferę widzimy opowieść o jednym jego bohaterze.

Po Gaussa sięgnęłam przypadkiem. Po pierwsze, Wydawnictwo Czarne wciąż działa na mnie jak magnes. Po drugie, wszystko, co ma w tytule czy opisie miejskie konotacje od razu sprawia, że zacieram ręce. Autor jednak potężnie ze mnie zakpił.

Gauss nie zaprasza do metropolii, ale na peryferia. Wyciąga na światło dzienne bohaterów nie zawsze nawet drugiego planu, a przeważnie takich których nazwiska przeciętnemu czytelnikowi z Polski nic nie mówią. I byłby to niezaprzeczalny walor, gdyby nie fakt, że Gauss pokazuje nam ich wycinkowo. Googlowanie każdej postaci, żeby nadążyć za tokiem myślenia autora jest lekko irytujące.

A jest za czym! Rozłożę bezradnie ręce i przyznam się: nie wiem, o czym jest ta książka. Wielokrotnie złożone zdania sprawiły, że gdy kończyłam czytać jedno, zapominałam czego właściwie dotyczy. Walczyłam dzielnie z eseistyczną, erudycyjną manierą Gaussa, ale łapałam się na tym, że patrzę na linijki tekstu, myśląc zupełnie o czym innym. Jeśli ktoś lubi wznosić się na taki "metapoziom", droga wolna. Obawiam się jednak, że - koniec końców - wydawniczy opis książki jest znacznie ciekawszy niż zawartość.

Po Gaussa sięgnęłam przypadkiem. Po pierwsze, Wydawnictwo Czarne wciąż działa na mnie jak magnes. Po drugie, wszystko, co ma w tytule czy opisie miejskie konotacje od razu sprawia, że zacieram ręce. Autor jednak potężnie ze mnie zakpił.

Gauss nie zaprasza do metropolii, ale na peryferia. Wyciąga na światło dzienne bohaterów nie zawsze nawet drugiego planu, a przeważnie...

Z każdą kolejną pozycją tego pana, mam wrażenie, że czytam tę samą książkę, ale ja taką literaturę lubię. Przyzwoity czasozapychacz

Z każdą kolejną pozycją tego pana, mam wrażenie, że czytam tę samą książkę, ale ja taką literaturę lubię. Przyzwoity czasozapychacz

W stylu Gaussa (albo tłumaczki; nie znam oryginału) jest coś, co mnie irytuje, czyli połączenie zachwytu nad pierdołami a la uduchowiony Bruce Chatwin z poetyckim uniesieniem nad wiek rozwiniętego licealisty. Poza tym szafowanie nazwiskami i miejscami, które czytelnikowi najczęściej nic albo niewiele mówią - oczywiście autor zakłada, że czytelnik doskonale wie, jaki bagaż emocjonalno-społeczno-polityczno-historyczny niosą wspomniane nazwiska i miejsca, przez co lektura zamienia się w wymuszone podziwianie rzekomej erudycji Gaussa. Drażniąca jest to książka.

W stylu Gaussa (albo tłumaczki; nie znam oryginału) jest coś, co mnie irytuje, czyli połączenie zachwytu nad pierdołami a la uduchowiony Bruce Chatwin z poetyckim uniesieniem nad wiek rozwiniętego licealisty. Poza tym szafowanie nazwiskami i miejscami, które czytelnikowi najczęściej nic albo niewiele mówią - oczywiście autor zakłada, że czytelnik doskonale wie, jaki bagaż...