Cóż, ciężko nazwać ten tytuł wiarygodnym portretem Rumkowskiego. Przede wszystkim dlatego, że jak sama autorka zaznacza na początku, historię tę opiera na niekompletnym dzienniku Etki Daum - jednej z sekretarek Chaima. A z drugiej strony książka zachęca do poznania historii, nie tylko podczas samej lektury, ale również później.
Postać Rumkowskiego, ale również oficerów gestapo i innych mających władze w łódzkim gettcie, często przedstawiane są, o dziwo, w dobrym świetle. Nie dlatego, że tytułowa Estera nie zdawała sobie sprawy z tego, że to czego Ci ludzie się dopuszczają było złe, ale raczej dlatego, że każdy z tych ludzi posiadał co najmniej dwie natury. Choć w pewnych momentach zdaje się, że autorka trochę udziecinnia Etke, nadając jej mentalność nastolatki, to przez większość lektury ciężko jest się skupić na jednostce. Bardziej interesująca jest ogólna koncepcja getta i stosunki w nim panujące. Getto łódzkie było ewenementem pod wieloma względami i chociażby dlatego warto sięgnąć po lekturę. Tytuł ten może nie wspina się na wyżyny literatury i nie do końca przedstawia czystą historię, niemniej jednak jest interesujący. A autorka już po raz kolejny pokazała, że pisać potrafi tak, aby czytelnik "czuł" podczas czytania

Cóż, ciężko nazwać ten tytuł wiarygodnym portretem Rumkowskiego. Przede wszystkim dlatego, że jak sama autorka zaznacza na początku, historię tę opiera na niekompletnym dzienniku Etki Daum - jednej z sekretarek Chaima. A z drugiej strony książka zachęca do poznania historii, nie tylko podczas samej lektury, ale również później.
Postać Rumkowskiego, ale również oficerów...