Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Och, wielką frajdę sprawił Igor Frender swoim cyklem kryminalnym. Jak sam podkreśla, jest fanem kryminałów klasy B i filmów klasy C. To one miały stanowić główną inspirację dla tej serii. Trylogia z Janem Jedyną wpisuje się w nurt giallo. Czy jednak potrzeba nam tu jakichś szufladek? Nie! Bo właśnie to granie na nosie konwencjom stanowi tu główną atrakcję! „Człowiek-Jatka” rozpoczyna całą zabawę. Poznajemy tu bohatera, który będzie nam towarzyszył we wszystkich tomach. Jan Jedyna to kapitan MO. Ta postać nieco wyłamuje się z ram typowego milicjanta. Jan bowiem jest nieprzyzwoicie przystojny – zielone oczy, jasne włosy – i ta uroda także pomaga mu w pracy. Jednak najważniejsze są jego przymioty intelektualne – mężczyzna to „źródło profesjonalnej wiedzy, doświadczenia i rutyny, z których z czasem począł się bezgraniczny cynizm”. Jedyna to typ wrażliwca, po kryjomu pisze wiersze, a w młodości zaczytywał się m.in. w „Kapitanie Żbiku” czy „Egipcjaninie Sinhue”. Napotykanych ludzi dzieli na dwie kategorie: umiarkowanie rozsądnych i inteligentnych oraz „nieczytaczy” – reprezentują żałosny poziom i naprawdę, szkoda czasu na dysputy z nimi. Jeśli Jan jest milicjantem, to wiemy, że będzie trzeba wyjaśniać jakieś zbrodnie. I u Frendera sprawa się ma tak, że jesteśmy tu i teraz (czasy PRL),ale w toku śledztwa musimy zajrzeć w stare akta – cofamy się więc w przeszłość, nawet do czasów II wojny światowej! Autor wybiera naprawdę ciekawe zagadnienia, które rzadko spotykamy w literaturze (np. mało znane eksperymenty nazistów). Tę prozę wyróżnia przede wszystkim świetna atmosfera. Osadzenie akcji w czasach PRL-u wymaga precyzyjnego budowania tła. I wszystko tu mamy. Ogólny klimat się zgadza, ale na niego z kolei składają się rzeczy najmniejsze, rekwizyty codzienności, jak np. miesięcznik „Non Stop”, festiwal w Jarocinie, czekolada Goplana, kanapki z mortadelą i wątrobianką itp. Nie bez znaczenia pozostaje też miejsce akcji. Choć podążamy za zdarzeniami w różne rejony, to jednak centrum jest tu poznańskie. Najmocniej widać to w „Człowieku-Jatce”, gdzie gwara wielkopolska przenika do dialogów bohaterów. W ostatniej części zaś sięgniemy nieco głębiej do historii Poznania! Więcej o trylogii tutaj: https://dajprzeczytac.blogspot.com/2024/02/trylogia-z-kapitanem-janem-jedyna-igor.html