Dziwna książka, ciężka do oceny. To moje drugie spotkanie z Toporem, pierwszy Chimeryczny Lokator był absolutnie genialny, polecam w stu procentach. Święta księga była zupełnie inna, pierwsza połowa ciekawa i zabawna, delikatny absurd, z humorem, jednak po pojawieniu się Aby robi się jakoś inaczej i dziwniej:)
Niemniej polecam przeczytać, książka tak krótka, że można przeczytać w moment, a pomysł na historie o Bogu posiadającego jednego wyznawce jest interesujący;)

Dziwna książka, ciężka do oceny. To moje drugie spotkanie z Toporem, pierwszy Chimeryczny Lokator był absolutnie genialny, polecam w stu procentach. Święta księga była zupełnie inna, pierwsza połowa ciekawa i zabawna, delikatny absurd, z humorem, jednak po pojawieniu się Aby robi się jakoś inaczej i dziwniej:)
Niemniej polecam przeczytać, książka tak krótka, że można...

Najbardziej pokręcona, dziwna i posrana historia, jaką kiedykolwiek zdarzyło mi się przeczytać.
Podrzucił mi ją mój tata (patrzcie, czego on uczy swoją jedyną córkę).
Początek mocno mnie zaintrygował, na pierwszych stronach było śmiesznie.
Potem zaczęło się robić trochę dziwnie, mniej więcej w momencie, gdy zaczęto rozmawiać o odchodach.
Następnie (mówię w dużym skrócie, bo nie mam ochoty streszczać tu całej książki) pojawiła się Aba. A mój mózg gdzieś wyparował.
Pomińmy te wszystkie chore pomysły naszego boga, jego sadystyczne upodobania i... ekhm, inne rzeczy.
Bo pod tym wszystkim autor świetnie obrazuje, choć w nieco satyrycznej postaci, zaślepionych wiarą fanatyków religijnych oraz władcę, który zaczyna zauważać, że poświęcił się dla swoich niewolników, bo pomimo tego, że uprzykrza im życie na wszelkie możliwe sposoby, to oni również na pewien sposób go zniewolili - zajmując wszystkie jego myśli.

Najbardziej pokręcona, dziwna i posrana historia, jaką kiedykolwiek zdarzyło mi się przeczytać.
Podrzucił mi ją mój tata (patrzcie, czego on uczy swoją jedyną córkę).
Początek mocno mnie zaintrygował, na pierwszych stronach było śmiesznie.
Potem zaczęło się robić trochę dziwnie, mniej więcej w momencie, gdy zaczęto rozmawiać o odchodach.
Następnie (mówię w dużym skrócie, bo...

Opowiadanie siecze deszczem pytań:
- jak bardzo można dać się upokarzać w imię wiary ?
- kim byłby Bóg bez swoich wyznawców ?
- kto komu jest bardziej potrzebny: Bóg wyznawcom, czy odwrotnie ?
...
Topor na ostro i bez pardonu. Warto przeczytać.

Opowiadanie siecze deszczem pytań:
- jak bardzo można dać się upokarzać w imię wiary ?
- kim byłby Bóg bez swoich wyznawców ?
- kto komu jest bardziej potrzebny: Bóg wyznawcom, czy odwrotnie ?
...
Topor na ostro i bez pardonu. Warto przeczytać.

Ta książka nie poddaje się szufladkowaniu. Ni to satyra, ni rozprawa, sporo humoru i ironii, nieco drwiny, a między tym kilka myśli na temat: jak wierzymy? Nie: w co, ale właśnie: jak.

Ta książka nie poddaje się szufladkowaniu. Ni to satyra, ni rozprawa, sporo humoru i ironii, nieco drwiny, a między tym kilka myśli na temat: jak wierzymy? Nie: w co, ale właśnie: jak.

Historia o tym, że mając niewolników, niewolimy się sami, nawet wtedy, gdy nie ponosimy za nich żadnej odpowiedzialności. Książka o fanatyzmie, o ślepej wierze w coś, czego nie potrafimy zrozumieć.
Mocna rzecz i jak zawsze u Topora- dobra!

Historia o tym, że mając niewolników, niewolimy się sami, nawet wtedy, gdy nie ponosimy za nich żadnej odpowiedzialności. Książka o fanatyzmie, o ślepej wierze w coś, czego nie potrafimy zrozumieć.
Mocna rzecz i jak zawsze u Topora- dobra!

Życiowe, bardzo życiowe

Życiowe, bardzo życiowe

Ciekawa krótka książeczka. Cały Topor. Przeczytać warto i przemyśleć to i owo.

Ciekawa krótka książeczka. Cały Topor. Przeczytać warto i przemyśleć to i owo.

Jakieś takie niezbyt.

Jakieś takie niezbyt.

Od dawno wiadomo, że bogowie, choćby najpotężniejsi, nie istnieją bez wyznawców. A ci z kolei bywają wnerwiający... Przezabawne, aczkolwiek za krótkie.

Od dawno wiadomo, że bogowie, choćby najpotężniejsi, nie istnieją bez wyznawców. A ci z kolei bywają wnerwiający... Przezabawne, aczkolwiek za krótkie.