Czytałam tę książkę dawno temu. To było w czasach przed Lubimy Czytać, kiedy to nie miałam żadnych powieści, które chcę przeczytać, kiedy nie sugerowałam się ocenami i opiniami - po prostu szłam do biblioteki (wtedy jeszcze uniwersyteckiej) i po prostu wyciągałam z półek to, co mnie zaintrygowało.
W tym wypadku pamiętam jedną kwestię z całej historii (bardzo charakterystyczną),jak owa dziewczyna opalała się w takim stroju, żeby mieć z całego ciała opalone tylko pośladki - miało to wyglądać jak kostium, kiedy była całkiem naga! 😮
Nie wiem jak to o mnie świadczy, że tylko to zapamiętałam😂, poza tym serio, totalnie nic - dlatego nie daję oceny, nie byłaby ona sprawiedliwa.

Czytałam tę książkę dawno temu. To było w czasach przed Lubimy Czytać, kiedy to nie miałam żadnych powieści, które chcę przeczytać, kiedy nie sugerowałam się ocenami i opiniami - po prostu szłam do biblioteki (wtedy jeszcze uniwersyteckiej) i po prostu wyciągałam z półek to, co mnie zaintrygowało.
W tym wypadku pamiętam jedną kwestię z całej historii (bardzo...

Gdyby wyciąć z tej książki wszystkie te wulgarne, niepotrzebnie erotyzujące sceny, otrzymalibyśmy ciekawe studium pisania biografii. Ta część utworu jest naprawdę interesująca, szczególnie problem fałszowania wspomnień, pisania przeszłości na nowo i zacierania się granicy między tym jak było, a tym jak chcielibyśmy, żeby było. Niestety ta erotyka za 3 grosze, bezwstydna siostrzenica i wszechobecne narkotyki wprowadzają jakiś niesmak...

Gdyby wyciąć z tej książki wszystkie te wulgarne, niepotrzebnie erotyzujące sceny, otrzymalibyśmy ciekawe studium pisania biografii. Ta część utworu jest naprawdę interesująca, szczególnie problem fałszowania wspomnień, pisania przeszłości na nowo i zacierania się granicy między tym jak było, a tym jak chcielibyśmy, żeby było. Niestety ta erotyka za 3 grosze, bezwstydna...

Dziwna to książka - taka, która z jednej strony fragmentami zachwyca, z drugiej irytuje. Irytuje zwłaszcza sztucznością kreacji i stylizacji Mariany - tytułowa dziewczyna momentami jest zbyt inteligentna i wysublimowana jak na swój wiek, z drugiej zaś ma się wrażenie, że jest przesadnie wulgarna, przeerotyzowana. Powieść zachwyca językiem, choć czasem za gęsto od językowych błyskotek w dialogach. Zacieranie się w biografii Luysa faktów i fikcji jest jednocześnie walorem tej książki (jako pomysł) jak i jej mankamentem (bo nietrudno się w tym wszystkim pogubić). Można przeczytać.

Dziwna to książka - taka, która z jednej strony fragmentami zachwyca, z drugiej irytuje. Irytuje zwłaszcza sztucznością kreacji i stylizacji Mariany - tytułowa dziewczyna momentami jest zbyt inteligentna i wysublimowana jak na swój wiek, z drugiej zaś ma się wrażenie, że jest przesadnie wulgarna, przeerotyzowana. Powieść zachwyca językiem, choć czasem za gęsto od językowych...

Uwielbiam czuć niedosyt po przeczytaniu książki, to uczucie, jak w zaledwie pięć minut po zakończeniu czytania, brakuje mi bohaterów i myślę, że nie jestem w stanie żyć bez ich dalszych losów. Chciałabym, aby takie uczucie towarzyszyło mi po każdej przeczytanej książce, bo jest w nim coś magicznego, co powoduje, że czytanie staje się pasją, relaksem, ukojeniem…

Oczekiwałam tego również po „Dziewczynie w złotych majtkach”, a gdy dotarłam do ostatniej strony… ucieszyłam się, że mam to już za sobą. Nie takiej lektury się spodziewałam. Na tylnej okładce widnieje jej jednozdaniowy opis: „Erotyczna opowieść o rodzinnej tajemnicy”. Jak bardzo zmyliła mnie ta krótka recenzja! Owszem, książka opowiada o tajemnicy rodzinnej, której rozwikłanie jest szokiem dla głównego bohatera, a dla czytelnika mniej lub bardziej przewidywalną historią. Lecz cóż w tej pozycji świadczy o jej erotyczności? Dla mnie momenty, w których los lub wykreowana przez Marianę sytuacja, zbliża do siebie bohaterów, były jakieś sztuczne, nierzeczywiste, często na siłę, a w ostatnim zbliżeniu – wręcz lekko obrzydliwe.

