Redaktorzy niemieckiego „Die Zeit” i polskiej „Rzeczpospolitej”, których wypowiedzi zawiera tekst z okładki tej książki, znakomicie opisali odczucia, jakich doznałem przy lekturze „Znikającej Europy”: wszechobecnej melancholii i marzeniu o tym, aby nasz kontynent nie zamienił się ze zbioru różnorodnych miejsc w jednorodną i znormowaną przestrzeń życiową, aby nie utracił całej swej "kolorowości", która powoduje, że Europa jest taka a nie inna, towarzyszy równocześnie odczucie groteski. Bo tutaj opisane miejsca są jak rzepy – trzymają się kurczowo życia, choć dobiega ono nieubłaganie końca.

„Coś się kończy, coś się zaczyna”, pisał Andrzej Sapkowski. Nie inaczej jest w „Znikającej Europie”. Jednak czasami strasznie żal tych miejsc i rzeczy, które odejść muszą...

Redaktorzy niemieckiego „Die Zeit” i polskiej „Rzeczpospolitej”, których wypowiedzi zawiera tekst z okładki tej książki, znakomicie opisali odczucia, jakich doznałem przy lekturze „Znikającej Europy”: wszechobecnej melancholii i marzeniu o tym, aby nasz kontynent nie zamienił się ze zbioru różnorodnych miejsc w jednorodną i znormowaną przestrzeń życiową, aby nie utracił...

Zbiór esejów pisarzy z różnych części Starego Kontynentu. Opisują miejsca, w któych kiedyś wiele się działo, miejsca, gdzie wydarzały się wielkie rzeczy, przyjeżdżali ważni ludzie, a teraz... teraz te miejsca powoli znikają, rozwiewa je wiatr historii. Niektóre z nich są piękne, inne wręcz brzydkie, niektóre przyjazne, inne odstręczające, ale wszystkie je łączy ważna historia i to, że znikają.

Zdecydowanie polecam do poczytania i do podumania.

Zbiór esejów pisarzy z różnych części Starego Kontynentu. Opisują miejsca, w któych kiedyś wiele się działo, miejsca, gdzie wydarzały się wielkie rzeczy, przyjeżdżali ważni ludzie, a teraz... teraz te miejsca powoli znikają, rozwiewa je wiatr historii. Niektóre z nich są piękne, inne wręcz brzydkie, niektóre przyjazne, inne odstręczające, ale wszystkie je łączy ważna...

Książka - jak już napisano - to zbiór opowiadań autorów z różnych krajów o znikających miejscach Europy. Znikających w znaczeniu - zapomnianych, opuszczonych, zniszczonych. Część tekstów bardzo ciekawa, części nie da się czytać. Co ciekawe dla mnie znacznie bardziej interesujące okazały się historie z byłych krajów demokracji ludowej niż te z Zachodu. Może bliżej mi do brudnych cygańskich dzieci niż do też brudnych hipisów-narkomanów? I czy to nie zaskakujące, że najlepszy wydaje się tekst o Albanii?

Książka - jak już napisano - to zbiór opowiadań autorów z różnych krajów o znikających miejscach Europy. Znikających w znaczeniu - zapomnianych, opuszczonych, zniszczonych. Część tekstów bardzo ciekawa, części nie da się czytać. Co ciekawe dla mnie znacznie bardziej interesujące okazały się historie z byłych krajów demokracji ludowej niż te z Zachodu. Może bliżej mi do...

Zbiór można przeczytać ale reportaże nierówne. Część bardzo dobrych i część nie wnoszących zupełnie nic. Kilka opisów miejsc takich, że od razu chce się jechać i zobaczyć, inne to tylko emocjonalne dywagacje autorów niekoniecznie atrakcyjne dla czytelnika. Gdyby książka zawierała o pólowę mniej reportaży a były bardziej dobrane moja ocena byłaby lepsza.

Zbiór można przeczytać ale reportaże nierówne. Część bardzo dobrych i część nie wnoszących zupełnie nic. Kilka opisów miejsc takich, że od razu chce się jechać i zobaczyć, inne to tylko emocjonalne dywagacje autorów niekoniecznie atrakcyjne dla czytelnika. Gdyby książka zawierała o pólowę mniej reportaży a były bardziej dobrane moja ocena byłaby lepsza.

Dałem wysoką ocenę, choć w tym zestawieniu są reportaże, eseje godne co najwyżej 5/10, ale są też i takie, które dla mnie są mistrzowskie, klasyką gatunku.

Co ciekawe książka ta może być również ciekawą lekturą dla architektów, urbanistów (o tym akurat coś wiem),więc warto polecać ją nie tylko fascynatom reportażu.

Ze swojej strony polecam następujące utwory z tej książki:
"Epoka wierzbołowska" - M. Ivaskeviciusa,
"Maria Bolesna" - L. Jorge,
"Gustavo Pulitze Finali" - T. Gromacy
"Blok" - F. Lubonji,
oraz "Fado" Andrzej Stasiuka.

CZytajcie, kupujcie, mimo wszystko warto!

Dałem wysoką ocenę, choć w tym zestawieniu są reportaże, eseje godne co najwyżej 5/10, ale są też i takie, które dla mnie są mistrzowskie, klasyką gatunku.

Co ciekawe książka ta może być również ciekawą lekturą dla architektów, urbanistów (o tym akurat coś wiem),więc warto polecać ją nie tylko fascynatom reportażu.

Ze swojej strony polecam następujące utwory z tej...

Intrygujący projekt, aż sama mam ochotę złapać stopa i zawitać w te zapomniane zakątki Europy. Choć tekst tekstowi nierówny to i tak tworzą one ciekawą mozaikę . Poza tym każdy z fanów reportażu znajdzie coś dla siebie, bo nie tylko Stasiuk ale i Andruchowycz czy Cartarescu dzielą się swoimi perełkami na mapie starego kontynentu.

Intrygujący projekt, aż sama mam ochotę złapać stopa i zawitać w te zapomniane zakątki Europy. Choć tekst tekstowi nierówny to i tak tworzą one ciekawą mozaikę . Poza tym każdy z fanów reportażu znajdzie coś dla siebie, bo nie tylko Stasiuk ale i Andruchowycz czy Cartarescu dzielą się swoimi perełkami na mapie starego kontynentu.

Bardzo interesująca, aczkolwiek nierówna. Niektóre eseje czyta się jednym tchem, inne niekoniecznie.

Bardzo interesująca, aczkolwiek nierówna. Niektóre eseje czyta się jednym tchem, inne niekoniecznie.