Jedna z najdziwniejszych książek, jakie ostatnio czytałem. W pewnym sensie duże zaskoczenie, bo nie miałem dotychczas pojęcia, że teoria Nadistot Wiśniewskiego-Snerga miała jednak swoich fanów. A jeśli takim zwolennikiem był jeden z pionierów polskiej powojennej SF, to sprawa robi się jeszcze ciekawsza.

„Niedzielni goście” to przykład klasycznej opowieści o kolonizacji obcych planet, o wielkiej zagadce, przed jaką stają ziemscy astronauci na planecie Zielona. W tym aspekcie książka jest strasznie anachroniczna, bo nawet w roku jej napisania (1988),a już na pewno w roku wydrukowania (1997) nikt wśród liczących się autorów polskiej SF tak już nie pisał. Zmieniły się w międzyczasie po prostu poruszane tematy oraz styl.

Na ten typowy dla science-fiction „kościec” wątku kolonizacyjnego narzucił Trepka całkiem sporo informacji popularno-naukowych. Autor wydaje mi się ostatnim Mohikaninem fantastyki dydaktycznej, która stawia sobie za cel popularyzowanie wiedzy naukowej. Na dodatek dodano do tego aspektu rozważania o teorii Gai oraz o wspomnianej już teorii Nadistot Snerga. Taki melanż to mieszanka prawdziwie wybuchowa!

Właściwie „Niedzielnych gości” trzebaby czytać jako esej albo traktat. Akcji czytelnik znajdzie tutaj niewiele i jest ona w zupełności podporządkowana celowi głównemu książki, czyli dydaktyce i rozważaniom filozoficznym.

Efekt końcowy jest niestety niezbyt budujący. Anachronistyczny, miejscami wręcz podniosły styl powieści budzi wspomnienia o heroicznej fantastyce kosmicznej lat 60-tych. Konstrukcja tekstu, prawie w zupełności rezygnująca ze żwawszego tempa, powoduje, że „Niedzielni goście” to lektura męcząca. Smutne to, że nestor polskiej SF nie znalazł lepszego klucza do serc fanów.

Jedna z najdziwniejszych książek, jakie ostatnio czytałem. W pewnym sensie duże zaskoczenie, bo nie miałem dotychczas pojęcia, że teoria Nadistot Wiśniewskiego-Snerga miała jednak swoich fanów. A jeśli takim zwolennikiem był jeden z pionierów polskiej powojennej SF, to sprawa robi się jeszcze ciekawsza.

„Niedzielni goście” to przykład klasycznej opowieści o kolonizacji...

Ja się chciałem głośno zapytać, dlaczego już się takie Trepki w Rzeczypospolitej nie rodzą? A może się rodzą i piszą tylko słyszą: "to się nie sprzeda panie Trepka". Przykro to przyznać ale rację mają ci, którzy tak mówią. Sam tą książkę kupiłem na wyprzedaży staroci za dwa złote, na swoją obronę mam tylko to, że wtedy pierwszy raz ją zobaczyłem na oczy.

Więcej na http://niepamietnikfprefecta.blogspot.com/2012/02/nie-dzielni-goscie.html

Ja się chciałem głośno zapytać, dlaczego już się takie Trepki w Rzeczypospolitej nie rodzą? A może się rodzą i piszą tylko słyszą: "to się nie sprzeda panie Trepka". Przykro to przyznać ale rację mają ci, którzy tak mówią. Sam tą książkę kupiłem na wyprzedaży staroci za dwa złote, na swoją obronę mam tylko to, że wtedy pierwszy raz ją zobaczyłem na oczy.

Więcej na...