Nie byłam przygotowana na zbiór opowiadań, ale mimo to świetnie mi się czytało te historie. Po pierwsze styl pisania jest niezwykły: porównania i metafory Proulx są niesamowicie proste, a jednocześnie błyskotliwe, przez co zapadają w pamięć. Warto rozkoszować się samym językiem.

Jeśli spodobały się Wam "Kroniki portowe", nie będziecie zawiedzeni. Pustynno-stepowy Wyoming ma w sobie surową naturę Nowej Fundlandii. A kolejne postacie, które poznajemy mają rysy Quoyla czy jego ciotki. Nie mam tu na myśli, że historie są kalką "Kronik..". Raczej czuć tu ten klimat.

Annie Proulx opowiada o życiu ludzi w Wyoming od końca XIX wieku aż po współczesność. I nieważne w którym momencie się znajdziemy zawsze los bohaterów jest trudny, ale i prosty. Opowiadania kończą się w najlepszym razie neutralnie. Po ich przeczytaniu chce się westchnąć "C'est la vie". I że dobrze jest jak jest, bo niczego się nie zmieni, więc bierzmy życie jakim jest.

Nie byłam przygotowana na zbiór opowiadań, ale mimo to świetnie mi się czytało te historie. Po pierwsze styl pisania jest niezwykły: porównania i metafory Proulx są niesamowicie proste, a jednocześnie błyskotliwe, przez co zapadają w pamięć. Warto rozkoszować się samym językiem.

Jeśli spodobały się Wam "Kroniki portowe", nie będziecie zawiedzeni. Pustynno-stepowy Wyoming...