Autor dzieli się z nami zarówno obecnymi losami bohaterów, jak również fragmentami autobiografii pisanej przez głównego bohatera, a która w czytaniu jest mozolna i pozbawiona literackiej iskierki.

Zdaję sobie sprawę i widzę, że opinie na temat tej pozycji są podzielone. Są osoby, które poczuły głębię i dla których „Dziewczyna w złotych majtkach” okazała się niebanalną powieścią, wymagającą niesamowitego skupienia, w której emocje kwitną pomiędzy bohaterami w sposób tajemniczy, subtelny, choć pozbawiony nieco dobrego smaku. Wierzę, że taka interpretacja też jest możliwa i żałuję, że jej nie widzę. Dla mnie była to opowieść, w której po przeczytaniu kilku zdań wyłączałam się myślami, nie mogąc odnaleźć drogi do tych niebanalnych uczuć, o jakich piszą niektórzy czytelnicy.

Ktoś też napisał, że książka napisana jest lekkim językiem, pozbawionym metafor. I tu me zdanie jest odmienne. Przenośnie, symboliczne zwroty i zdania z ukrytym znaczeniem, pojawiały się często, co akurat mnie urzekło i zaplusowało w ocenie całej powieści. Podobała mi się też sceneria, miejsce, na jakie zdecydował się autor, bardzo przypadło mi do gustu.

Krótko podsumowując książka jest dość trudna w odbiorze, specyficzna, w której musimy doszukiwać się głębi i erotycznego sensu, który stanowi ważną część opowiadania. Mnie do siebie ta pozycja nie przekonała, ale zachęcam, by wyrazić własną opinię.

Uwielbiam czuć niedosyt po przeczytaniu książki, to uczucie, jak w zaledwie pięć minut po zakończeniu czytania, brakuje mi bohaterów i myślę, że nie jestem w stanie żyć bez ich dalszych losów. Chciałabym, aby takie uczucie towarzyszyło mi po każdej przeczytanej książce, bo jest w nim coś magicznego, co powoduje, że czytanie staje się pasją, relaksem,...

Książkę znalazłam na półce w pokoju mojej mamy. Ciekawość wzięła górę i postanowiłam ją przeczytać. Szczerze mówiąc ledwo dotarłam do ostatniej strony książki. Była dla mnie męcząca. Cała książka opiera się na tym jak to Luys piszę swoją książkę autobiograficzną. Przyjeżdża do niego jego siostrzenica Marianna, która pod sam koniec okaże się być kimś kompletnie innym (powiązania rodzinne się zmienią, ponieważ jej matka uświadomi Luys'a kim ona dla niego naprawdę jest).
Nie mogłam znieść rozdziałów, które pochodziły z rzekomej "książki" Luys'a. Były to najgorsze momenty do przecierpienia. Same spotkania Luys'a w nocy z Marianną, by nagrywać i redagować tekst do książki lekko mnie dobijał. Dziewczyna była z pozoru ułożona, ale autor jak na siłę próbował zrobić z niej kobietę lekkich obyczajów. Jej zachowanie, które było wulgarne, jak dla mnie jest wykreowane na siłę. Wątki, kiedy Marianna chciała umilić swojemu wujkowi czas był dla mnie niedorzeczny. Autor ciągnął to chyba przez dobre kilka rozdziałów.
Jak dla mnie albo autor minął się z zamierzonym celem, albo ktoś przyporządkował książkę do nieodpowiedniej kategorii. Czemu? Jakby nie patrzeć poza tym, że Marianna momentami jest wulgarna (co nie pasuje do jej początkowego opisu oraz zachowania w późniejszych momentach),chodzi prawie naga oraz w ostatnim rozdziale jest krótka wzmianka, że coś między nimi zaszło. Nic więcej.
Nie oczekiwałam nic po tej książce, ale muszę przyznać, że więcej po nią bym nie sięgnęła.

