Subiektywna antologia prawie najlepszych, polskich opowiadań z pierwszych 10 lat wydawania Fantastyki/Nowej Fantastyki.
Subiektywna, ponieważ wyboru dokonał jeden człowiek - Maciej Parowski. Prawie najlepszych, ponieważ jak sam wielokrotnie podkreślał, chętnie wybrałby inne opowiadanie autora, ale już trafiło do wcześniej wydanej antologii (głównie Jawnogrzesznicy),a powtórek nie chciał robić. Czy warto zatem czytać?
Nie tylko warto, ale nawet trzeba. Z sentymentu, z chęci poznania polskiej F/SF, a przede wszystkim dlatego, że to po prostu świetne historie.
Dla mnie najlepszy tekst to Kara większa. Poważny, walący w głowę, wstrząsający. W zasadzie, to powinno się od niego zacząć i ... zrobić sobie dłuższą przerwę. Albo nim lekturę zakończyć. Po prostu wszystko poza nim to tylko rozrywka, dobra, a nawet bardzo dobra, ale tylko rozrywka.
Oprócz niego szczególnie jeszcze wyróżniam : Droga, z której się nie wraca (opowiadanie wiedźmińskie, ale bez Wiedźmina); Pieśń Szywanga; Czaszki przodków.
Warto też zajrzeć na zamieszczony, na końcu książki, wykaz polskich opowiadań, jakie przez 10 lat ukazywały się w F/NF. To swego rodzaju chwila zadumy nad przemijaniem, znikaniem, zastanowienia się nad osobami, które napisały jeden tekst i zamilkły.

Subiektywna antologia prawie najlepszych, polskich opowiadań z pierwszych 10 lat wydawania Fantastyki/Nowej Fantastyki.
Subiektywna, ponieważ wyboru dokonał jeden człowiek - Maciej Parowski. Prawie najlepszych, ponieważ jak sam wielokrotnie podkreślał, chętnie wybrałby inne opowiadanie autora, ale już trafiło do wcześniej wydanej antologii (głównie Jawnogrzesznicy),a...

Przepraszam, ale nie mogłem inaczej ocenić książki, która zawiera opowiadania towarzyszące mi od kiedy skończyłem 10 lat. Najpierw dzięki starszemu bratu, później dzięki kolegom z podstawówki, a gdzieś tak do wieku czternastu lat dzięki sobie.
Huberath, Cyran, Piekara, Sapkowski, Kołodziejczak (to opowiadanie zawsze stawiałem na równi z opowieściami o wiedźminie),Inglot, Oramus, Żerdziński, Wolski... Wymieniać dalej? Chyba nie trzeba.
Wstyd z mojej strony, że dopiero teraz książka ta zjawiła się na mojej półce. Ale czasami dobrze mieć wszystko w jednym miejscu, zwłaszcza po kilku przeprowadzkach.
Polecam bardzo gorąco. Idę czytać "Jawnogrzesznicę" ;)

Przepraszam, ale nie mogłem inaczej ocenić książki, która zawiera opowiadania towarzyszące mi od kiedy skończyłem 10 lat. Najpierw dzięki starszemu bratu, później dzięki kolegom z podstawówki, a gdzieś tak do wieku czternastu lat dzięki sobie.
Huberath, Cyran, Piekara, Sapkowski, Kołodziejczak (to opowiadanie zawsze stawiałem na równi z opowieściami o wiedźminie),Inglot,...