Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okropne tłumaczenie, wiele, wiele nieporadności językowych, a oprócz tego brak korekty daje się ostro we znaki (literówki, odmiana, rodzaj - okropność). Ale to zarzuty w kierunku wydawcy. Opowiadania zaś, choć siermiężnie przetłumaczone - wspaniałe, pomimo że proste w przekazie. Wnikliwie odsłaniene są warstwa po warstwie relacje w rodzinie, między przyjaciółmi, kochankami... Atrakcję stanowi kontekst kulturowy - mowa o bengalczykach żyjących w Stanach Zjednoczonych. Chyba świadomie autorka, pokazując swoich bohaterów, nie stawia na pierwszym miejscu ich problemów typu: bariera językowa czy kwestie finansowe. Mowa jest tu o ludziach świetnie wykształconych, ustawionych (jak to się mówi) zawodowo, dłuższy czas przebywających poza Indiami. Nie to więc stanowi problem. Co zatem jest tym haczykiem, który czytelnik połyka już od pierwszej strony opowiadań i że książka od pierwszej do ostatniej strony trzyma w emocjonalnym napięciu? Otóż, właśnie jest trudne do uchwycenia i zrelacjonowania. Prawda jest taka, że narodowość, a co ważniejsze kultura środowiska, z którego człowiek się wywodzi, tkwią w nim tak głęboko, że mają ogromny wpływ na jego całe życie np. kogo wybiera na życiowego partnera, jaki model rodziny preferuje, jak układa sobie relacje z bliskimi i czego od nich oczekuje. Uchwycenie tego ważkiego aspektu ma ogromne znaczenie. Jhumpie Lahiri w jakiś cudowny sposób to się udaje. Zaczynamy rozumieć lepiej obcokrajowców, i to że ich decyzje i motywy są powodowane innymi okolicznościami, niż te, którymi my się kierujemy. Temat do przerobienia dla każdego otwartego na innych czlowieka.