Lektura powieści Llosy to dla mnie zawsze niezapomniane przeżycie. Tak było i tym razem. Powieść jest fenomenalna,chociaż czyta się ją nielekko. Llosa stosuje taką narrację,że trzeba skupić się i uważać,by nie pogubić się i nie stracić nic z przyjemności czytania.Ta książka to opowieść o życiu dwóch fascynujących,bezkompromisowo realizujących swoje życiowe pasje,postaciach:znanym malarzu Paulu Gauguinie i jego babce Florze Tristan -pacyfistce i socjalistce.Mnie bardziej zafascynował wątek Flory Tristan,bo w ogóle nic nie wiedziałam o tej postaci.O malarzu Paulu Gauguinie i jego życiu co nieco czytałam i wiedziałam.Co ciekawe,kiedy czytałam tą książkę akurat było głośno w mediach o zakupie namalowanego przez niego obrazu,za zawrotną kwotę 300 mln dolarów.Obraz nabył,oczywiście,jakiś katarski szejk.A cena była podobno najwyższą,jaką w historii zapłacono za obraz.Nie znam się na malarstwie i może dlatego jego obrazy-poza kilkoma-nie specjalnie mi się podobają.Zupełnie nic natomiast,jak już napisałam,nie wiedziałam o Florze Tristan.Kompletnie nie wiem dlaczego,bo w Wikipedii przeczytałam,że była bardzo znaną w swoich czasach rewolucjonistką.Ze zdjęć tam zamieszczonych wyłania się obraz niezwykle pięknej kobiety.Nie dziwi więc,że miała ogromne powodzenie u mężczyzn i mogła ułożyć sobie wygodne życie u boku bogatego męża.Ona jednak zrezygnowała z życia osobistego i całkowicie poświęciła się działalności na rzecz sprawiedliwości społecznej i walce o prawa kobiet.Niesamowita kobieta i jej niesamowity wnuk,porywająco sportretowani przez swojego współczesnego rodaka-Llosę.

Lektura powieści Llosy to dla mnie zawsze niezapomniane przeżycie. Tak było i tym razem. Powieść jest fenomenalna,chociaż czyta się ją nielekko. Llosa stosuje taką narrację,że trzeba skupić się i uważać,by nie pogubić się i nie stracić nic z przyjemności czytania.Ta książka to opowieść o życiu dwóch fascynujących,bezkompromisowo realizujących swoje życiowe...