Przepraszam, czy jesteś czarownicą?

Samotny, bezdomny czarny kot, który szuka swego miejsca na ziemi. Ciepła i przytulna biblioteka, a w niej najprawdziwsza „Encyklopedia czarownic" zawierająca klucz, podpowiedź, inspirację. (...) To prosta narracyjnie opowieść z odrobiną magii. Albo szczęśliwego zbiegu okoliczności, zwykłego przypadku. A może zakończenie to rezultat konsekwentnych poszukiwań? Bo wszystko zaczyna się układać, mimo trudnych początków, gdy kot Herbert rusza w świat, by odnaleźć swoją czarownicę. Przecież nie bez powodu jest akurat czarnym kotem.
Historia wykorzystuje między innymi nieskomplikowany schemat fabularny oparty na powtarzaniu jednej scenki w różnych wariantach (i oczywiście powtarzanemu pytaniu „Przepraszam, czy jesteś czarownicą?”) charakterystyczny dla książek dla najmłodszych, choć tu dużo bardziej rozbudowany. Z tego też względu pozycja ta świetnie nadaje się nawet dla dzieci 2-, 3-letnich.
Ciepła, momentami pełna humoru opowieść dotyka takich problemów jak potrzeba bliskości, samotność, a nawet stereotypy - te negatywne (nikt nie lubi czarnego kota) i te neutralne (czy wystarczy nosić skarpetki w paski, by być czarownicą), przy czym  przedstawia je w sposób bardzo czytelny nawet dla początkujących przedszkolaków. Starsze mogą jednak czuć pewien niedosyt, gdyż aż się prosi, by historia toczyła się dalej.
Ten drobny brak rekompensują bajeczne ilustracje Pawła Pawlaka (...)
Tym, co oprócz ilustracji ujmuje mnie w tej pozycji najbardziej, jest sposób przedstawienia biblioteki. To miejsce magiczne, pełne nie tylko książek, wiedzy, ale i ciepła, to przestrzeń, w której wszystko jest możliwe.
Cała recenzja
https://mamobaba.blogspot.com/2017/08/herbert-i-skarpetki-w-paski-przepraszam.html