Mówią, że Polacy to gwałtowny naród, który momentalnie popada w jednej skrajności w drugą. W tatach 80'tych walczyliśmy z komunizmem z dumnym, towarzyszącym nam przez wieki hasłem "Bóg, Honor, Ojczyzna", a zaledwie dekadę później przez kraj nadwiślański przeszła fala antyklerykalizmu. Fantastyka, jako odzwierciedlenie rzeczywistości, odpowiedziała na to zjawisko momentalnie. Podobno science fiction i tematyka religijna nie mogą współistnieć, zupełnie jak woda i ogień [pomrukuję Rammsteinowe "Feuer un Wasser kommt nicht zusamen...]. Jednak czy "mędrca sziełko i oko" wyklucza "czucie i wiarę"? Na to pytanie postanowił odpowiedzieć Wojciech Sedeńko gromadząc utwory jedenastu polskich autorów fantastyki, przy okazji dokonując diagnozy kondycji polskiej fantastyki.
Jak już wspomniałam, pojawiająca się na świecie w roku 1992 dzięki wydawnictwu Rebis antologia zawiera utwory jedenastu apostołów [może zbyt daleką interpretację proponuję przyrównanie ilości naszych rodzimych fantastów do liczby apostołów pozostałych krótko po zdradzie Judasza] zebrane pod kontrowersyjnym tytułem "Czarna msza". Nazwę owego zbioru zaproponował Andrzej Sapkowski ["Wiedźmin", "Trylogia Husycka", "Żmija"] podczas gdańskiego konwentu Nordcon w 1990 roku.
Przywołującą skojarzenia z barokowym malarstwem Bruegla okładkę zaprojektował Jan Mogiła.

Całość tekstu umieściłam na moim blogu:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2013/03/czarna-msza-czyli-o-naszej-narodowej.html

Mówią, że Polacy to gwałtowny naród, który momentalnie popada w jednej skrajności w drugą. W tatach 80'tych walczyliśmy z komunizmem z dumnym, towarzyszącym nam przez wieki hasłem "Bóg, Honor, Ojczyzna", a zaledwie dekadę później przez kraj nadwiślański przeszła fala antyklerykalizmu. Fantastyka, jako odzwierciedlenie rzeczywistości, odpowiedziała na to zjawisko...