Książka zawiera dwa wątki Raven i Holly.

Wątek Holly jest dziwaczny, bo jest ona autorką książek, ale unika rozgłosu i ludzi oraz mieszka w skrajnej samotności na Alasce (najwyraźniej Alaska w USA to jak u nas Bieszczady). Wątek Holly jest szczątkowy i w zasadzie można go pominąć, bo napisano niej, że była sama (z opisu wynika, że miała fobię społeczną, choć autorka nie używa takich słów) a potem została zmuszona do wyjścia z domu, kogoś poznała no i tyle.

Raven dręczą wspomnienia z dzieciństwa kiedy to była córką służącej i dzieci się z niej wyśmiewały, bo była biedna i miała bardzo białą skórę, a do tego nazywała się Kruk Zima. Jednak udało się zrobić karierę, potem poznała kogoś zakochała się i miłość odmieniła jej zranioną duszę.

Główni bohaterowie pojawiają się w książce tylko po to, by uleczyć te poranione kobiety i nawet nie ma co o nich napisać.

W efekcie tego książka jest trochę przygnębiająca, brak w niej życia, a główne bohaterki to takie ćmy, które się snują po życiu, choć niby to kobiety sukcesu.

Ogólnie przeczytać można, ale aura nieszczęścia i smutku jest trochę przygnębiająca.

Książka zawiera dwa wątki Raven i Holly.

Wątek Holly jest dziwaczny, bo jest ona autorką książek, ale unika rozgłosu i ludzi oraz mieszka w skrajnej samotności na Alasce (najwyraźniej Alaska w USA to jak u nas Bieszczady). Wątek Holly jest szczątkowy i w zasadzie można go pominąć, bo napisano niej, że była sama (z opisu wynika, że miała fobię społeczną, choć autorka nie...

Zadziwiła mnie wielowątkowość w książce z tak małą liczbą stron. Wszystkie przeplatające się ze sobą historie tworzą niesamowitą całość. Nie liczyłam na jakieś szczególnie zwroty akcji i porywające opowieści, mimo to nie zawiodłam się. Autorka skupia się głównie na uczuciach jakie przepełniają nasze bohaterki, nie są to jednak nużące opisy przeżyć wewnętrznych. Myślę, że dobre dla fabuły było częste zmiany miejsc w jakich toczyła się akcja. Urozmaicało to bardzo opisy, które świetnie obrazowały mroźny Kodiak, zabiegane Los Angeles lub całkiem spokojne jak na miasto Seattle. Sami bohaterowie, mimo swej liczności byli starannie dopracowani, dający się polubić. Z czystą przyjemnością śledziłam ich losy. Jedyne na co mogę się poskarżyć, to całkiem spora przewidywalność, która w książkach tego typu jest dość często spotykana. Nie żałuję jednak czasu poświęconego lekturze, która może nie jest zbyt wybitną pozycją, aczkolwiek dobrą do odprężenia się opowieścią.

Więcej na moim blogu: http://z-nosem-w-ksiazce.blogspot.com/2012/10/happy-end-katherine-stone-opinia.html

Zadziwiła mnie wielowątkowość w książce z tak małą liczbą stron. Wszystkie przeplatające się ze sobą historie tworzą niesamowitą całość. Nie liczyłam na jakieś szczególnie zwroty akcji i porywające opowieści, mimo to nie zawiodłam się. Autorka skupia się głównie na uczuciach jakie przepełniają nasze bohaterki, nie są to jednak nużące opisy przeżyć wewnętrznych. Myślę, że...

Mój powrót do przeszłości. Terapeutyczna opowieść o miłości, która na tylu płaszczyznach jest wspaniała i kojąca, że warto do niej wrócić, choć świat jest już zgoła inny niż nasz instagramowy.

Mój powrót do przeszłości. Terapeutyczna opowieść o miłości, która na tylu płaszczyznach jest wspaniała i kojąca, że warto do niej wrócić, choć świat jest już zgoła inny niż nasz instagramowy.