Książkę znalazłam na półce w pokoju mojej mamy. Ciekawość wzięła górę i postanowiłam ją przeczytać. Szczerze mówiąc ledwo dotarłam do ostatniej strony książki. Była dla mnie męcząca. Cała książka opiera się na tym jak to Luys piszę swoją książkę autobiograficzną. Przyjeżdża do niego jego siostrzenica Marianna, która pod sam koniec okaże się być kimś kompletnie innym...

Nie mówiąc nic o okładce (już bardziej przekonuje mnie jabłko na czarnym tle),po samym tytule możemy spodziewać się egzotycznego romansu. On – podstarzały pisarz, wdowiec i były falangista. Ona – młoda dziewczyna, biorąca z życia garściami i nie grzesząca przyzwoitością. Erotyk niskich lotów? Otóż nie. Relacja między dwojgiem ludzi to pretekst Juan'a Marse do poruszenia tematu literackiej fikcji i wyborów przed jakimi stają autorzy oraz wspomnienia z czasów, kiedy Hiszpanią rządziła frankistowska partia. Książka na język polski przetłumaczona została dopiero po 32 latach od chwili wydania. Moim zdaniem zdecydowanie za późno, ale przecież lepiej inwestować w książki o dziewczynie zakochującej się w indyjskim księciu, który został zaczarowany w tygrysa bengalskiego. Sączę jad – coniedzielne literaturowe refleksje.

Luys Forest po śmierci żony postanawia zaszyć się w nadmorskiej miejscowości Calafell, w przytulnym domu, jest to idealne miejsce do podsumowania dorobku życia w formie autobiografii.

Dziewczyna w złotych majkach nie jest książka, którą czyta się dla przyjemności. Jest to pozycja trudna w odbiorze, jeżeli chcemy zastanowić się nad czymś więcej niż niemoralnym związkiem. Główny bohater bardzo często odwołuje się do historycznych wydarzeń związanych z frankistowskim reżimem. Fryderyk Nietzsche twierdził, że nie istnieją fakty, jedynie interpretacje. Marse przez całą książkę nawiązuję do tej tezy. Główny bohater interpretuję swoją przeszłość w sposób takich jaki mu odpowiada, zwycięża licentia poetica.

*fragmenty recenzji pochodzą z bloga:
http://magazyn-opinii.blogspot.com/2014/12/dziewczyna-w-zotych-majtkach-juan-marse.html

Nie mówiąc nic o okładce (już bardziej przekonuje mnie jabłko na czarnym tle),po samym tytule możemy spodziewać się egzotycznego romansu. On – podstarzały pisarz, wdowiec i były falangista. Ona – młoda dziewczyna, biorąca z życia garściami i nie grzesząca przyzwoitością. Erotyk niskich lotów? Otóż nie. Relacja między dwojgiem ludzi to pretekst Juan'a Marse do poruszenia...

Historia skreślona ręką starego satyra. Ani to powieść erotyczna, ani historyczna. Nic niewnosząca lektura. Nie polecam.

Historia skreślona ręką starego satyra. Ani to powieść erotyczna, ani historyczna. Nic niewnosząca lektura. Nie polecam.

Dwa światy. Pierwszy to młodość wuja emeryta, jego wspomnień przygotowanych do powstającej biografii, trochę podkoloryzowanych literacką fikcją i zacierającą się pamięcią. Drugi to świat młodej Marianny, dziewczyny pomagającej wujowi spisać wspomnienia. Oba wątki ciekawie podszyte erotycznym napięciem. Powieść niewątpliwie skłania do myślenia. Dobrze napisana i choć specyficzna zachęcam do przeczytania

Dwa światy. Pierwszy to młodość wuja emeryta, jego wspomnień przygotowanych do powstającej biografii, trochę podkoloryzowanych literacką fikcją i zacierającą się pamięcią. Drugi to świat młodej Marianny, dziewczyny pomagającej wujowi spisać wspomnienia. Oba wątki ciekawie podszyte erotycznym napięciem. Powieść niewątpliwie skłania do myślenia. Dobrze napisana i choć...

Nie podobała mi się. Dziwna, czasami wręcz nie smaczna. Nie polecam

Nie podobała mi się. Dziwna, czasami wręcz nie smaczna. Nie polecam

Ciekawa, nietypowa ale tez niełatwa książka. Piękny melanz rzeczywistości z fikcja.

Ciekawa, nietypowa ale tez niełatwa książka. Piękny melanz rzeczywistości z fikcja.